การประชุมภาค 1995 “ผู้สรรเสริญที่ชื่นชมยินดี”
1 เรามีเหตุผลอะไรบ้างที่จะชื่นชมยินดี? บางทีมีพวกเราไม่กี่คนที่ได้พยายามทำรายการเหตุผลทั้งหมด. ทั้ง ๆ ที่อยู่ในโลกที่สับสนอลหม่านและไม่มีความแน่นอน เราก็มีเหตุผลมากมายที่จะชื่นชมยินดี. ดังมีคำประกาศในพระราชกิจของเรา ฉบับมกราคม 1995 “ผู้สรรเสริญที่ชื่นชมยินดี” คืออรรถบทที่หนุนกำลังใจสำหรับการประชุมภาค 1995.
2 เราสรรเสริญพระยะโฮวาเพราะพระองค์ทรงสอนความจริงแก่เรา. (ยซา. 54:13; โย. 8:32) ผลก็คือ เราบอกความจริงด้วยใจชื่นชมยินดีแก่ทุกคนซึ่งกำลังแสวงหาความปลอดภัยและความสุข. (ยเอศ. 9:4; กิจ. 20:35) ภราดรภาพคริสเตียนของเราก็ทำให้เราชื่นชมยินดีเช่นกัน. ครอบครัวฝ่ายวิญญาณที่เปี่ยมความรักทำให้อิ่มใจพอใจและมีความสุข. เหล่านี้เป็นเหตุผลสองสามประการเท่านั้นสำหรับความชื่นชมยินดีที่กระตุ้นเราให้สรรเสริญพระยะโฮวา. คำบรรยายต่าง ๆ ในการประชุมภาคจะชักนำให้เราสนใจเหตุผลตามหลักพระคัมภีร์เพิ่มเติมสำหรับความชื่นชมยินดีในสมัยสุดท้ายที่ยากลำบากนี้.
3 การประชุมภาคสามวัน: คุณจัดการขอลางานกับนายจ้างหรือยังเพื่อจะอยู่ในกลุ่มผู้เข้าร่วมการประชุมภาคทั้งสามวัน? บิดามารดาของเด็กนักเรียนซึ่งจะเข้าร่วมการประชุมภาคแห่งใดแห่งหนึ่งในช่วงที่โรงเรียนยังเปิดเทอมควรแจ้งด้วยความนับถือให้ครูทราบว่า ลูก ๆ จะลากิจในวันศุกร์เพื่อเข้าร่วมกิจกรรมสำคัญทางศาสนา. การประชุมภาคที่ใกล้คุณที่สุดคือที่ไหน? พระราชกิจของเรา เดือนกุมภาพันธ์ ให้รายการวันเวลาและสถานที่สำหรับการประชุมภาคสามแห่งในประเทศไทย. โปรดทราบว่าวันเวลาสำหรับการประชุมภาคที่กรุงเทพฯ ได้เปลี่ยนเป็นวันที่ 20 ถึง 22 ตุลาคม 1995 เนื่องจากสถานที่ที่เราตั้งใจจะใช้ไม่ว่างในวันเวลาที่เราได้แจ้งไว้คราวก่อน. นอกจากภาษาไทย เราจะมีการประชุมภาคในภาษาอังกฤษด้วย.
4 ระเบียบวาระจะเริ่มในวันศุกร์เวลา 9:40 น. และสิ้นสุดในวันอาทิตย์ประมาณ 15:50 น. ในวันเสาร์และวันอาทิตย์ ระเบียบวาระจะเริ่มเวลา 9:30 น.
