ได้รับมาก—ก็ถูกเรียกเอามาก
1 เราได้รับสิทธิพิเศษเพียงไรที่ได้มีความจริง! เนื่องจากการที่เราอุทิศตัวแด่พระยะโฮวา เราได้รับ “มอบกิตติคุณไว้.” (1 เธ. 2:4) ทั้งนี้ทำให้เราอยู่ใต้หน้าที่รับผิดชอบใหญ่ขึ้น. พระเยซูตรัสดังนี้: “ผู้ใดได้รับมาก. จะต้องเรียกเอาจากผู้นั้นมาก.”—ลูกา 12:48ข.
2 ถ้อยคำเหล่านั้นเป็นความจริงเพียงไร! เนื่องจากเราทุกคนได้รับพระพรให้มีความรู้เกี่ยวกับพระคำของพระเจ้า, มีการคบหาที่ดีเยี่ยมกับพี่น้อง, และมีความหวังอันดีวิเศษ จึงกล่าวได้อย่างแท้จริงว่า เราได้รับมาก. จึงชอบด้วยเหตุผลที่มีการคาดหมายให้เราตอบแทนมากด้วย.
3 จงรักษาแง่คิดอันถูกต้องเกี่ยวกับข้อเรียกร้องต่าง ๆ: บางคนได้ลงความเห็นว่า มีการคาดหมายเอาจากเรามากเกินไป. ในฐานะประมุขแห่งประชาคมคริสเตียน พระเยซูทรงกำหนด “ขนาด” ที่จำเป็น เพื่อทำให้ประชาคมดำเนินงานอย่างถูกต้อง. (เอเฟ. 4:15, 16) พระองค์รับรองกับเราว่า แอกของพระองค์พอเหมาะและภาระของพระองค์ก็เบา.’ (มัด. 11:28-30) พระองค์ทรงคำนึงคนเหล่านั้นที่มีข้อจำกัดต่าง ๆ ด้วยความรัก. (ลูกา 21:1-4) หากเราให้สิ่งดีที่สุดเท่าที่จะให้ได้ ไม่ว่าปริมาณจะมากน้อยเท่าไรก็ตาม เราจะได้รับพระพร.—โกโล. 3:23, 24.
4 จงถามตัวคุณเองดังนี้: ‘ผลประโยชน์แห่งราชอาณาจักรเป็นสิ่งแรกในชีวิตของฉันไหม? ฉันใช้เวลาและทรัพย์สินของฉันด้วยวิธีที่ยังผลด้วยการถวายคำสรรเสริญแด่พระนามของพระเจ้าและเป็นประโยชน์แก่ผู้อื่นไหม? ฉันพบว่า ความยินดีอันใหญ่หลวงของฉันเกิดจากการรับใช้พระยะโฮวาแทนที่จะมาจากการมีสมบัติวัตถุอย่างเห็นแก่ตัวไหม?’ การที่เราตอบคำถามเหล่านี้อย่างซื่อสัตย์เผยให้เห็นถึงเจตนาในหัวใจเรา.—ลูกา 6:45.
5 จงหลีกเลี่ยงการถูกล่อใจให้ทำสิ่งชั่ว: ไม่เคยมีการล่อใจให้เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว, โลภ, และหลงระเริงในทางโลกีย์ถึงขนาดนี้มาก่อนเลย. ทุกวัน เราเผชิญกับข้อท้าทายทางศีลธรรม, กับการล่อใจให้อะลุ่มอล่วย. เพื่อรับมือกับข้อท้าทายเหล่านี้อย่างบรรลุผลสำเร็จ เราต้องทูลขอให้พระยะโฮวาช่วยเรา. (มัด. 26:41) โดยทางพระวิญญาณของพระองค์ พระองค์ทรงสามารถทำให้เราเข้มแข็ง. (ยซา. 40:29) การอ่านพระคำของพระเจ้าทุกวันช่วยได้มาก. (เพลง. 1:2, 3) การตีสอนตนเองและการบังคับตนก็มีบทบาทสำคัญเช่นกัน.—1 โก. 9:27.
6 การรักสิ่งที่ดียังไม่พอ เราต้องเกลียดสิ่งชั่วด้วย. (เพลง. 97:10) นี้หมายความถึงการไม่เพาะความอยากต่อสิ่งเหล่านั้นที่ชั่ว. สุภาษิต 6:16-19 ให้รายการเจ็ดสิ่งที่พระยะโฮวาทรงเกลียดชัง. เห็นได้ชัดว่า ผู้ที่ต้องการให้พระยะโฮวาพอพระทัยต้องเกลียดสิ่งเหล่านั้นด้วย. โดยได้รับพระพรด้วยการมีความรู้ถ่องแท้เกี่ยวกับความจริง เราควรต้องการจะปฏิบัติสอดคล้องกับความรู้นั้นและให้จิตใจของเราจดจ่อกับสิ่งที่ดี.
7 เป็นการถูกต้องที่จะทูลอธิษฐานขอให้มีสภาพการณ์ซึ่งเอื้ออำนวยให้ “มีการงานมากที่จะให้ทำในงานขององค์พระผู้เป็นเจ้าเสมอ.” (1 โก. 15:58, ล.ม.) หลายคนพบว่า ตารางเวลาที่เต็มแน่นด้วยงานรับใช้พระยะโฮวาเป็นการป้องกันเพราะทำให้มีเวลาน้อยสำหรับการมุ่งติดตามสิ่งที่ไม่คุ้มค่า.
8 เมื่อพิจารณาทุกแง่ทุกมุมแล้ว สิ่งที่พระยะโฮวาทรงเรียกร้องจากเรานั้นสมเหตุสมผลอย่างยิ่ง. (มีคา 6:8) เรามีสาเหตุทุกประการที่จะขอบพระคุณสำหรับสิทธิพิเศษแต่ละอย่างแห่งงานรับใช้. (เอเฟ. 5:20) ฉะนั้น เราจึง “ทำงานหนักและทุ่มเทตัวเอง” เสมอโดยมั่นใจว่า บำเหน็จของเราจะยิ่งใหญ่กว่าอย่างไม่มีขีดจำกัดเมื่อเทียบกับสิ่งที่มีการเรียกร้องเอาจากเรา.—1 ติโม. 4:10.