ความช่วยเหลือที่เหมาะกับเวลา
1 เมื่ออัครสาวกเปโตรเห็นความจำเป็นที่จะเสริมกำลังเพื่อนร่วมความเชื่อ ความห่วงใยได้กระตุ้นท่านที่จะให้ข้อเตือนใจและการหนุนกำลังใจแก่พวกเขาด้วยความรัก. (2 เป. 1:12, 13; 3:1) ท่านกระตุ้น “คนเหล่านั้นที่ได้รับความเชื่อ” ให้หมั่นพัฒนาคุณลักษณะฝ่ายวิญญาณอยู่เสมอเพื่อจะไม่กลายเป็นคน “อยู่เฉย ๆ หรือไม่เกิดผลเกี่ยวกับความรู้ถ่องแท้ในเรื่องพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา.” (2 เป. 1:1, 5-8, ล.ม.) จุดประสงค์ของเปโตรคือ เพื่อช่วยพวกเขาทำให้การทรงเรียกและการเลือกสรรจากพระยะโฮวาเป็นสิ่งแน่นอน เพื่อในที่สุดพระองค์จะพบเขา “ปราศจากด่างพร้อยและมลทิน และมีสันติสุข.” (2 เป. 1:10, 11; 3:14, ล.ม.) สำหรับหลายคน การหนุนกำลังใจที่เขาได้รับปรากฏว่าเป็นความช่วยเหลือที่เหมาะกับเวลา.
2 ปัจจุบัน คริสเตียนผู้ดูแลมีความห่วงใยคล้าย ๆ กันต่อไพร่พลของพระเจ้า. ใน “วิกฤตกาลซึ่งยากที่จะรับมือได้” นี้ ผู้รับใช้หลายคนของพระยะโฮวาต้องรับมือกับสภาพการณ์ที่ยุ่งยากหลายอย่าง. (2 ติโม. 3:1, ล.ม.) เนื่องจากปัญหาที่มีอยู่อย่างไม่จบสิ้นในด้านการเงิน, ครอบครัว, หรือปัญหาส่วนตัว บางคนอาจรู้สึกเช่นเดียวกับดาวิดดังนี้: “ความชั่วเหลือที่จะคณนาได้ล้อมข้าพเจ้าไว้รอบ, การผิดของข้าพเจ้าไล่ตามข้าพเจ้าทันแล้ว, จนข้าพเจ้าไม่อาจแหงนตาดู; การผิดนั้นก็มากกว่าเส้นผมบนศีรษะของข้าพเจ้า; และทำให้ข้าพเจ้ามีใจโทมนัสแล้ว.” (เพลง. 40:12) ความกดดันเหล่านี้อาจกลายเป็นภาระหนักจนทำให้บุคคลดังกล่าวละเลยเรื่องฝ่ายวิญญาณซึ่งสำคัญยิ่ง และเลิกประกาศ. กระนั้น แม้ชีวิตจะยุ่งยาก แต่ ‘พวกเขาไม่ลืมข้อบัญญัติของพระองค์.’ (เพลง. 119:176) บัดนี้นับว่าเหมาะกับเวลาที่ผู้ปกครองจะให้ความช่วยเหลือที่จำเป็นแก่คนเหล่านั้น.—ยซา. 32:1, 2.
3 เพื่อสนองความจำเป็นนี้ พวกผู้ปกครองได้รับการสนับสนุนให้ออกความพยายามเป็นพิเศษเพื่อช่วยผู้ที่ปัจจุบันเลิกประกาศ. ความพยายามร่วมกันเพื่อทำให้ภาร-กิจดังกล่าวบรรลุผลสำเร็จ บัดนี้กำลังดำเนินอยู่ และจะดำเนินต่อไปถึงเดือนมีนาคม. มีการขอให้ผู้ดูแลการศึกษาหนังสือประจำประชาคมไปเยี่ยมผู้ที่เลิกประกาศเพื่อให้ความช่วยเหลือด้านวิญญาณโดยมีเป้าหมายที่จะช่วยเขาให้กลับมารับใช้ร่วมกับประชาคมอีก. ในรายที่จำเป็น อาจจัดให้มีการศึกษาพระคัมภีร์เป็นส่วนตัว. อาจมีการขอให้ผู้ประกาศคนอื่นช่วยเหลือ. หากคุณได้รับเชิญให้ทำเช่นนั้น ความพยายามของคุณก็อาจก่อประโยชน์อย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณให้การหนุนใจอย่างที่แสดงความกรุณาและความเข้าใจ.
4 เราทุกคนมีเหตุผลที่จะชื่นชมยินดีเมื่อคนหนึ่งกลับมารับใช้ร่วมกับประชาคมอีก. (ลูกา 15:6) การที่เราพยายามหนุนกำลังใจผู้ที่เลิกประกาศอาจยังผลเป็น “คำพูดที่เหมาะกับกาลเทศะ” อย่างแท้จริง.—สุภา. 25:11.