กำหนดการสำหรับการประชุมวิธีปฏิบัติงาน
สัปดาห์ซึ่งเริ่มวันที่ 9 มิถุนายน
เพลงบท 81
10 นาที: คำประกาศของประชาคม. คำประกาศที่เลือกจากพระราชกิจของเรา. โดยใช้ข้อเสนอแนะในหน้า 8 จัดให้มีการสาธิตสองชุดแสดงวิธีเสนอวารสารตื่นเถิด! ฉบับ 8 มิถุนายน และหอสังเกตการณ์ ฉบับ 15 มิถุนายน. ในการสาธิตแต่ละชุด ควรเสนอวารสารเป็นคู่ แม้ระหว่างการสาธิตจะเน้นฉบับเดียว. ให้รวมเอาพระคัมภีร์ข้อหนึ่งไว้ในการเสนอแต่ละชุดด้วย.
15 นาที: “งานรับใช้พระยะโฮวา—งานสำคัญที่สุดของเรา.”a สนับสนุนคนหนุ่มสาวให้คิดถึงพระพรที่พวกเขาจะได้รับเมื่อเข้าสู่งานรับใช้เต็มเวลา. ให้รวมเอาแง่คิดต่าง ๆ ที่อยู่ในส่วนของหัวเรื่องย่อย “เมื่อวัฒนธรรมและสติรู้สึกผิดชอบขัดกัน” จากหอสังเกตการณ์ ฉบับ 1 พฤศจิกายน 2000 หน้า 19-20.
20 นาที: “การเกษียณอายุอาจเป็นประตูสู่การทำกิจกรรมเพิ่มขึ้นได้ไหม?”b หากเป็นไปได้ ให้สัมภาษณ์ผู้ประกาศคนหนึ่งสั้น ๆ ซึ่งใช้โอกาสจากการเกษียณอายุเพื่อรับใช้พระยะโฮวามากขึ้น. ถามว่า เขาได้ทำการปรับเปลี่ยนอะไรบ้าง และเขาได้รับพระพรอะไรเป็นบำเหน็จ.
เพลงบท 190 และคำอธิษฐานปิด.
สัปดาห์ซึ่งเริ่มวันที่ 16 มิถุนายน
เพลงบท 55
8 นาที: คำประกาศของประชาคม. รายงานบัญชี และพูดถึงคำขอบคุณจากสำนักงานสาขาสำหรับเงินบริจาคของประชาคมตามที่แสดงไว้ในใบรายการบัญชีประจำเดือน.
12 นาที: ความจำเป็นของประชาคม.
25 นาที: “จงขยันขันแข็งในการ ‘ให้คำพยานอย่างถี่ถ้วน.’”c ใช้คำถามที่จัดเตรียมให้. หลังจากพิจารณาวรรค 5 และ 6 ให้มีการสาธิตสั้น ๆ เรื่องการให้คำพยานอย่างไม่เป็นทางการแก่พนักงานขายของประจำร้านและเสนอแผ่นพับคุณอยากรู้จักคัมภีร์ไบเบิลดีขึ้นไหม? ให้มีการอ่านสรุปออกเสียงก่อนจะพิจารณาวรรค 7, 8. ปิดท้ายด้วยการอ่านและพิจารณากรอบ “อย่าลืมพวกเขา!”
เพลงบท 131 และคำอธิษฐานปิด.
สัปดาห์ซึ่งเริ่มวันที่ 23 มิถุนายน
เพลงบท 95
10 นาที: คำประกาศของประชาคม. โดยใช้ข้อเสนอแนะในหน้า 8 จัดให้มีการสาธิตสองชุดแสดงวิธีเสนอวารสารหอสังเกตการณ์ ฉบับ 1 กรกฎาคม และตื่นเถิด! ฉบับ 8 กรกฎาคม. ในการสาธิตแต่ละชุด ควรเสนอวารสารเป็นคู่ แม้ระหว่างการสาธิตจะเน้นฉบับเดียว. ในการสาธิตชุดหนึ่ง ให้ผู้ประกาศแสดงวิธีให้คำพยานตามถนน.
20 นาที: จะจัดการอย่างไรกับความท้อแท้ใจ? คำบรรยายและการพิจารณากับผู้ฟังโดยอาศัยหอสังเกตการณ์ ฉบับ 15 พฤศจิกายน 1999 หน้า 28-29 รวมถึงหัวข้อย่อย “การคงไว้ซึ่งทัศนะที่ดี.” ทบทวนข้อแนะที่นำไปใช้ได้ รวมทั้งคำแนะนำตามหลักพระคัมภีร์. เตรียมล่วงหน้าให้ผู้ประกาศที่มีความสามารถหนึ่งหรือสองคนอธิบายว่าอะไรช่วยพวกเขาให้คงไว้ซึ่งความยินดีในงานรับใช้.
