จงประกาศราชอาณาจักร
1 ที่เฮ็บราย 10:23 (ล.ม.) เราได้รับการเร้าใจให้ “ยึดมั่นกับการประกาศอย่างเปิดเผยเกี่ยวกับความหวังของเรา.” และความหวังของเรามุ่งอยู่ที่ราชอาณาจักรของพระเจ้า. พระเยซูทรงบัญชาโดยเจาะจงว่า ข่าวดีเรื่องราชอาณาจักรจะต้องได้รับการประกาศในทุกชาติ. (มโก. 13:10) เราต้องคำนึงถึงเรื่องนี้เสมอขณะร่วมทำงานเผยแพร่ของเรา.
2 เมื่อเราไปหาผู้คน เราพยายามเริ่มการสนทนาในเรื่องที่เขาสนใจหรือรู้สึกเป็นห่วง. ตามปกติแล้วเราพูดถึงเรื่องที่พวกเขารู้ดีอยู่แล้ว เช่น อาชญากรรมในละแวกใกล้เคียง, ปัญหาของหนุ่มสาว, ความกังวลในเรื่องการหาเลี้ยงชีพ, หรือสภาพวิกฤติในเรื่องราวของโลก. เนื่องจากจิตใจผู้คนส่วนใหญ่มุ่งอยู่กับ “ความกระวนกระวายในเรื่องชีวิต” พอเราแสดงว่าเราเป็นห่วงและเข้าใจ ผู้คนก็มักจะพูดสิ่งอยู่ในใจเขาออกมา. (ลูกา 21:34, ล.ม.) ทั้งนี้อาจเปิดโอกาสให้เราบอกให้ทราบถึงความหวังของเรา.
3 แต่ถ้าเราไม่ระวัง การสนทนาอาจมีแต่เรื่องที่ไม่เสริมสร้างจนถึงขีดที่เราไม่อาจทำให้สำเร็จตามจุดมุ่งหมายของการที่เราไปหาเขา นั่นคือการประกาศข่าวสารเรื่องราชอาณาจักร. แม้ว่าเราชักชวนให้สนใจสภาพการณ์เลวร้ายซึ่งก่อความทุกข์เดือดร้อนมากมายก็ตาม เป้าหมายของเราคือเพื่อชี้ให้สนใจราชอาณาจักร ซึ่งจะแก้ไขปัญหาทั้งสิ้นของมนุษยชาติในที่สุด. เรามีความหวังอันยอดเยี่ยมอย่างแท้จริงซึ่งผู้คนจำเป็นต้องได้ยินได้ฟังอย่างที่สุด. ดังนั้น ขณะที่เราอาจพูดคุยในบางด้านของ “วิกฤตกาลซึ่งยากที่จะรับมือได้” เหล่านี้บ้างในตอนแรก เราควรรีบมุ่งไปที่ข่าวสารสำคัญที่สุดของเรา คือ “ข่าวดีนิรันดร์.” ด้วยวิธีนี้ เราจะทำให้งานรับใช้ของเราประสบผลสำเร็จเต็มที่.—2 ติโม. 3:1; 4:5; วิ. 14:6, ล.ม.