จงทำให้แน่ใจว่าคุณจะกลับไปเยี่ยมอีก!
1 “เป็นการสนทนาที่ดีจริง ๆ! ฉันจะต้องไม่ลืมที่จะกลับไปเยี่ยมอีก.” คุณเคยพูดประโยคนี้ไหม และต่อมาก็ลืมว่าคนนั้นอยู่ที่ไหน? ถ้าเคย คุณคงทราบดีว่าวิธีเดียวที่จะทำให้แน่ใจว่าคุณจะกลับไปอีกก็คือ จดบันทึก.
2 จดทุกอย่าง: ขณะที่ภาพการสนทนากับผู้สนใจยังแจ่มชัดอยู่ในความคิดของคุณ จงใช้เวลาสักครู่จดข้อมูลที่จำเป็นทุกอย่างเกี่ยวกับเขา. จดชื่อและจุดสังเกตที่จะทำให้คุณจำเขาได้. จดที่อยู่ของเขา แต่อย่าเดา—ตรวจให้แน่ใจว่าสิ่งที่คุณเขียนนั้นถูกต้อง. จดเรื่องที่คุณคุยกับเขา, ข้อคัมภีร์ใด ๆ ที่คุณอ่าน, และสรรพหนังสือที่เขารับไว้.
3 ถ้าคุณจากคนนั้นโดยทิ้งคำถามที่จะกลับมาตอบในการเยี่ยมคราวหน้า ก็ให้จดลงไปด้วย. คุณได้ทราบบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับคนนั้น, ครอบครัวของเขา, หรือศาสนาของเขาไหม? ถ้าทราบ ก็ให้หมายเหตุลงไป. และแล้ว ในคราวหน้าเมื่อคุณกลับเยี่ยม การเอ่ยถึงสิ่งดังกล่าวจะช่วยให้เห็นว่าคุณสนใจเขาเป็นส่วนตัว. สุดท้าย ให้เขียนวันและเวลาที่คุณประกาศครั้งแรก และเมื่อไรที่คุณบอกว่าจะกลับมาเยี่ยมอีก. โดยการจดบันทึกอย่างละเอียด คุณก็จะมีเครื่องช่วยจำที่ชัดเจน และโอกาสที่จะลืมคำสัญญาว่าจะกลับไปเยี่ยมก็ลดน้อยลง.—1 ติโม. 1:12.
4 เมื่อคุณจดบันทึกเรียบร้อยแล้ว ให้เก็บรวมไว้กับอุปกรณ์อื่น ๆ ที่ใช้ในการประกาศ เช่น กระเป๋า, คัมภีร์ไบเบิล, หนังสือวิธีเริ่มและสานต่อการสนทนาฯ, และสรรพหนังสือต่าง ๆ เพื่อบันทึกนั้นจะได้อยู่ใกล้มือเสมอ. ดีที่สุดที่จะจดบ้านที่ไม่มีคนอยู่ในใบบันทึกกิจการประกาศตามบ้านคนละใบกับที่คุณใช้จดรายเยี่ยม. แน่นอน ไม่ว่าคุณจะละเอียดเพียงใดในการจดบันทึกการกลับเยี่ยม แต่สิ่งสำคัญก็คือ ทำให้แน่ใจว่าคุณจะกลับไป!
5 นึกถึงคนนั้น: เมื่อเตรียมตัวออกประกาศ ให้ทบทวนบันทึกการกลับเยี่ยมของคุณ. คิดถึงรายเยี่ยมแต่ละรายและใคร่ครวญดูว่าวิธีพูดแบบไหนที่อาจได้ผลที่สุดในการเยี่ยมครั้งต่อไป. จงคิดว่า ทำอย่างไรจึงจะพัฒนาความสนใจของคนนั้นให้ถึงขั้นศึกษาคัมภีร์ไบเบิล. การวางแผนเช่นนี้สามารถเพิ่มอัตราการเกิดผลของคุณในฐานะผู้รับใช้แห่งข่าวดี และด้วยวิธีนี้คุณเองจะประสบความยินดีมากขึ้น.—สุภา. 21:5ก.
6 ดังนั้น คราวหน้าถ้าคุณพบคนสนใจ อย่าคิดว่าคุณจะจำเขาได้ง่าย ๆ. แต่จงจดบันทึก, ทบทวนบันทึกที่จดไว้, นึกถึงคนนั้น และทำให้แน่ใจว่าคุณจะกลับไปเยี่ยมเขาอีก!