การประชุมภาค 1996 “ผู้ส่งข่าวสันติสุขของพระเจ้า”
1 ระเบียบวาระการประชุมภาคปีนี้จะช่วยเราอย่างแน่นอนเพื่อให้คงไว้ซึ่งสันติสุขของพระเจ้าของเรา และการประชุมนี้จะชี้แจงให้ทราบบทบาทของเราในการช่วยคนอื่น ๆ ให้พบสันติสุขเช่นนั้น. ดังที่มีคำประกาศในพระราชกิจของเรา ฉบับมกราคม 1996 อรรถบทคือ “ผู้ส่งข่าวสันติสุขของพระเจ้า.” คุณวางแผนแล้วหรือยังเพื่อจะไม่พลาดแม้แต่ส่วนเดียว?
2 ระเบียบวาระสามวัน: เราทราบว่าคุณจะชื่นชมกับการประชุมภาคปีนี้โดยตลอดและจะกลับบ้านด้วยความกระปรี้กระเปร่าที่ฟื้นขึ้นอีก. (2 โคร. 7:10) ปีนี้เราจะมีระเบียบวาระสามวันอีกครั้ง. คุณตระเตรียมการไว้แล้วหรือยังสำหรับลาหยุดงานเพื่อคุณจะเข้าร่วมได้ตลอดทั้งสามวัน?
3 หอสังเกตการณ์ ฉบับ 15 กุมภาพันธ์ 1996 ให้รายการวันเวลาและสถานที่สำหรับการประชุมภาค 198 แห่งในเขตรับผิดชอบของสำนักงานสาขาสหรัฐ, บริเตน, ไอร์แลนด์, และแคนาดา. นอกจากภาษาอังกฤษ จะมีการประชุมภาคในภาษามือของอเมริกัน, ภาษาจีน, ฝรั่งเศส, กรีก, อิตาลี, ญี่ปุ่น, เกาหลี, โปรตุเกส, สเปน, ตากาล็อก, และเวียดนาม. ในประเทศไทยจะมีการประชุมภาคสามแห่งดังต่อไปนี้: 11-13 ตุลาคม กรุงเทพฯ; 18-20 ตุลาคม ขอนแก่น; 25-27 ตุลาคม ลำปาง.
4 ระเบียบวาระจะเริ่มเวลา 9:30 น. ทั้งสามวัน และจบในวันอาทิตย์ประมาณเวลา 16:00 น.
5 คุณจะได้รับการลับให้คมไหม? หลังจากยกสุภาษิต 27:17 มากล่าวที่ว่า “เหล็กลับเหล็กให้คมได้ฉันใด” หอสังเกตการณ์ ฉบับ 15 สิงหาคม 1993 ให้ข้อสังเกตว่า “เราเป็นเหมือนเครื่องมือที่ต้องลับให้คมอยู่เป็นประจำ. เนื่องจากการแสดงความรักต่อพระยะโฮวา และการทำการตัดสินใจที่อาศัยความเชื่อของเราหมายถึงการเป็นคนต่างไปจากโลก เราจึงต้องดำเนินแนวทางปฏิบัติที่ต่างจากคนส่วนใหญ่ตลอดเวลา.” เราจะทำตามคำแนะนำนี้ได้อย่างไร?
6 เราต่างจากโลกและต้องรักษาตัวไว้ให้ต่างจากโลกเสมอ. จะต้องคงความพยายามไม่ละลดเอาไว้เพื่อทำสิ่งนี้ให้สำเร็จหากเราจะเป็นผู้ที่กระตือรือร้นแรงกล้าเพื่อการงานที่ดี. (ติโต 2:14) นั่นคือเหตุผลที่บทความในหอสังเกตการณ์ ที่ยกมากล่าวข้างบนบอกต่อไปดังนี้: “เมื่อเราอยู่ร่วมกับคนอื่นซึ่งรักพระยะโฮวา เราลับกันและกันให้แหลมคมขึ้น—เราเร้าใจกันและกันให้เกิดความรักและการงานที่ดี.” การประชุมภาคเป็นการจัดเตรียมประการหนึ่งจากพระยะโฮวาเพื่อช่วยเราให้เฉียบคมฝ่ายวิญญาณตลอดเวลา. เราไม่อาจพลาดระเบียบวาระได้แม้แต่ส่วนเดียว.