5 คุณจะเข้าร่วมไหม?: เราได้รับการสนับสนุนให้เข้าร่วมการประชุมภาคทั้งสามวัน. ทำไม? เพราะพระยะโฮวาทรงประสงค์ให้เราอยู่ที่นั่น. ทุกวันนี้ความเชื่อและสุขภาพฝ่ายวิญญาณของเราตกอยู่ใต้การโจมตี. เปาโลแนะนำในเรื่องการ “ไม่ละการประชุมร่วมกัน” คราวที่คริสเตียนในมณฑลยูดายกำลังได้รับความกดดันมาก. (เฮ็บ. 3:12, 13; 10:25, ล.ม.) พี่น้องชาวฟิลิปปอยกำลังอาศัยอยู่ “ท่ามกลางคนชาติคดโกงและดื้อด้าน.” กระนั้น พวกเขาก็ “ปรากฏดุจดวงสว่างต่าง ๆ ในโลก.” (ฟิลิป. 2:15) ทำไมคริสเตียนเหล่านี้ในศตวรรษแรกจึงต่างออกไป? เพราะพวกเขาเชื่อฟังทำตามการนำทางจากพระวิญญาณบริสุทธิ์ซึ่งชี้นำพวกเขาให้ชุมนุมร่วมกัน “เพื่อเร้าใจให้เกิดความรักและการงานที่ดี.”—เฮ็บ. 10:24, ล.ม.
6 โลกจะชักนำเราในทางอื่น บั่นทอนความปรารถนาของเราในการพบปะกับพี่น้องของเราและในการสรรเสริญพระยะโฮวา. ในช่วงนี้เราได้รับคำเชิญให้ยอมตัวต่อพระวิญญาณของพระยะโฮวาและชื่นชมกับสามวันแห่งการประชุมภาค. เราตั้งใจจะอยู่ในหมู่ผู้เข้าร่วมประชุมพร้อมกับครอบครัวของเราไหม? เราจำเป็นต้องเสริมความรักและความเชื่อของเราให้แข็งแรงอยู่เสมอ. พระยะโฮวาได้ทรงจัดให้มีการประชุมภาคทุกปีเพื่อช่วยเราในเรื่องนี้.
7 จงนำทรัพย์ล้ำค่ากลับบ้าน: คุณจะรับประโยชน์มากที่สุดจากการประชุมภาคได้อย่างไร? คำตอบคือ “เอาใจจดจ่อ.” นี่เป็นเรื่องไม่ง่ายในสังคมที่ตึงเครียดและรีบเร่งในทุกวันนี้. คนหนุ่มสาวที่กระปรี้กระเปร่าอาจเห็นว่าการเอาใจจดจ่อเป็นเรื่องยาก แต่นี่เป็นข้อท้าทายที่เราทุกคนเผชิญเมื่อเข้าร่วมการประชุมภาค. เราจะพบว่าการเอาใจจดจ่อเป็นเรื่องง่ายขึ้นถ้าเราวางแผนล่วงหน้า. จงถามตัวเองว่า ‘อรรถบทการประชุมภาคคืออะไร?’ ไตร่ตรองอรรถบทนั้น! ‘ทำไมฉันจึงไปประชุม และฉันจะทำอะไรในช่วงสามวันนั้น? ฉันจะมีนันทนาการไหมในตอนเย็น หรือฉันได้จัดเวลาไว้เพียงพอสำหรับพักผ่อนและทบทวนจุดเด่น ๆ จากการประชุมภาค?’
8 บทความในหอสังเกตการณ์ ฉบับ 15 กรกฎาคม 1984 เรื่อง “ท่านคิดรำพึงหรือเพียงแต่ฝันเฟื่อง?” ให้ข้อแนะหลายประการเกี่ยวกับวิธีได้ประโยชน์มากที่สุดจากการประชุมและแล้วได้มาถึงการลงความเห็นเช่นนี้: “สิ่งสำคัญที่สุดอาจได้แก่การฝึกจิต.” เมื่อผู้บรรยายเริ่มพูด ปกติแล้วเราตั้งใจฟัง แต่บางทีเมื่อฟังคำบรรยายไปได้ส่วนหนึ่ง เราปล่อยให้จิตใจ “วอกแวก.” เราจะป้องกันไม่ให้สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?
9 เหมาะที่จะกล่าวซ้ำข้อแนะที่เคยให้มาก่อนเพราะข้อแนะเหล่านั้นใช้ได้ผล. เท่าที่เป็นได้ จงพยายามพักผ่อนให้เพียงพอทุกคืน. เรื่องนี้ไม่ง่ายเสมอไปเพราะอาจเกี่ยวข้องกับการเดินทาง และถ้าคุณพักโรงแรม คุณอาจไม่เข้านอนเร็วหรือพักผ่อนได้ดีเหมือนอยู่ที่บ้าน. ปกติแล้วการวางแผนที่ดีย่อมทำให้คุณมีโอกาสพักผ่อนตามที่จำเป็น.
