‘หากทุกคนเป็นเหมือนพวกเขาก็จะดี!’
นี่เป็นคำพูดของนักเขียนคอลัมน์ประจำคนหนึ่งในหนังสือพิมพ์เลทเซะเบือร์เกอร์ ฌูร์นาล ในประเทศลักเซมเบิร์ก. เขากำลังพูดถึงใคร?
เขาไปที่โปแลนด์เพื่อเข้าร่วมการฉลองครบรอบ 50 ปีแห่งการปลดปล่อยจากค่ายกักกันเอาชวิทซ์และได้สังเกตว่าชนกลุ่มหนึ่งซึ่งทนทุกข์อย่างสาหัสที่นั่นไม่ได้รับการกล่าวถึงเลย. ในคอลัมน์ของเขาประจำวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 1995 เขาได้ระบุตัวคนกลุ่มนี้ว่าเป็นพยานพระยะโฮวา และเขียนว่า “ไม่ว่าการคุมขังแบบเข้มงวดกวดขันที่สุดหรือค่ายกักกัน, หรือการข่มขู่เรื่องการทำให้ตายอย่างน่าสังเวชด้วยความอดอยาก, ด้วยขวานหรือกิโยตีนนั้นก็ไม่สามารถทำให้พวกเขาปฏิเสธความเชื่อของตนได้เลย.” เขาบอกต่อไปว่า “แม้แต่หน่วยทหารรักษาการณ์เอสเอสที่ทารุณก็ยังรู้สึกประหลาดใจในความกล้าหาญของพยานพระยะโฮวาเมื่อต้องตาย.”
พยานพระยะโฮวาไม่ได้แสวงหาความตาย. แต่เช่นเดียวกับคริสเตียนในศตวรรษแรก พวกเขาหลายพันคนเลือกเอาความตายแทนการอะลุ้มอล่วยในหลักการคริสเตียน. ความเชื่อดังกล่าวทำให้พวกเขาแตกต่างอย่างโดดเด่นในยุคที่มืดมนภายใต้ระบบการปกครองของนาซี.”
นักเขียนผู้นี้จบคำพูดลงว่า “หากทุกคนเป็นเหมือนพยานพระยะโฮวาก็จะดี!” ถ้าพวกเขาเป็นเหมือนพยานฯ สงครามโลกครั้งที่สองจะไม่มีวันเกิดขึ้น.