7 บุคคลที่ฉลาดจะฟัง: การฟังเป็นศิลปวิทยาที่ต้องมีการพัฒนา. เคยกล่าวกันว่า คนทั่วไปจำได้แค่ราว ๆ ครึ่งหนึ่งของที่เขาได้ยิน—ไม่ว่าเขาคิดว่าเขาฟังอย่างถี่ถ้วนแค่ไหนก็ตาม. เนื่องจากเราอยู่ในยุคที่มีแต่สิ่งที่ทำให้วอกแวก บางครั้งเราอาจประสบความยุ่งยากในการเอาใจจดจ่อเป็นเวลานาน ๆ. เราจะพยายามเพิ่มระยะเวลาที่เราจะเอาใจใส่ได้ไหม โดยเฉพาะขณะที่นั่งในหมู่ผู้ฟังจำนวนมากเพื่อรับฟังคนหนึ่งพูด? ถ้าคุณถูกขอให้สรุประเบียบวาระของแต่ละวันเมื่อกลับไปบ้านหลังจากการประชุมภาค คุณจะทำได้ไหม? เราทั้งหลายจะปรับปรุงความสามารถในการฟังและเอาใจใส่ใกล้ชิดต่อแต่ละส่วนที่มีการเสนอในระเบียบวาระการประชุมภาคได้อย่างไร?
8 ความสนใจแรงกล้าเป็นองค์ประกอบสำคัญ เพราะของประทานแห่งการจำจากพระเจ้าไม่อาจปฏิบัติงานอย่างมีประสิทธิภาพได้โดยปราศจากสิ่งนี้. ยกตัวอย่าง ยิ่งคนเราแสดงความสนใจในเรื่องหนึ่งมากเท่าใด ก็ยิ่งง่ายเท่านั้นที่จะจำจุดสำคัญของคำบรรยายหรือระเบียบวาระ. กระนั้น ส่วนใหญ่ก็ขึ้นอยู่กับการที่เราให้ความเอาใจใส่มากกว่าปกติต่อสิ่งที่เรามีสิทธิพิเศษได้ยินได้ฟัง ณ การประชุมภาค. ความสนใจแรงกล้าและความเอาใจใส่ที่เรามีต่อแต่ละระเบียบวาระในการประชุมภาคมีความสัมพันธ์กับสภาพฝ่ายวิญญาณของเราในขณะนี้ รวมทั้งกับความหวังของเราในอนาคตด้วย. ที่การประชุมภาค เราได้รับการสอนวิถีทางของพระยะโฮวาและได้รับคำแนะนำเพื่อทำงานช่วยชีวิตให้สำเร็จ. (1 ติโม. 4:16) ขอให้นึกภาพคุณเองว่าเป็นเหมือนเรือในทะเลที่ปั่นป่วน. คำสัญญาของพระยะโฮวาเป็นสมอที่หนักแน่นแห่งความหวัง. ถ้าคนเราไม่เอาใจใส่ระเบียบวาระการประชุมคริสเตียนและปล่อยให้จิตใจล่องลอย เขาอาจพลาดจุดสำคัญยิ่งของคำแนะนำและคำสั่งสอนซึ่งอาจป้องกันเขาไว้จากการอับปางฝ่ายวิญญาณได้.—เฮ็บ. 2:1; 6:19.
9 ในหลายส่วนของโลก พี่น้องของเราออกแรงพยายามมากเพื่อเข้าร่วมการประชุม. ดีเหลือเกินที่ได้เห็นพวกเขาเอาใจใส่อย่างตั้งอกตั้งใจ ณ การประชุมภาค. แต่ในบางแห่ง พี่น้องทำให้คนอื่น ๆ วอกแวกด้วยการเตร็ดเตร่ไปมาในที่ประชุมภาคระหว่างที่การประชุมดำเนินอยู่. ส่วนคนอื่น ๆ มาสาย. ในการประชุมภาคครั้งก่อน ๆ บางแห่ง เป็นเรื่องยากที่จะได้ยินระเบียบวาระในช่วงสองสามนาทีแรกเนื่องจากมีหลายคนเดินไปมาตามทางเดินและด้านหลังบริเวณที่นั่ง. ปกติแล้วคนเหล่านั้นไม่ใช่พี่น้องที่ทำงานมอบหมายหรือพี่น้องหญิงที่มีลูกเล็ก ๆ ซึ่งเอาใจใส่ดูแลความจำเป็นของลูก. การรบกวนส่วนใหญ่มาจากคนที่พูดคุยกัน. ปีนี้ฝ่ายต้อนรับจะเอาใจใส่มากขึ้นอีกต่อปัญหานี้ และหวังอย่างยิ่งว่า ทุกคนจะนั่งในที่เมื่อประธานกล่าวเชิญให้นั่ง. การร่วมมือของคุณในเรื่องนี้จะเป็นที่หยั่งรู้ค่าอย่างยิ่ง.