10 พิสูจน์แล้วว่าการจดบันทึกแบบรวบรัดเป็นวิธีช่วยให้เอาใจจดจ่อ. หากคุณพยายามจดรายละเอียดมากไป อาจพลาดจุดสำคัญบางจุดไปเสียทั้งหมด. ดังข้อแนะ จงจดบันทึกด้วยเป้าหมายจะเสนอข้อสรุประเบียบวาระแก่นักศึกษาพระคัมภีร์หรือคนที่ไปไหนมาไหนไม่ได้. แม้คุณอาจไม่นึกถึงใครคนหนึ่งโดยเฉพาะ คุณก็จะมีจุดประสงค์ในการจด และหลังการประชุมภาค คุณอาจพบโอกาสจะพูดถึงจุดเด่นจากระเบียบวาระขณะให้คำพยานกับสมาชิกครอบครัวที่ไม่เชื่อเมื่อสบโอกาส. โดยจดบันทึกและบอกเล่าสิ่งที่คุณได้ฟัง คุณก็จะไม่ลืมความรู้ที่ได้รับนั้นเร็ว. การพูดทำให้ยิ่งจำได้.
11 มีค่าใช้จ่ายมากมายเกี่ยวข้องอยู่ในการเช่าอาคารประชุม ซึ่งมักรวมถึงค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นสำหรับเครื่องขยายเสียง, และอื่น ๆ. จะชำระค่าใช้จ่ายเหล่านี้อย่างไร? ก็โดยการบริจาคโดยสมัครใจของพวกเรา ไม่ว่าด้วยเงินสดหรือเช็คสั่งจ่ายในนาม “มูลนิธิส่งเสริมการศึกษาพระคัมภีร์.” ทั้งนี้ประสานกับบทเพลงสรรเสริญ 96:8 และ 2 โครนิกา 31:12.
12 ผู้สรรเสริญที่ชื่นชมยินดีถวายเกียรติพระยะโฮวาโดยความประพฤติที่แสดงความเลื่อมใสพระเจ้า: ปีที่แล้วเราได้รับความคิดเห็นในแง่ดีเกี่ยวกับความประพฤติของพวกเราจากบุคลากรของโรงแรมและลูกจ้างซึ่งทำงานที่อาคารการประชุมภาค. ผู้จัดการโรงแรมแห่งหนึ่งกล่าวว่า “เรารู้สึกสบายใจเสมอที่ได้จัดที่พักให้พวกพยานฯ เพราะพวกเขาอดทนและร่วมมือและคอยดูแลลูก ๆ ของเขาอย่างใกล้ชิด.” ผู้อำนวยการโรงแรมอีกแห่งหนึ่งบอกว่า พวกพยานฯ ดูเหมือนมีความสุขมากกว่าและมีระเบียบยิ่งกว่ากลุ่มอื่น ๆ มากทีเดียว. แม้การประชุมภาคของเราจะใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีการจัดในเขตนั้น เขาบอกว่า “เรามีข้อบ่นว่าและความยุ่งยากกับพวกเขาน้อยกว่าที่มีกับกลุ่มอื่น ๆ ที่เล็กกว่านี้มาก.”
13 ลูกจ้างโรงแรมอีกแห่งหนึ่งเปิดเผยว่า การประชุมใหญ่ที่จัดขึ้นไม่นานก่อนหน้าการประชุมภาคของเราได้ก่อความเสียหายมาก ทั้งมีการขโมยด้วยถึงแม้มีเจ้าหน้าที่อยู่ทั่วอาคาร. แต่เกี่ยวกับการประชุมภาคของเรา เขากล่าวต่อว่า “กับพวกพยานฯ เราไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น. . . . เมื่อพวกเขาอยู่ที่นี่ เราเพียงแต่ให้มีช่างซ่อมบำรุงหนึ่งหรือสองคนอยู่พร้อม และนั่นก็เพียงเพื่อซ่อมเครื่องจักรที่บังเอิญมีปัญหาเท่านั้น.”
