การเพ่งดูโลก
เฉลี่ยแล้วแพทย์หนึ่งคนในแทนซาเนียต้องดูแลประชาชนประมาณ 64,000 คน.—เดอะ ซิติเซน แทนซาเนีย
‘ขณะนี้มีประชาชนอย่างน้อย 1 พันล้านคนเป็นโรคขาดสารอาหารเรื้อรัง และเป้าหมายขององค์กรพัฒนาแห่งสหัสวรรษของสหประชาชาติที่จะลดจำนวนประชากรผู้หิวโหยในโลกเมื่อถึงปี 2015 จะไม่สำเร็จตามเป้า.’—ไซเยนส์ สหรัฐอเมริกา
“บริษัทผลิตอาวุธที่ใหญ่ที่สุดในโลก 100 บริษัท” แจ้งว่าได้กำไรจากการขายอาวุธเป็นมูลค่า 385,000 ล้านดอลลาร์ในปี 2008 ซึ่งเพิ่มขึ้นจากปี 2007 ถึง 39,000 ล้านดอลลาร์.—สถาบันวิจัยสันติภาพนานาชาติแห่งสตอกโฮล์ม สวีเดน
เชื้อโรคน้อยไปหรือ?
โทมัส แมกเดด ผู้ช่วยศาสตราจารย์แห่งมหาวิทยาลัยนอร์ทเวสเทิร์น อิลลินอยส์ สหรัฐอเมริกา กล่าวว่า “การวิจัยของเราแสดงว่าการรักษาความสะอาดและสุขอนามัยมากเกินไปในช่วงต้นของชีวิตอาจมีส่วนทำให้ติดเชื้อมากขึ้นตอนเป็นผู้ใหญ่ ซึ่งเพิ่มความเสี่ยงมากขึ้นที่จะติดโรคหลายโรค.” ในการวิจัยที่เปรียบเทียบเด็กฟิลิปปินส์กับเด็กอเมริกันพบว่าโดยทั่วไปแล้ว ชาวฟิลิปปินส์ติดโรคมากกว่าขณะที่ยังอายุน้อย. แต่เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ชาวฟิลิปปินส์มีระดับโปรตีนที่เกิดจากการติดเชื้อ (C-reactive protein) ต่ำกว่า ซึ่งตรงข้ามกับที่คาดกันไว้. ข้อสรุปคืออะไร? ที่จริงแล้ว การได้รับเชื้อแบคทีเรียมากตอนเป็นเด็กอาจป้องกันโรคร้ายได้เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่.
ไม่มีหลักจรรยาในการทำงาน
นายจ้างชาวฟินแลนด์หลายคนต่างก็รู้สึกงงกับผู้สมัครงานรุ่นใหม่ที่ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับทักษะทางสังคมที่จำเป็นเพื่อจะได้มีงานทำ. อานเน มิกโกละ ผู้จัดการภัตตาคาร ให้สัมภาษณ์แก่บริษัทแพร่สัญญาณแห่งฟินแลนด์ว่า “พนักงานใหม่ ๆ มักจะกำหนดชั่วโมงการทำงานเอาเองและคิดว่าเขาสามารถเข้างานหรือเลิกงานตอนไหนก็ได้.” นอกจากนั้น ยังมีปัญหาในเรื่องความประพฤติและการแต่งกายด้วย. โดยเฉพาะอย่างยิ่งในงานด้านบริการ นายจ้างมักจะต้องคอยบอกว่าเสื้อผ้าแบบใดที่ไม่เหมาะสม. ยิ่งกว่านั้น ยังเห็นว่าไม่มีการแยกระหว่างงานและชีวิตส่วนตัวเมื่อเพื่อนฝูงของพนักงานเข้ามาแวะคุยกับเขาในที่ทำงาน.
ข้อพิพาทเรื่องเขตแดน “ได้รับการแก้ไข”
ข้อพิพาทที่มีมานานแล้วระหว่างบังกลาเทศและอินเดียเรื่องเกาะเล็ก ๆ ในอ่าวเบงกอลได้รับการแก้ไขแล้ว—โดยระดับน้ำทะเลที่สูงขึ้น. เขตแดนที่ไม่มีใครอาศัยอยู่นี้ไม่เคยสูงเกิน 1.9 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล. ชาวอินเดียเรียกเกาะนี้ว่าเกาะนิวมัวร์ ส่วนชาวบังกลาเทศเรียกว่าเกาะตัลปัตตีใต้. อย่างไรก็ตาม ภาพถ่ายดาวเทียมแสดงว่าเกาะนี้จมลงใต้ทะเลเมื่อไม่นานมานี้. ศาสตราจารย์ซูกาตา ฮาซรา แห่งคณะสมุทรศาสตร์ในมหาวิทยาลัยชาดาปูร์ในนครกัลกัตตากล่าวว่า “ข้อพิพาทที่สองประเทศนี้แก้ไขไม่ได้จากการเจรจานานหลายปี กลับได้รับการแก้ไขโดยภาวะโลกร้อน.”