10 มีข้อแนะที่ใช้ได้ผลจริงอะไรบ้างจะช่วยเราให้เอาใจจดจ่อมากขึ้นต่อระเบียบวาระการประชุมภาคและจดจำเรื่องที่มีการเสนอได้มากขึ้น? เหมาะที่จะยกสิ่งที่เคยกล่าวไว้เมื่อหลายปีมาแล้วมากล่าวซ้ำอีกคือ (ก) มุ่งสนใจเหตุผลสำคัญที่ไปยังการประชุมภาค. นั่นคือ ไม่ใช่ไปร่วมนันทนาการ แต่ไปฟังและเรียนรู้. (บัญ. 31:12) จงพยายามพักผ่อนให้เพียงพอในแต่ละคืน. ถ้าคุณมายังการประชุมภาคด้วยความอ่อนเพลียมาก ก็ยากจะเอาใจจดจ่อได้. (ข) มาถึงก่อนเวลานานหน่อยเพื่อจะจอดรถและหาที่นั่งก่อนระเบียบวาระเริ่มต้น. การรีบไปยังที่นั่งในนาทีสุดท้ายนั้นตามปกติแล้วยังผลให้คุณพลาดตอนเริ่มต้นไปบางส่วน. (ค) จดบันทึกจุดสำคัญอย่างสั้น ๆ. การจดมากเกินไปอาจขัดขวางการฟังที่ดีได้. เมื่อเขียน ขอให้แน่ใจว่าคุณไม่พลาดจุดอื่น ๆ เพราะมัวแต่จด. (ง) เมื่อมีการแนะนำส่วนในการประชุมภาค ให้มองดูด้วยความคาดหมายแรงกล้า. ถามตัวเองว่า ‘ฉันจะเรียนรู้อะไรได้จากส่วนนี้ซึ่งจะเพิ่มความหยั่งรู้ค่าและความรักที่ฉันมีต่อพระยะโฮวา? ความรู้นี้จะช่วยฉันให้สำแดงบุคลิกภาพใหม่อย่างเต็มที่ยิ่งขึ้นได้อย่างไร? ส่วนนี้จะช่วยฉันให้ปรับปรุงงานรับใช้ของฉันไหม?’
11 ความประพฤติที่เสริมแต่งงานรับใช้ของเราให้งามเด่น: เปาโลสนับสนุนติโตให้สำแดงตนเอง “เป็นแบบอย่างแห่งการกระทำที่ดี.” ด้วยการสำแดงความสุจริตในการสอน ติโตคงได้ช่วยคนอื่น ๆ ให้ “ประดับโอวาทของพระเจ้า ผู้ช่วยให้รอดของเรา ในทุกสิ่ง.” (ติโต 2:7, 10, ล.ม.) แต่ละปี เราได้รับข้อเตือนใจด้วยความกรุณาเกี่ยวกับความประพฤติอย่างผู้เลื่อมใสพระเจ้าซึ่งสำคัญมากขณะที่เราเดินทางไปและกลับจากการประชุมภาค อีกทั้งเมื่อเราอยู่ที่โรงแรมและภัตตาคารและที่การประชุมภาค. ปีที่แล้วเราได้ยินคำชมเชยที่น่าชื่นใจซึ่งเราอยากจะเล่าให้คุณฟัง.
12 ผู้จัดการโรงแรมแห่งหนึ่งกล่าวว่า “เรายินดีเสมอที่ได้ให้ที่พักกับพวกพยานฯ เพราะพวกเขาอดทน, พร้อมจะร่วมมือ, และพวกเขาเอาใจใส่ลูก ๆ อย่างใกล้ชิด.” เสมียนโรงแรมคนหนึ่งบอกว่า งานของเขา “ง่ายขึ้นมากเมื่อพวกพยานฯ เข้าพักและคืนห้องเพราะพวกเขาสุภาพ, อดทน, และเข้าใจเสมอทั้งที่ต้องเข้าคิวรอ.” สตรีผู้หนึ่งในมลรัฐนิวอิงแลนด์ประทับใจมากกับความประพฤติของพยานฯ หนุ่มสาวที่พักในโรงแรมเดียวกันจนเธอขอรับหนังสือบางเล่มเกี่ยวกับองค์การของเรา.