14 เราหวังว่ารายงานที่ได้รับทั้งหมดจะคล้าย ๆ กัน แต่น่าเสียดายที่ไม่เป็นเช่นนั้น. ประธานการประชุมภาคแห่งหนึ่งให้ข้อสังเกตดังนี้: “หลังการประชุม พวกวัยรุ่นหลายคนชุมนุมกันเป็นจำนวนมากในห้องพักแขกของโรงแรมจนดึก หัวเราะเสียงดังและตะโกน ซึ่งเป็นการรบกวนแขกคนอื่น ๆ . . . ซึ่งดูเหมือนอารมณ์เสีย. เด็ก ๆ บางคนวิ่งตามทางเดิน ปิดประตูแรง ๆ เมื่อไปเยี่ยมอีกห้องหนึ่งและคุยเสียงดังมากในห้อง.”
15 ปัญหาอีกอย่างหนึ่งซึ่งยังคงมีอยู่เรื่อยในช่วงหลายปีนี้คือ การที่พี่น้องหลายคนอยู่ตามทางเดินและข้างนอกห้องประชุมในระหว่างที่การประชุมดำเนินอยู่. ณ การประชุมภาคแห่งหนึ่งในปีที่แล้ว มีโน้ตแผ่นหนึ่งจากนักศึกษาพระคัมภีร์อยู่ในกล่องบริจาค อ่านว่า “ข้าพเจ้าไม่เคยรู้สึกตกใจอย่างนี้มาก่อนเลยเมื่อได้ยินเสียงเอะอะ, ทำโน่นทำนี่, พูดคุย, และประพฤติไม่สมควรตามทางเดินในระหว่างการประชุม . . . ข้าพเจ้ายังไม่ได้เป็นพยานฯ เป็นแค่คนหนึ่งที่กำลังศึกษาและเรียนรู้ความเกรงกลัวและความเคารพนับถือพระเจ้า.” แน่นอน ไม่มีใครในพวกเราอยากจะสร้างความประทับใจที่ว่า เราขาดความหยั่งรู้ค่าต่อการจัดเตรียมของพระยะโฮวา.
16 เราน่าจะถามตัวเองเสมอดังนี้: ‘ฉันเป็นตัวแทนใคร และทำไมฉันเข้าร่วมการประชุมภาคนี้?’ สภาพฝ่ายวิญญาณของเราและความเลื่อมใสที่เรามีในพระเจ้าสะท้อนให้เห็นในคำพูดของเรา, ความประพฤติของเรา, และความหยั่งรู้ค่าที่เรามีต่อการจัดเตรียมฝ่ายวิญญาณ. (ยโก. 3:13; 1 เป. 2:2, 3, 12) มีการสังเกตเห็นบ่อย ๆ ว่า พวกพี่น้องที่เพียรอดทนการจำกัดสิทธิ์และการสั่งห้ามมานานหลายปีนั้นเอาใจใส่และแสดงความนับถือ ณ การประชุมภาคยิ่งกว่ามากนัก โดยนั่งอยู่กับที่ เอาใจจดจ่อในคำบรรยายและการสาธิตต่าง ๆ.
17 การแต่งกายและการประดับตัวโฆษณาตัวคุณ: ที่ 1 ซามูเอล 16:7 (ฉบับแปลใหม่) เราได้รับข้อเตือนใจว่า “มนุษย์ดูที่รูปร่างภายนอก แต่พระเจ้าทอดพระเนตรจิตใจ.” ดังนั้น ผู้คนมักตัดสินเราโดยดูที่การปรากฏตัวของเรา. การแต่งกายและการประดับตัวของเราเป็นที่สังเกตอย่างใกล้ชิด โดยเฉพาะเมื่อเราเข้าร่วมการประชุมภาคเพื่อการนมัสการและการสั่งสอนเรื่องการดำเนินชีวิตแบบคริสเตียน. ถ้าคุณเป็นคนหนุ่มสาวที่กำลังเรียนหรือถ้างานอาชีพทำให้คุณต้องติดต่อใกล้ชิดกับผู้คนซึ่งติดตามการแต่งตัวแบบโลก นั่นอาจเป็นข้อท้าทายที่จะยึดกับมาตรฐานคริสเตียนในเรื่องการแต่งตัวสุภาพ.
