จงพูดด้วยใจกล้า
1 ในช่วงปีหลัง ๆ นี้ ผู้ประกาศในบางเขตพบว่ายากขึ้นเรื่อย ๆ ที่จะพูดกับผู้คนที่บ้านเขา. ผู้ประกาศหลายคนรายงานว่า ในเขตประกาศของเขา ผู้คนกว่า 50 เปอร์เซ็นต์ไม่อยู่เมื่อไปประกาศตามบ้าน. ผลก็คือ เวลาที่ใช้ไปส่วนมากไม่ได้ผล.
2 หลายปีที่แล้วมา มีการพบผู้คนจำนวนมากอยู่บ้านในวันอาทิตย์ ซึ่งถือกันโดยทั่วไปว่าเป็นวันพักผ่อน. ธรรมเนียมได้เปลี่ยนไป. สมัยนี้เป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้คนจะทำงานอาชีพ, เอาใจใส่ความจำเป็นของครอบครัว เช่น ไปจับจ่ายซื้อของ, หรือหมกมุ่นในนันทนาการ ซึ่งก็ทำให้เขาไม่อยู่บ้านเช่นกัน. ดังนั้น แม้แต่ในวันอาทิตย์ การที่จะพบปะผู้คนตามบ้านก็กลายเป็นปัญหา.
3 เมื่อผู้คนไม่อยู่บ้าน ย่อมหมายความชัดแจ้งว่าเขาอยู่ที่อื่น. เนื่องจากเป้าหมายของเราคือการพูดคุยกับผู้คน เราก็น่าจะพูดกับคนที่เราพบมิใช่หรือ เช่น ตามถนน, ในตลาด, หรือในที่ทำงาน. เป็นธรรมเนียมของเปาโลที่จะพูดคุยกับ “คนทั้งหลายซึ่งได้มาพบท่าน” เพื่อให้คำพยานแก่พวกเขา. (กิจ. 17:17) นี่เป็นแบบหนึ่งของการให้คำพยานที่บังเกิดผลในเวลานั้น และนี่ก็เป็นแบบการให้คำพยานที่บังเกิดผลในสมัยนี้.
4 ตามปกติแล้วเมื่อเราไปตามบ้าน เราพบผู้คนเดินไปมาตามสบายหรือบางทีก็รอพบใครสักคน. ในวันที่อากาศดี พวกเขาอาจนั่งที่ม้ายาวในสวนสาธารณะหรือไม่ก็ซ่อมแซมหรือล้างรถยนต์ของเขา. เราอาจเริ่มการสนทนาได้ด้วยรอยยิ้มและการทักทายฉันมิตรเท่านั้น. หากเขาอยู่ในละแวกบ้านนั้น เราอาจบอกว่า ดูเหมือนเราเพิ่งไปหาเขาและไม่พบเขาอยู่บ้าน และตอนนี้เรายินดีที่มีโอกาสได้พูดกับเขา. ด้วยการเป็นฝ่ายริเริ่มแสดงความกล้าเพิ่มขึ้นอีกสักหน่อย หลายคนมีประสบการณ์ที่น่าพอใจ.
5 ความกล้าก่อผล: พี่น้องชายคนหนึ่งเล่าว่า เขาเข้าไปพูดกับผู้คนที่ยืนอยู่, คอยรถประจำทาง, เดินเล่น, หรือนั่งในรถยนต์. ด้วยรอยยิ้มและน้ำเสียงที่เปี่ยมด้วยความยินดี เขาแสดงตัวเหมือนเพื่อนซึ่งเพียงแต่อยากคุยด้วย. ด้วยวิธีนี้ เขาไม่เพียงแค่จำหน่ายหนังสือหลายเล่มเท่านั้น แต่เขาได้เริ่มการศึกษาพระคัมภีร์หลายรายด้วย.
6 ขณะที่พี่น้องชายอีกคนหนึ่งกับภรรยากำลังไปประกาศตามบ้านเขาพบผู้หญิงคนหนึ่งเดินหิ้วถุงของชำขนาดใหญ่. เขาทั้งสองเริ่มการสนทนาด้วยการชมเชยที่เธอขยันในการดูแลความจำเป็นของครอบครัว. แล้วถามว่า “แต่ใครล่ะที่สามารถสนองความจำเป็นของมนุษยชาติ?” คำถามนี้จุดความสนใจของเธอ. การสนทนาสั้น ๆ นำไปสู่คำเชิญให้ไปที่บ้านของเธอ ซึ่งการศึกษาพระคัมภีร์ได้เริ่มขึ้น.
7 ฉะนั้น คราวถัดไปที่คุณให้คำพยานตามบ้าน ไม่ว่าในวันอาทิตย์หรือวันอื่น ๆ และคุณพบว่าผู้คนไม่อยู่บ้าน คุณน่าจะปลุกใจให้กล้าขึ้นอีกสักหน่อยและพูดกับคนที่คุณพบตามถนนหรือที่อื่น ๆ มิใช่หรือ? (1 เธ. 2:2) คุณอาจทำงานรับใช้ที่บังเกิดผลมากขึ้นก็ได้ และคุณจะได้รับความยินดีมากขึ้นในงานรับใช้ของคุณ.