จงสนองความจำเป็นฝ่ายวิญญาณของคุณ
1 การประชุมภาค “ผู้ประกาศราชอาณาจักรที่มีใจแรงกล้า” ที่ใกล้เข้ามาให้โอกาสอันยอดเยี่ยมเพื่อสนองความจำเป็นฝ่ายวิญญาณของเรา. เช่นเดียวกับที่อาหารฝ่ายกายบำรุงสุขภาพ การประชุมนี้จะบำรุงเราทางฝ่ายวิญญาณ “ด้วยถ้อยคำแห่งความเชื่อ” อย่างแน่นอน. (1 ติโม. 4:6) การประชุมนี้จะทำให้เราเข้าใกล้ชิดพระยะโฮวายิ่งขึ้น. และเราคาดหมายได้ว่าจะได้รับคำแนะนำและการหนุนกำลังใจเพื่อช่วยเรารับมือกับการทดลองต่าง ๆ ในชีวิต. พระยะโฮวาทรงรับรองกับเราดังนี้: “เราจะทำให้เจ้ามีความหยั่งเห็นเข้าใจ และสั่งสอนเจ้าในทางที่เจ้าควรดำเนิน. เราจะให้คำแนะนำพร้อมกับเฝ้าดูเจ้า.” (เพลง. 32:8, ล.ม.) เรามีความสุขสักเพียงไรที่ได้รับการชี้นำอันเปี่ยมด้วยความรักจากพระองค์ในการดำเนินชีวิต! ขอพิจารณาขั้นตอนบางอย่างที่เราอาจนำไปใช้ได้จริงเพื่อรับประโยชน์สูงสุดจากระเบียบวาระการประชุมภาค.
2 เราต้องเตรียมหัวใจของเรา: เราแต่ละคนมีความรับผิดชอบที่จะปกป้องหัวใจโดยนัยของตนเอง. (สุภา. 4:23) เพื่อจะทำเช่นนี้ เราต้องมีวินัยและซื่อสัตย์ต่อตัวเอง. การประชุมภาคเป็นเวลาที่จะใคร่ครวญถึงสัมพันธภาพของเรากับพระยะโฮวา และเป็นเวลาจะ “เพ่งพิจารณาในกฎหมายอันสมบูรณ์แห่งเสรีภาพ.” ที่จะเตรียมหัวใจของเราเพื่อ “รับเอาการปลูกฝังพระคำ” นั้น เราควรขอพระยะโฮวาพินิจพิเคราะห์ดูตัวเรา, ดูว่ามี “วิถีที่ก่อความปวดร้าว” ใด ๆ ในตัวเราหรือไม่, และนำเราไปใน “หนทางที่ดำเนินสืบไปโดยไม่มีเวลากำหนด.”—ยโก. 1:21, 25, ล.ม.; เพลง. 139:23, 24, ล.ม.
3 จงฟังและใคร่ครวญ: พระเยซูชมเชยนางมาเรียที่ตั้งใจฟังคำตรัสของพระองค์ดังนี้: “มาเรียได้เลือกเอาส่วนดีนั้น, ใครจะชิงเอาไปจากเขาไม่ได้.” (ลูกา 10:39, 42) ถ้าเรามีแนวโน้มทางจิตใจคล้าย ๆ กัน เราจะไม่ยอมให้เรื่องเล็กน้อยมาทำให้เราเขวไป. เราจะทำให้แน่ใจว่าเรานั่งและตั้งใจฟังตลอดระเบียบวาระการประชุม. เราจะหลีกเลี่ยงการพูดคุยหรือการเดินไปมาโดยไม่จำเป็นและจะระวังไม่ให้โทรศัพท์มือถือ, วิทยุติดตามตัว, กล้องถ่ายรูป, และกล้องวิดีโอมาทำให้คนอื่นเขว.
4 เมื่อเราฟังคำบรรยาย นับว่าดีที่จะจดบันทึกสั้น ๆ เพื่อช่วยเราวิเคราะห์ว่ามีการขยายเรื่องอย่างไร. เราควรเชื่อมโยงเรื่องที่เพิ่งได้ยินเข้ากับเรื่องที่เรารู้อยู่แล้ว. การทำเช่นนี้จะช่วยเราเข้าใจและจดจำคำบรรยายได้. เมื่อเราทบทวนบันทึกที่จดไว้ เราต้องมีเป้าหมายเพื่อจะนำเรื่องนั้นไปใช้. เราแต่ละคนอาจถามตัวเองว่า ‘เรื่องนี้มีผลต่อสัมพันธภาพของฉันกับพระยะโฮวาอย่างไร? ฉันต้องปรับเปลี่ยนอะไรในชีวิต? ฉันจะนำเรื่องนี้ไปใช้เมื่อปฏิบัติกับคนอื่นได้อย่างไร? ฉันจะใช้เรื่องนี้ในงานรับใช้ได้อย่างไร?’ จงสนทนาจุดต่าง ๆ ที่เราชอบเป็นพิเศษกับคนอื่น. การทำสิ่งต่าง ๆ ดังกล่าวจะช่วยให้เรารักษาคำตรัสของพระยะโฮวาไว้ ‘ท่ามกลางดวงใจของเรา.’—สุภา. 4:20, 21.
5 ขอเรานำสิ่งที่ได้เรียนรู้ไปใช้: หลังจากการประชุมภาคแห่งหนึ่ง ตัวแทนคนหนึ่งกล่าวว่า “การประชุมนี้เกี่ยวข้องกับเรื่องส่วนตัวเลยทีเดียว, กระตุ้นแต่ละคนให้ตรวจสอบสภาพหัวใจของเขาเองและของครอบครัว, และให้การช่วยเหลือที่จำเป็นด้วยความรักตามหลักพระคัมภีร์. การประชุมนี้ทำให้ผมตระหนักยิ่งขึ้นเกี่ยวกับหน้าที่ที่จะช่วยเหลือประชาคมมากขึ้น.” พวกเราหลายคนคงมีความรู้สึกคล้าย ๆ กัน. แต่แค่เรารู้สึกว่าได้รับการเสริมสร้างและสดชื่นนั้นยังไม่พอ. พระเยซูตรัสว่า “ถ้าท่านทั้งหลายรู้สิ่งเหล่านั้นแล้วและประพฤติตาม, ท่านก็จะเป็นสุข.” (โย. 13:17) เราต้องพยายามนำจุดต่าง ๆ ไปใช้ในชีวิตส่วนตัว. (ฟิลิป. 4:9) การทำเช่นนี้เป็นปัจจัยสำคัญที่จะสนองความจำเป็นฝ่ายวิญญาณของเราอย่างเต็มที่.
[กรอบหน้า 4]
จงใคร่ครวญเรื่องที่คุณได้ยิน:
▪ เรื่องนี้มีผลต่อสัมพันธภาพของฉันกับพระยะโฮวาอย่างไร?
▪ เรื่องนี้ส่งผลต่อวิธีที่ฉันปฏิบัติกับคนอื่นอย่างไร?
▪ ฉันจะนำเรื่องนี้ไปใช้ในชีวิตและในงานรับใช้ได้อย่างไร?