18 มาตรฐานเรื่องการแต่งกายและการประดับตัวมีต่าง ๆ นา ๆ ทั่วโลก. คริสเตียนถูกคาดหมายให้สวมเสื้อผ้าที่สุภาพและจัดอย่างดี. ใครน่าจะตัดสินเรื่องนี้? บิดามารดาควรแน่ใจว่าลูก ๆ วัยรุ่นของตนไม่แต่งตัวเหมือนเยาวชนชาวโลกในโรงเรียน. มีข้อชี้แนะที่สร้างสรรค์ให้ไว้เพื่อช่วยเราตัดสินใจอย่างมีเหตุผลในเรื่องที่กระทบความรู้สึกได้ง่ายนี้. เราขอสนับสนุนให้ทบทวนบทความในหนังสือการได้ประโยชน์มากที่สุดจากวัยหนุ่มสาว บท 7 เรื่อง “เสื้อผ้าและท่าทางของเธอบอกถึงลักษณะของเธอ” มีการสังเกตเห็นอะไรที่การประชุมภาคของเราบางแห่งในปีที่แล้ว?
19 หลังจากการประชุมภาค “ความเกรงกลัวพระเจ้า” แห่งหนึ่ง เราได้รับข้อสังเกตดังนี้: “พี่น้องได้ปรับปรุงอย่างมากทีเดียวในเรื่องการแต่งกาย, การประดับตัว, และความประพฤติ ณ การประชุมภาคปีนี้. . . . แต่ก็ยังมีสภาพการณ์และนิสัยบางอย่างที่จำเป็นต้องปรับปรุงมากขึ้นอีก.” หลังการประชุมภาคอีกแห่งหนึ่งมีรายงานว่า การแต่งกายไม่สุภาพเป็นที่สังเกตเห็นได้อย่างชัดแจ้ง. รายงานกล่าวว่า เครื่องแต่งกายของบางคนเป็นที่น่ารำคาญแก่คนอื่น ๆ. บุคคลภายนอกบางคนก็สังเกตเห็นการแต่งกายที่ไม่สุภาพเช่นกัน. เสื้อผ้าของบางคนทั้งเปิดเผยส่วนสัดและรัดรูปเกิดไป.
20 พี่น้องส่วนใหญ่สวมเสื้อผ้าสุภาพน่านับถือขณะอยู่ในสถานที่ประชุม. แต่หลังจากนั้นเมื่ออยู่ที่โรงแรมหรือในภัตตาคาร พี่น้องบางคนซึ่งยังติดบัตรอยู่ สวมเสื้อยืดแขนกุดไม่มีปก, ยีนเก่า ๆ, กางเกงขาสั้น, และ . . . เสื้อผ้าตามสมัยนิยมซึ่งไม่เหมาะกับไพร่พลของพระเจ้า.” หากผู้ปกครองสังเกตเห็นว่าบางคนมีแนวโน้มจะแต่งกายแบบนี้ในช่วงกิจกรรมยามว่าง คงเหมาะสมที่จะให้คำแนะนำที่กรุณาแต่ก็หนักแน่นก่อนถึงการประชุมภาคซึ่งการแต่งกายเช่นนั้นไม่เหมาะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฐานะตัวแทนเข้าร่วมการประชุมภาคของคริสเตียน. โปรดพิจารณากับนักศึกษาพระคัมภีร์ของคุณเกี่ยวกับข้อชี้แนะในเรื่องความประพฤติและการแต่งกายที่ชี้แจงไว้ก่อนหน้านี้.
21 โรงแรม: แต่ละปีได้มีความพยายามมากทีเดียวเพื่อจัดหาที่พักในราคาที่ลดแล้วเพื่อจะไม่ให้เป็นภาระหนักแก่คนใด. โปรดอย่าลืมว่า พึงอดทนและกรุณาเมื่อปฏิบัติกับพนักงานโรงแรม. เราอาจเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางและแถวผู้ที่รอห้องพักก็อาจยาว แต่ความอดทนของคุณจะไม่ถูกมองข้าม.
