จงรักษาความประพฤติที่ดีซึ่งเป็นการถวายเกียรติแด่พระเจ้า
1 ไม่ว่าเราอยู่ที่ไหน ความประพฤติ, เสื้อผ้า, และการแต่งตัวของเราให้คำพยานเกี่ยวกับตัวเราและพระเจ้าที่เรานมัสการ. สิ่งนี้เป็นที่สังเกตโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการชุมนุมขนาดใหญ่ของไพร่พลพระเจ้า ซึ่งมีหลาย ๆ คนสังเกตดูพวกเรา. เมื่อเราวางตัวอย่างที่ดี พระนามของพระยะโฮวาก็ได้รับเกียรติ. (1 เป. 2:12) อย่างไรก็ตาม ความประพฤติที่ไม่ดีหรือการกระทำที่ไม่ได้คิดของคนเพียงไม่กี่คนอาจนำคำตำหนิมาสู่พระนามของพระเจ้าและสู่ไพร่พลของพระองค์. (ผู้ป. 9:18ข) การคำนึงไว้เสมอว่าคนภายนอกตัดสินองค์การของเราและพระเจ้าที่เรานมัสการโดยความประพฤติของเราน่าจะทำให้เรามีสติในการ “ทำทุกสิ่งให้เป็นที่ถวายเกียรติแด่พระเจ้า.”—1 โก. 10:31, ล.ม.
2 ความประพฤติอันเป็นแบบอย่างที่ดีในโรงแรม: ในกรณีส่วนใหญ่ พนักงานของโรงแรมประทับใจมากในความเป็นระเบียบ, มารยาทที่ดี, และความสะอาดของพยานพระยะโฮวา. เมื่อพูดถึงครอบครัวของพวกพยานฯ ซึ่งอยู่ที่โรงแรมของเขา ผู้จัดการคนหนึ่งกล่าวว่า “เด็ก ๆ ของพยานพระยะโฮวาเป็นเด็กที่ดีที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็น! พวกเขาแต่งตัวเป็นสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี; พวกเขาสุภาพ, เรียบร้อย, มีมารยาทดี; และพวกเขาไม่ก่อปัญหาใด ๆ เลย. คุณสมควรได้รับคำชมจริง ๆ เนื่องจากลูก ๆ ของพวกคุณ. เราชอบที่ลูก ๆ ของคุณมาพักที่นี่.” การให้ความเห็นแบบนี้มีมาเสมอ ๆ เนื่องจากคนที่ติดต่อกับเราสามารถเห็นความรักและความนับถือซึ่งมีอยู่ท่ามกลางไพร่พลของพระยะโฮวา.
3 ในอีกด้านหนึ่ง ข้อสังเกตจากพนักงานโรงแรมบางคนบ่งชี้ว่ายังมีปัญหากับบางคนที่สะเพร่าในเรื่องความประพฤติหรือคนที่ใช้อาคารของโรงแรมอย่างผิด ๆ. นี่ก่อปัญหาและทำให้มีคำวิพากษ์วิจารณ์ซึ่งไม่ควรเกิดขึ้น. ผู้จัดการบางคนต่อว่าเรื่องเด็ก ๆ และหนุ่มสาวส่งเสียงดังไม่เรียบร้อย และไม่ได้รับการดูแลจากบิดามารดาขณะที่ใช้สระว่ายน้ำหรืออุปกรณ์ในการหย่อนใจอื่น ๆ.
4 โรงแรมส่วนใหญ่มีกฎที่แขกต้องทำตาม. พี่น้องบางคนฝ่าฝืนกฎเกี่ยวกับการส่งเสียงดังหรือการทำอาหารในห้องพัก. ผู้จัดการของโรงแรมบอกเราว่าการทำอาหารในที่ที่ไม่อนุญาตเป็นการใช้ทรัพย์สินของโรงแรมอย่างผิด ๆ ที่เกิดขึ้นบ่อยครั้ง. ไม่เพียงห้องนั้นจะได้รับความเสียหายแต่กลิ่นที่ติดอยู่ในห้องยังทำให้แขกเข้าพักห้องนั้นไม่ได้หลายวันหรือหลายสัปดาห์หลังจากนั้น. เราต้องไม่ทำอาหารในห้อง นอกจากจะได้รับอนุญาตเป็นพิเศษ.
