แผ่ขยายคำเชิญให้ “มาเถิด!” ออกไปอย่างกล้าหาญ
1 เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ผันแปรไปอย่างรวดเร็วทั่วโลกเป็นสิ่งระบุว่าช่วงสมัยนี้เป็น “ยุคสุดท้าย.” (2 ติโม. 3:1–5) การเพิ่มของอาชญากรรม, ความไม่มั่นคงทางเศรษฐกิจ และโรคภัยต่าง ๆ ที่คุกคามชีวิตได้เพิ่มความกดดันให้มากขึ้นอีก. แต่น่ายินดี ในขณะที่เผชิญกับภัยพิบัติเหล่านั้น ผู้คนกำลังได้รับคำเชิญที่แผ่ออกไปถึงเขาซึ่งอาจมีผลกระทบต่อพวกเขาจนตลอดกาลได้. พระวิญญาณและเจ้าสาวยังคงกล่าวว่า: “เชิญมาเถิด!” และบัดนี้ “ชนฝูงใหญ่” ได้ร่วมกับพวกเขาในการแผ่ขยายคำเชิญที่เปิดออกแก่ผู้คนทุกหนทุกแห่งเพื่อจะมาและรับเอาน้ำแห่งชีวิตโดยไม่เสียค่า.—วิ. 7:9; 22:17.
2 ทุกวันนี้ คนเหล่านั้นที่กระหายความชอบธรรมกำลังตอบรับต่อคำเชิญนี้อย่างมากมายมหาศาล. ปีที่แล้วมีหลายล้านคนเข้าร่วมในการประชุมภาคที่จัดขึ้นทั่วโลก และเกือบสิบล้านคนได้เข้าร่วม ณ การประชุมอนุสรณ์. อีกหลายล้านคนกำลังแสดงความหยั่งรู้ค่าต่อการจัดเตรียมของพระยะโฮวาโดยการรับฟังข่าวสารราชอาณาจักร. จึงเป็นสิ่งสำคัญเพียงไรที่เราจะใช้เวลาของเราอย่างฉลาดสุขุมในการแผ่ขยายคำเชิญนี้ออกไปต่อสาธารณชนและในการประกาศตามบ้าน!—กิจ. 5:42; เอเฟ. 5:15, 16.
เข้าส่วนร่วมอย่างกล้าหาญ
3 ชนคริสเตียนสมัยแรกถูกข่มเหงเนื่องจากการประกาศสั่งสอนอย่างกระตือรือร้นของพวกเขา. (กิจ. 16:19–21; 17:2–8) แต่พวกเขาก็ไม่ได้หยุดยั้งในการใช้ความพยายามอย่างแข็งขันประกาศข่าวดี. พวกเราก็เช่นกันจำต้องกล้าหาญและมุ่งมั่นพยายามในการประกาศข่าวดี.
4 แม้แต่ในประเทศซึ่งการงานประกาศถูกสั่งห้าม พี่น้องเหล่านั้นก็เข้าส่วนในการประกาศสั่งสอนอย่างตั้งใจแม้จะถูกข่มเหงอย่างรุนแรงก็ตาม รวมทั้งอาจเป็นได้ว่าจะตกงาน สูญเสียบ้าน และกระทั่งอิสรภาพ. ตัวอย่างอันดีของพวกเขาเป็นสิ่งที่กระตุ้นเราให้ทำการเชิญคนอื่น ๆ ต่อไปให้ “มาเถิด!”—2 เธ. 3:9.
5 เป็นเวลากว่า 35 ปีหลังจากได้เรียนรู้ความจริง พี่น้องหญิงคนหนึ่งได้คงความตั้งใจที่จะเป็นไพโอเนียร์เอาไว้โดยตลอด. สภาพการณ์ส่วนตัวของเธอได้เปลี่ยนไปเมื่อเธออายุ 70 ปี และเธอก็ได้เป็นไพโอเนียร์ประจำ. ถึงแม้มีน้อยคนนักที่อยู่ในวัยเดียวกันนั้นจะยึดงานประจำชีวิตใหม่ แต่เธอก็ได้ทำเช่นนั้น. โดยที่ได้เพลิดเพลินในงานรับใช้ประเภทเต็มเวลาจนบัดนี้ก็นานหลายปี เธอบอกว่า “งานนี้ดีขึ้นทุกวัน.” เธอได้นำความสดชื่นฝ่ายวิญญาณไปสู่คนอื่น ๆ เนื่องจากการที่เธอรับเอาคำเชิญของพระยะโฮวาอย่างกล้าหาญที่ให้ออกไปและมีส่วนร่วมมากขึ้นให้เต็มที่ในงานรับใช้ราชอาณาจักร.
6 เช่นเดียวกับในศตวรรษแรก ผู้คนทุกวันนี้กำลังตอบรับต่อคำเชิญนี้ โดยเปลี่ยนแนวความคิดของพวกเขา, ปรับปรุงความคิดจิตใจเสียใหม่ และเลิกเสียจากกิจปฏิบัติต่าง ๆ ที่ไม่ถวายเกียรติแด่พระเจ้า. พวกเขาได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งแห่งสังคมพี่น้องทั่วโลกของพยานทั้งหลายที่ได้อุทิศตัวแล้วและร่วมกับพระวิญญาณกับเจ้าสาวในการกล่าวว่า “เชิญมาเถิด!” แก่ผู้คนอื่น ๆ ที่มีหัวใจสุจริต.
7 การเพิ่มพูนขึ้นอย่างมากมายในงานราชอาณาจักรและการขยายสำนักงานสาขาในหลายประเทศต่างให้พยานหลักฐานถึงการอวยพระพรของพระยะโฮวา. แต่เวลาเหลือน้อยเต็มทีแล้วสำหรับระบบเก่านี้. บัดนี้จึงเป็นโอกาสที่จะแสดงออกซึ่งความกล้าหาญและความกระตือรือร้นในการแผ่ขยายคำเชิญให้ “มาเถิด!” ออกไปเพื่อว่าคนอื่น ๆ จะตอบรับอย่างรวดเร็วและทำตามสิ่งที่เขาได้ยิน.—กิจ. 20:26, 27; โรม 12:11.