13 อีกด้านหนึ่ง มีเรื่องต้องปรับปรุงในบางด้าน. เราอยากแจ้งให้ทราบข้อสังเกตบางอย่างที่ส่งมายังสาขา. ผู้ดูแลเดินทางคนหนึ่งรายงานว่า มีบางเรื่องเกิดขึ้นเกี่ยวกับการรักษาความสะอาดในสถานที่ประชุมภาคซึ่งไม่น่าพอใจ. ภรรยาผู้ปกครองคนหนึ่งรู้สึกไม่สบายใจเนื่องด้วยสิ่งที่พี่น้องหญิงได้ทำในห้องน้ำ ดังที่พนักงานทำความสะอาดของมหาวิทยาลัยบอกเธอว่า พวกเขาไม่เคยเห็นใครทำอะไรโง่ ๆ อะไรอย่างนั้นมาก่อนเลย แม้แต่พวกนิสิตเองก็ไม่เคยทำ. ตัวอย่างเช่น บางคนให้ทารกของตนถ่ายในอ่างล้างมือและจึงทำให้อ่างตันด้วยอุจจาระ ซึ่งพนักงานต้องทำความสะอาดหลังจากทำให้หายตันแล้ว. อีกตัวอย่าง เมื่อพี่น้องหญิงคนหนึ่งเข้าห้องน้ำ เธอเห็นพนักงานทำความสะอาดกำลังกวาดกระดาษทิชชูจำนวนมากออกจากห้องน้ำ และขณะที่เธออยู่ในห้องน้ำ เธอเห็นพี่น้องหญิงใช้กระดาษทิชชูเช็ดมือและหน้าแล้วก็ทิ้งกระดาษบนพื้นแทนที่จะทิ้งในตะกร้าขยะซึ่งมีจัดไว้ให้. พอเธอเก็บกระดาษขึ้นมา พี่น้องหญิงนั้นกลับถามว่า “คุณทำอย่างนั้นทำไม นั่นมันงานของพนักงานที่นี่.” พี่น้องเหล่านั้นไม่ยอมเปลี่ยนความคิดแม้เธอได้ชี้แจงว่าในห้องน้ำมีตะกร้าขยะให้และเราควรระวังการประพฤติของเราเพื่อจะไม่นำคำตำหนิมาสู่พระยะโฮวาหรือทำให้พวกพนักงานมีงานเพิ่มโดยไม่จำเป็น.—ยซา. 54:13; 2 เป. 2:12.
14 นอกจากนี้ เราอยากบอกข้อเตือนใจในเรื่องการให้ทิป. พวกพนักงานต้อนรับ, พนักงานบริการในโรงแรม, และคนอื่น ๆ ที่มีอาชีพคล้ายกันต่างพึ่งค่าทิปเพื่อจะอยู่ได้.—ดูตื่นเถิด! (ภาษาอังกฤษ) ฉบับ 22 มิถุนายน 1986 หน้า 24-27.
15 ถึงแม้เราเลิกบริการอาหารแล้วในการประชุมภาค แต่ก็ยังมีค่าใช้จ่ายมากทีเดียวในการเช่าอาคารสถานที่, จัดที่จอดรถ, และเอาใจใส่เรื่องต่าง ๆ หลายเรื่อง. การบริจาคด้วยความสมัครใจของเราช่วยด้านค่าใช้จ่ายเหล่านั้น. พี่น้องหญิงคนหนึ่งซึ่งมีบุตรวัยรุ่นมายังการประชุมด้วยเงินทุนจำกัด. กระนั้น เธอกับบุตรก็ยังช่วยค่าใช้จ่ายด้วยการบริจาคบ้าง. สิ่งที่แต่ละคนตัดสินใจทำในเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัว แต่เราทราบว่าคุณหยั่งรู้ค่าข้อเตือนใจนี้.—กิจ. 20:35; 2 โก. 9:7.
16 ผู้คนจำเราได้ด้วยวิธีที่เราแต่งกาย: วิธีที่เราแต่งกายเผยให้ทราบมากทีเดียวเกี่ยวกับตัวเราและความรู้สึกที่เรามีต่อคนอื่น. วัยรุ่นส่วนใหญ่และผู้ใหญ่หลายคนถูกแวดล้อมไปด้วยแบบเสื้อผ้ารุ่มร่ามคลั่งแฟชั่นในโรงเรียนหรือในที่ทำงาน. แต่ละปีแบบเสื้อผ้ายิ่งเลยเถิด บางทีถึงกับน่าตกตะลึงด้วยซ้ำ. ถ้าเราไม่ระมัดระวัง เราอาจถูกชักจูงจากคนรุ่นเดียวกันให้แต่งตัวอย่างเดียวกับพวกเขา. เสื้อผ้าหลายแบบไม่เหมาะจะสวมมายังการประชุมเพื่อนมัสการ. บันทึกข้อความฉบับหนึ่งที่ได้รับหลังการประชุมภาคปีที่แล้วแสดงความหยั่งรู้ค่าระเบียบวาระ แต่เสริมว่า “ข้าพเจ้าข้องใจว่าทำไมจึงมีผู้หญิงสาว ๆ หลายคนสวมชุดเปิดเผยร่างกายอย่างนั้น อย่างเช่น เสื้อคอกว้างและกระโปรงสั้น.” แน่นอนว่า เราทุกคนปรารถนาจะแต่งกายอย่างที่เหมาะกับคริสเตียนทั้งที่การประชุมภาคและขณะที่พบปะสังสรรค์กันหลังการประชุม. ตลอดเวลา เราควรคิดถึงคำแนะนำที่เปาโลให้แก่คริสเตียนที่ให้ประดับตัวด้วย “เสื้อผ้าที่จัดเรียบร้อย ด้วยความสงบเสงี่ยมและสุขภาพจิตดี.”—1 ติโม. 2:9, ล.ม.