22 อุปกรณ์บันทึกภาพหรือเสียง: เป็นการเหมาะสมที่จะให้คำเตือนอย่างกรุณาเกี่ยวกับกล้องถ่ายรูปและอุปกรณ์บันทึกภาพหรือเสียง. โปรดจำไว้ว่า หากคุณวางแผนจะใช้กล้องถ่ายภาพ, กล้องวีดิโอ, หรืออุปกรณ์บันทึกภาพและเสียงไม่ว่าแบบใด จงแสดงการคำนึงถึงคนที่อยู่รอบข้าง. การเดินไปมาระหว่างการประชุมหรือแม้แต่การบันทึกจากที่นั่งของคุณอาจทำให้คนอื่น ๆ วอกแวกได้. ไม่อนุญาตต่ออุปกรณ์บันทึกภาพหรือเสียงใด ๆ เข้ากับระบบไฟหรือระบบเสียงของหอประชุมและไม่ควรวางอุปกรณ์เหล่านั้นขวางทางเดินหรือทางสัญจร. คุณตัดสินใจจะถ่ายภาพหรือบันทึกส่วนต่าง ๆ ของระเบียบวาระด้วยกล้องวีดิโอหรือเครื่องบันทึกเสียงนั้นเป็นเรื่องส่วนตัว. ภาพและเสียงที่บันทึกไว้อาจทำให้คุณย้อนนึกถึงความทรงจำอันน่าชื่นชมเมื่อทบทวนดูในภายหลัง. ควรใช้เครื่องมือเหล่านั้นทั้งหมดอย่างมีขอบเขต ด้วยวิธีที่ไม่ทำให้คนอื่น ๆ เขวหรือทำให้คุณไม่ได้รับประโยชน์มากที่สุดจากระเบียบวาระ. หลังจากคุณกลับบ้าน คุณจะมีเวลาทบทวนดูเรื่องที่บันทึกไว้นั้นไหม? คุณอาจพบว่าการจดบันทึกน่าจะเพียงพอ.
23 ที่นั่ง: ณ การประชุมภาค “ความเกรงกลัวพระเจ้า” ปี 1994 คุณสังเกตเห็นการปรับปรุงในเรื่องการจองที่นั่งไหม? มีบางอย่างดีขึ้นแล้ว แต่เราก็ยังจำเป็นต้องสำนึกถึงคำเตือนนี้อยู่: อาจจองที่นั่งไว้เฉพาะสำหรับสมาชิกครอบครัวคุณและคนที่เดินทางกับรถของคุณ. เราอยู่ที่การประชุมภาคในฐานะแขกของสมาคมฯ. เราจ่ายค่าเช่าหอประชุมโดยการบริจาคโดยสมัครใจ. เป็นการแสดงความรักและคำนึงถึงผู้อื่นไหมถ้าจะจองที่นั่งที่เราไม่แน่ใจว่าจะมีคนนั่งหรือไม่? เราขอแสดงความเสียใจที่ไม่อาจจัดบริเวณหรือห้องให้ได้ตามคำขอสำหรับผู้ที่มีปัญหาด้านสภาพแวดล้อม เช่น โรคภูมิแพ้ต่าง ๆ.
24 การประชุมภาคแต่ละแห่งมีการจัดเตรียมสำหรับคนที่มีความจำเป็นพิเศษ เช่น ผู้สูงอายุและผู้ที่พิการทางกาย. โปรดแน่ใจว่าจะไม่ใช้ที่นั่งในส่วนนี้หากคุณไม่อยู่ในลักษณะดังที่ว่า. อนึ่ง จงตื่นตัวที่จะช่วยเหลือคนที่มีความจำเป็นพิเศษโดยหาที่นั่งให้ถ้าเขาไม่ได้มากับคนที่รับผิดชอบดูแลเขา.
25 ในวันที่ 7 ตุลาคม 1995 การประชุมภาค “ผู้สรรเสริญที่ชื่นชมยินดี” แห่งแรกจะเริ่มขึ้น. คุณเตรียมตัวหรือยัง และตอนนี้คุณพร้อมจะชื่นชมกับสามวันแห่งความสัมพันธ์ฉันมิตรและสิ่งดี ๆ ฝ่ายวิญญาณไหม? เราทูลอธิษฐานด้วยความจริงใจขอให้พระยะโฮวาทรงอวยพระพรความพยายามของคุณในการเข้าร่วมการประชุมภาคพร้อมกับพี่น้องของคุณ ขณะที่เราคิดอย่างรอบคอบถึงวิธีที่จะเป็นผู้สรรเสริญที่ชื่นชมยินดีของพระยะโฮวา.