5 ควรพยายามอย่างจริงจังที่จะร่วมมือเต็มที่กับฝ่ายจัดการ. แน่นอน เราไม่ต้องการทิ้งความประทับใจที่ไม่ดีเกี่ยวกับไพร่พลของพระยะโฮวา. ในฐานะคริสเตียน เราต้องประพฤติตัวซื่อสัตย์ตลอดเวลา. เราไม่ควรเอาผ้าในห้องพักหรือ “ของที่ระลึก” อื่น ๆ จากโรงแรมไป เพราะนั่นเป็นการขโมย; ทั้งเราไม่ควรโกหกในการแจ้งจำนวนคนที่เราวางแผนจะให้พักในห้องเมื่อจองหรือเมื่อเข้าพัก.
6 ความประพฤติอย่างเหมาะสมที่การประชุมภาค: ไม่ว่าห้องประชุมจะเป็นประเภทไหน ก็ควรถือว่าเป็นเสมือนหอประชุมราชอาณาจักรขนาดใหญ่ในระหว่างการประชุมภาค. เสื้อผ้าและการแต่งตัวที่เหมาะสมควรเห็นได้ชัดเหมือนเมื่อเราเข้าร่วมการประชุมที่ประชาคมท้องถิ่น. ทั้งระหว่างการประชุมและหลังจากนั้น พี่น้องทั้งชายและหญิงควรหลีกเลี่ยงเสื้อผ้าซึ่งขาดความเจียมตัวและเป็นไปตามความคลั่งนิยม ซึ่งสะท้อนให้เห็นน้ำใจของโลกและทำให้คนอื่นแยกเราไม่ออกว่าแตกต่างจากคนอื่นในทางที่ดีอย่างไร. พี่น้องหญิงควรระวังให้รูปแบบและความสั้นยาวของกระโปรงและเสื้อผ้าเป็นแบบที่เจียมตัว. (1 ติโม. 2:9, 10) ไม่ว่าอยู่ในการประชุมภาค, อยู่ที่โรงแรม, รับประทานอาหารที่ร้านอาหาร, หรือซื้อของที่ร้านค้า เราควรสะท้อนให้เห็นตลอดเวลาว่าเราเป็นผู้รับใช้ของพระเจ้า และไม่ให้มีสาเหตุใด ๆ ที่ทำให้คนอื่นสะดุด.—2 โก. 6:3.
7 การรับบัพติสมาจะจัดขึ้นตอนเช้าวันเสาร์ ณ สถานที่การประชุมภาค. หอสังเกตการณ์ ฉบับ 1 เมษายน 1995 หน้า 30 ชี้แจงว่าเราควรแสดงท่าทีเช่นไรในโอกาสนั้น. บทความนั้นกล่าวว่าเรา “ควรปฏิบัติต่อการรับบัพติสมาด้วยความจริงจังอันเหมาะสม. นั่นไม่ใช่เวลาสำหรับการแสดงออกทางอารมณ์อย่างอึกทึก, หรือการเลี้ยงสังสรรค์, หรือการสนุกสนานเฮฮา. แต่ก็ไม่ใช่เวลาไม่แจ่มใสหรือเข้มงวด.” เป็นการไม่เหมาะสมที่สุดถ้าคนที่รับบัพติสมา ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง จะใส่เสื้อซึ่งเปิดเผยร่างกายมาก ๆ. ดังนั้น ทุกคนควรสำแดงทั้งความจริงจังและความยินดีสำหรับการรับบัพติสมาแบบคริสเตียน.
8 เปโตรเตือนว่าเรา “ควรเป็นคนชนิดใดในการประพฤติอันบริสุทธิ์ และการกระทำด้วยความเลื่อมใสในพระเจ้า.” (2 เป. 3:11, ล.ม.) ขอให้คำพูดและการกระทำของเราที่การประชุมภาค “ผู้ปฏิบัติตามพระคำของพระเจ้า” ช่วยผู้สังเกตการณ์ที่มีหัวใจสุจริตให้มารู้จักและนมัสการพระเจ้าองค์ยิ่งใหญ่ ซึ่งคู่ควรกับเกียรติทั้งสิ้น.—1 โก. 14:24, 25.