17 ใครควรตัดสินว่า การแต่งกายอย่างไรจึงเป็นแบบที่สงบเสงี่ยมและ “จัดเรียบร้อย”? การเป็นคนสงบเสงี่ยมหมายถึงการเป็นคนที่ “ไม่อวดดีหรือดึงดันตามความคิดตนเอง.” นอกจากนี้ พจนานุกรมยังนิยามคำสงบเสี่ยมว่า “เจียมตัว” อีกด้วย. สมาคมฯ หรือผู้ปกครองต่างไม่ได้ตั้งกฎเกณฑ์ในเรื่องการแต่งกายหรือการประดับตัว. ถึงกระนั้น ควรเป็นที่ชัดแจ้งแก่คริสเตียนมิใช่หรือว่าเสื้อผ้าแบบไหนไม่สงบเสงี่ยมหรือไม่เหมาะสมอย่างเห็นได้ชัด. (เทียบกับฟิลิปปอย 1:10.) การแต่งตัวหรือเสื้อผ้าของเราไม่ควรดึงดูดความสนใจอย่างไม่บังควร. เราต้องปรากฏตัวอย่างเป็นที่น่าดูน่าชม ไม่ใช่แบบโลกหรือแบบที่ขัดนัยน์ตาน่ารำคาญ. ในฐานะผู้เผยแพร่ข่าวดี การที่เราแต่งกายและประดับตัวอย่างเหมาะสมระหว่างเวลาที่อยู่ในเมืองแห่งการประชุมภาคย่อมนำพระเกียรติสู่พระยะโฮวาและสะท้อนให้เห็นเป็นอย่างดีเกี่ยวกับองค์การ. ฉะนั้น บิดามารดาพึงวางแบบอย่าง แล้วคอยดูให้แน่ใจว่าลูก ๆ ของตนแต่งกายอย่างเหมาะสมกับโอกาสนี้. ผู้ปกครองควรวางแบบอย่างอันดีและพร้อมจะให้คำแนะนำด้วยความกรุณาหากจำเป็น.
18 โรงแรม: ก่อนหน้านี้ เรายกคำกล่าวของบุคลากรโรงแรมมาไว้ ซึ่งบอกว่าพวกเขาประทับใจเพราะพี่น้องมีความอดทน, สุภาพ, และร่วมมือ. เราอยากจะสำแดงคุณลักษณะแบบคริสเตียนเหล่านี้ต่อ ๆ ไปถ้าเราต้องเข้าคิวเพื่อจะได้ห้อง. เราขอบคุณโรงแรมต่าง ๆ ที่ร่วมมือกับสมาคมฯ ในการจัดห้องพักให้ในราคาที่พอจะจ่ายได้. ถึงแม้ว่าเราอาจเหนื่อยจากการเดินทาง เราไม่ควรลืมว่าจะปฏิบัติกับลูกจ้างของโรงแรมด้วยความกรุณา. การที่เราทำอย่างนั้นอาจยังผลให้บางคนตรวจสอบความจริงอย่างจริงจังยิ่งขึ้น. นอกจากนี้ ต้องไม่ทำอาหารในห้องพักของโรงแรมเว้นแต่มีห้องครัวในห้อง.
19 กล้องถ่ายรูป, กล้องวีดิโอ, และเครื่องบันทึกเสียง: อนุญาตให้ใช้กล้องถ่ายรูปและอุปกรณ์อื่นเพื่อบันทึกภาพหรือเสียงได้ถ้าเราแสดงการคำนึงถึงผู้อื่นที่เข้าร่วมประชุม. หากเราเดินไปมาเพื่อถ่ายภาพระหว่างที่การประชุมดำเนินอยู่ เราไม่เพียงทำให้คนอื่นที่กำลังพยายามฟังวอกแวก แต่เราเองก็จะพลาดบางส่วนในระเบียบวาระด้วย. ตามปกติแล้วเราได้รับประโยชน์มากกว่าจากการประชุมภาคถ้าเราเอาใจใส่ฟังผู้บรรยายอย่างจริงจังและจดบันทึกย่อ ๆ. เราอาจบันทึกภาพหรือเสียงสำหรับพี่น้องที่ต้องอยู่แต่ในบ้าน แต่ถ้าสำหรับใช้เองแล้ว พอเรากลับบ้านหลังจากใช้เวลาหลายชั่วโมงเพื่อบันทึกภาพหรือเสียงระเบียบวาระแล้ว เราอาจพบว่าเราไม่มีเวลาทบทวนสิ่งที่เราบันทึกไว้มากเท่าไร. อุปกรณ์บันทึกภาพหรือเสียงจะต้องไม่ต่อกับระบบไฟหรือระบบเสียงของหอประชุม และไม่ควรวางอุปกรณ์เหล่านั้นขวางทางเดินระหว่างที่นั่ง, ทางเดินในหอประชุม, หรือบังสายตาคนอื่น.
20 ที่นั่ง: เรายังคงสังเกตการปรับปรุงในเรื่องการจองที่นั่ง. ปีที่แล้ว พวกคุณส่วนใหญ่ทำตามคำชี้แนะที่ว่า อาจจองที่นั่งไว้เฉพาะสำหรับสมาชิกครอบครัวคุณและคนที่เดินทางกับรถของคุณ. คุณคงพบแล้วว่าเรื่องนี้ง่ายขึ้นเพราะหลายคนทำตามคำชี้แนะที่ชัดเจนนี้. ที่ยิ่งสำคัญคือ การที่คุณทำตามคำชี้แนะนั้นทำให้พระยะโฮวาชอบพระทัยและเป็นที่พอใจแก่ ‘ทาสสัตย์ซื่อ’ ซึ่งจัดอาหารฝ่ายวิญญาณให้.—มัด. 24:45.
21 จำนวนพี่น้องของเราซึ่งมีความจำเป็นพิเศษด้านสุขภาพนั้นเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ. บางคนมายังการประชุมภาคด้วยเก้าอี้ล้อเข็นและจำเป็นต้องได้รับการดูแลจากสมาชิกครอบครัว. คนอื่น ๆ ต้องกินยารักษาโรคเรื้อรังหลายอย่าง เช่น โรคหัวใจหรือโรคลมบ้าหมู. เป็นเรื่องที่ทำให้หัวใจเราอบอุ่นจริง ๆ ที่เห็นพี่น้องที่รักเหล่านี้ที่การประชุมภาค โดยตั้งใจจะไม่พลาดอาหารฝ่ายวิญญาณสักรายการเดียว. อย่างไรก็ตาม บางครั้งมีปัญหาที่บางคนเกิดป่วยระหว่างการประชุมโดยไม่มีสมาชิกในครอบครัวหรือในประชาคมให้ความช่วยเหลือ. ในบางกรณี ฝ่ายบริหารการประชุมภาคเคยได้รับคำขอร้องให้เรียกรถพยาบาลเพื่อนำตัวพี่น้องส่งโรงพยาบาล. ความรับผิดชอบในการดูแลผู้ป่วยเรื้อรังควรเป็นของสมาชิกครอบครัวหรือญาติใกล้ชิดเป็นอันดับแรก. แผนกปฐมพยาบาลในการประชุมภาคไม่อยู่ในฐานะจะให้การดูแลสำหรับผู้ป่วยเรื้อรัง. ถ้าสมาชิกในครอบครัวคุณจำเป็นต้องได้รับการดูแลเป็นพิเศษ โปรดแน่ใจว่าเขาไม่ถูกละไว้คนเดียวเมื่อเกิดกรณีฉุกเฉิน. นอกจากนี้ จะไม่มีการจัดเตรียมห้องพิเศษที่การประชุมภาคสำหรับผู้เป็นโรคภูมิแพ้ซึ่งทำให้ไม่อาจนั่งในที่นั่งของคนทั่วไปได้. ผู้ปกครองพึงตื่นตัวดูแลว่ามีใครบ้างในประชาคมซึ่งมีความจำเป็นพิเศษด้านสุขภาพและทำให้แน่ใจว่ามีการตระเตรียมไว้ล่วงหน้าสำหรับดูแลเขา.
22 ความจำเป็นด้านอาหารในการประชุมภาค: มีการออกความเห็นในแง่ดีมากมายเกี่ยวกับผลประโยชน์จากการนำอาหารมาเอง. พี่น้องชายคนหนึ่งเขียนมาว่า “ผมเห็นชัดเลยถึงผลประโยชน์ฝ่ายวิญญาณใหญ่หลวงจากการทำเช่นนี้. เดี๋ยวนี้เราสามารถใช้เวลาและพลังงานทั้งหมดไปกับเรื่องฝ่ายวิญญาณ. ผมไม่ได้ยินความคิดเห็นในแง่ลบเลยสักอย่างเดียว.” พี่น้องหญิงคนหนึ่งเขียนมาว่า “ด้วยการวางตัวอย่าง พี่น้องที่รักของเราสนับสนุนพวกเราคริสเตียนแต่ละคนให้ตรวจสอบตัวเองและหาทางทำให้ชีวิตเราเป็นแบบเรียบง่ายและทำกิจกรรมตามระบอบของพระเจ้าเพิ่มขึ้น.” ผู้ดูแลเดินทางคนหนึ่งเขียนถึงการให้บริการอาหารที่เคยทำกันว่า “การจัดเตรียมแบบเดิมนั้นทำให้พี่น้องจำนวนมากต้องพลาดระเบียบวาระการประชุมทั้งหมด.” เกี่ยวกับอาหารที่พี่น้องนำมา ผู้ปกครองคนหนึ่งเขียนมาว่า “พวกเขาเอามาเฉพาะที่เขาต้องการ และพวกเขาไม่ต้องเข้าคิวรอ.” สุดท้าย พี่น้องหญิงอีกคนหนึ่งเขียนดังนี้: “หลังการประชุมส่วนต่าง ๆ มีแต่สันติสุขและความสงบและมีบรรยากาศแห่งความปีติยินดี.” ถูกแล้ว แต่ละคนสามารถนำอาหารมามากพอจะทำให้ตัวเองอยู่ได้ตลอดช่วงบ่าย. หลายคนให้ความเห็นเกี่ยวกับข้อเท็จจริงที่ว่า พวกเขามีเวลามากขึ้นในการเยี่ยมเยียนเพื่อน ๆ.
23 ปีนี้ก็จะไม่มีการบริการอาหารเช่นกัน. โปรดจำไว้ว่า อย่านำภาชนะที่เป็นแก้วหรือเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์เข้ามาในสถานที่การประชุมภาค. ถ้าจำเป็นต้องเอากระติกน้ำมา ต้องเก็บไว้ใต้ที่นั่งได้. จำไว้ว่ามีเวลาเพียงพอระหว่างช่วงพักกลางวันเพื่อกินดื่มสิ่งที่คุณนำมา. เหมือนกับระหว่างการประชุมที่หอประชุมของเรา เราจะไม่รับประทานอะไรระหว่างที่การประชุมภาคดำเนินอยู่. ด้วยวิธีนี้ เราสำแดงความนับถือต่อการจัดเตรียมเพื่อการนมัสการและต่ออาหารฝ่ายวิญญาณที่มีการจัดเตรียมให้.
24 การประชุมภาค “ผู้ส่งข่าวสันติสุขของพระเจ้า” จะเริ่มต้นในอีกไม่ช้า. คุณเตรียมตัวเสร็จหรือยังเพื่อเข้าร่วม และตอนนี้คุณพร้อมหรือยังที่จะชื่นชมกับสามวันแห่งมิตรภาพและสิ่งดี ๆ ฝ่ายวิญญาณที่ก่อความสุข? เราอธิษฐานด้วยความจริงใจขอให้พระยะโฮวาทรงอวยพระพรความพยายามของคุณที่จะเข้าร่วมการประชุมภาค.
[กรอบหน้า 13]
ข้อเตือนใจการประชุมภาค
บัพติสมา: ผู้จะรับบัพติสมาควรนั่งในที่นั่งซึ่งกำหนดให้ก่อนระเบียบวาระเริ่มต้นในเช้าวันเสาร์. เคยมีการสังเกตว่าบางคนสวมเสื้อผ้าที่ไม่ให้เกียรติและลดคุณค่าโอกาสนั้น. แต่ละคนที่วางแผนจะรับบัพติสมาควรนำชุดอาบน้ำที่สุภาพ และผ้าเช็ดตัวมาด้วย. ผู้ปกครองในประชาคมที่ทบทวนคำถามในหนังสือจัดให้เป็นระเบียบ ควรทำให้แน่ใจว่าแต่ละคนเข้าใจเรื่องเหล่านี้. หลังคำบรรยายเรื่องการรับบัพติสมาและคำอธิษฐานโดยผู้บรรยายแล้ว ประธานการประชุมภาคเช้าจะแนะนำผู้จะรับบัพติสมาอย่างสั้น ๆ แล้วเชิญให้ร้องเพลง. หลังจบเพลงท่อนสุดท้าย ฝ่ายต้อนรับจะนำผู้จะรับบัพติสมาไปยังที่จุ่มตัว.
บัตรติดหน้าอก: โปรดติดบัตรติดหน้าอกสำหรับปี 1996 ณ การประชุมภาคและในขณะเดินทางไปและกลับจากสถานที่ประชุม. บ่อยครั้งการติดบัตรนี้ทำให้เป็นไปได้ที่เราจะให้คำพยานอย่างดีขณะเดินทาง. ควรรับบัตรติดหน้าอกกับซองพลาสติกที่ประชาคม เนื่องจากจะไม่มี ให้รับที่การประชุมภาค. อย่ารอจนกระทั่งเหลือไม่กี่วันก่อนการประชุมภาคแล้วค่อยขอรับบัตรสำหรับตัวคุณกับครอบครัว. โปรดอย่าลืมเอาบัตรแพทย์พึงทราบฉบับปัจจุบันของคุณไปด้วย.
รถเข็นเด็กและเก้าอี้พับ: ในสถานที่ส่วนใหญ่ จะนำรถเข็นเด็กไปใช้ในที่ประชุมสาธารณะไม่ได้. ข้อบังคับเรื่องการป้องกันอัคคีภัยห้ามวางรถเข็นเด็กตามทางเดินและทางเดินระหว่างที่นั่ง. เนื่องจากฝูงชนขนาดใหญ่อาจทำให้เกิดสภาพแออัด รถเข็นเด็กอาจก่ออันตรายได้ไม่เพียงกับทารกเท่านั้น แต่กับคนใด ๆ ที่อาจสะดุดล้มด้วย. ดังนั้น กรุณาอย่านำรถเข็นเด็กมายังสถานที่ประชุมภาค. แต่ที่นั่งสำหรับทารกหรือที่นั่งทารกสำหรับติดรถยนต์นั้นอนุญาตให้ใช้ได้ เพราะสามารถรัดติดกับที่นั่งถัดจากบิดามารดาได้. อนึ่ง โปรดอย่านำเก้าอี้พับมาด้วย. เก้าอี้พับเป็นสิ่งก่ออันตรายและไม่อนุญาตให้ใช้ในอาคารสถานที่สาธารณะ. เราขอขอบคุณในความร่วมมือจากคุณในเรื่องนี้.
การอาสาสมัคร: เนื่องจากไม่มีการบริการอาหาร บัดนี้หลายคนที่เคยทำงานในแผนกอาหารอาจคิดว่าเขาสามารถอาสาสมัครทำงานที่แผนกอื่นได้. คุณจะจัดเวลาต่างหากบ้างได้ไหมในการประชุมภาคเพื่อช่วยในแผนกใดแผนกหนึ่ง? การรับใช้พี่น้องของเราแม้เพียงไม่กี่ชั่วโมง ก็เป็นประโยชน์มากและทำให้อิ่มใจพอใจมากทีเดียว. ถ้าคุณช่วยได้ โปรดรายงานตัวกับแผนกอาสาสมัครที่การประชุมภาค. เด็กอายุต่ำกว่า 16 ปีก็สามารถช่วยได้เป็นอย่างดีโดยทำงานอยู่ใต้การชี้แนะของบิดามารดาหรือผู้ใหญ่ที่รับผิดชอบตัวเขา.
คำเตือน: จงตื่นตัวต่อปัญหาใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นได้เพื่อจะหลีกเลี่ยงความยุ่งยากที่ไม่จำเป็น. บ่อยครั้ง พวกขโมยและคนไร้ศีลธรรมมักจ้องจับผู้คนที่มาไกลจากบ้านเป็นเหยื่อ. จงแน่ใจว่าจะใส่กุญแจรถตลอดเวลา และอย่าละสิ่งของใด ๆ ไว้ในรถอย่างที่มองเห็นได้ซึ่งล่อใจคน. พวกขโมยและนักล้วงคอยหาโอกาสในการประชุมใหญ่. คงไม่ฉลาดที่จะละของมีค่าใด ๆ ไว้บนที่นั่งของคุณ. คุณไม่อาจแน่ใจได้ว่าทุกคนที่อยู่รอบตัวคุณเป็นคริสเตียน. ดังนั้น อย่าล่อใจ! เคยมีรายงานเกี่ยวกับคนนอกที่พยายามล่อลวงเด็กไป. จงให้ลูก ๆ อยู่ในสายตาคุณตลอดเวลา.
โทรทัศน์และวีดิทัศน์ที่มีไว้บริการตามโรงแรมหลายแห่งมักเน้นเรื่องหยาบโลนลามก. จงตื่นตัวต่อกับดักเช่นนี้ และอย่าอนุญาตให้เด็ก ๆ ดูโทรทัศน์ในห้องโดยไม่มีการควบคุมดูแล.