15 นาที: “การประกาศในโลกที่เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา.”d เมื่อพิจารณาวรรค 2 และ 3 ให้ถามผู้ฟังว่าปัจจุบันมีเหตุการณ์อะไรบ้างที่อาจใช้เริ่มการสนทนาในเขตทำงานของประชาคม. เมื่อพิจารณาวรรค 4 ให้มีการสาธิตสั้น ๆ โดยอาศัยวิธีที่แนะไว้ในวรรคนั้น.
เพลงบท 15 และคำอธิษฐานปิด.
สัปดาห์ซึ่งเริ่มวันที่ 30 มิถุนายน
เพลงบท 3
10 นาที: คำประกาศของประชาคม. เตือนพี่น้องให้ส่งรายงานการประกาศสำหรับเดือนมิถุนายน. ทบทวนการเสนอหนังสือประจำเดือนกรกฎาคมและสิงหาคม. เน้นจุลสารสองเล่มที่มีในสต็อกของประชาคม. โดยเตรียมตัวล่วงหน้าอย่างดี จัดให้มีการสาธิตวิธีเสนอจุลสารดังกล่าวในเขตทำงาน. สำหรับข้อแนะในการเสนอโปรดดูพระราชกิจของเรา เดือนกรกฎาคม 1998 หน้า 8. วิธีเสนอเพิ่มเติมอาจพบได้ในดัชนีสรรพหนังสือของว็อชเทาเวอร์ (ภาษาอังกฤษ) ภายใต้หัวข้อ “Presentations” และหัวข้อย่อย “List by Publication.”
15 นาที: “ทุพพลภาพ แต่ก็บังเกิดผล.”e รวมทั้งข้อแนะเกี่ยวกับวิธีที่ผู้อื่นอาจช่วยได้ในตื่นเถิด! ฉบับ 8 กันยายน 1990 หน้า 24 ภายใต้หัวข้อย่อย “เราจะช่วยอะไรได้บ้าง?”
20 นาที: จงใช้พระคำของพระเจ้าอย่างมีประสิทธิภาพในการประกาศข่าวราชอาณาจักร. การพิจารณากับผู้ฟังโดยผู้ดูแลการรับใช้. เมื่อเราพบแต่ละคนในเขตทำงาน เราพยายามจะให้แง่คิดที่เสริมสร้างจากพระคัมภีร์ในเรื่องราชอาณาจักรแก่เขา. อย่างไรก็ตาม เราต้องทำไม่เพียงแค่อ่าน ข้อคัมภีร์ให้เขาฟัง. เราต้องอธิบาย, ยกตัวอย่าง, และประยุกต์ใช้ข้อนั้น. แสดงให้เห็นวิธีที่เราสามารถทำเช่นนั้นได้โดยใช้ข้อคัมภีร์บางข้อที่อ้างถึงในหนังสือการหาเหตุผล (ภาษาอังกฤษ) หน้า 154-155 ภายใต้หัวข้อที่เป็นตัวเอน “ผู้ปกครองที่เป็นมนุษย์ไม่สนองความจำเป็นเร่งด่วนของมนุษยชาติ.”
[หนังสือการหาเหตุผล หน้า 154-155: พูดถึงสิ่งที่ผู้คนทุกหนแห่งต้องการซึ่งรัฐบาลของมนุษย์ไม่ได้จัดหาให้ แต่พระเจ้าทรงสัญญาไว้: (1) ชีวิตในโลกที่ปลอดจากภัยสงคราม.—ยซา. 2:4; เพลง. 46:9, 10. (2) อาหารเพียงพอสำหรับทุกคน.—เพลง 72:16. (3) ที่อยู่อาศัยที่สะดวกสบายสำหรับทุกคน.—ยซา. 65:21. (4) งานที่น่าพอใจสำหรับทุกคนที่ต้องการ เพื่อเขาจะหาเลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้.—ยซา. 65:22. (5) ชีวิตที่ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บมาเบียดเบียน.—วิ. 21:3, 4. (6) ความยุติธรรม; ปลอดจากความเดียดฉันท์ทางศาสนา, เชื้อชาติ, เศรษฐกิจ, และสัญชาติ.—ยซา. 9:7; 11:3-5. (7) สภาพที่ปลอดภัย ไม่มีอาชญากรที่เป็นอันตรายต่อชีวิตและทรัพย์สินของเรา.—มีคา 4:4; สุภา. 2:22. (8) โลกที่มีค่านิยมสูงส่งทางศีลธรรม รวมทั้งความรัก, ความกรุณา, ความห่วงใยเพื่อนมนุษย์, และความจริง.—เพลง. 85:10, 11; ฆลา. 5:22, 23.
เป็นเวลาหลายพันปี เหล่าผู้ปกครองทางการเมืองได้สัญญากับราษฎรของเขาว่าจะทำให้สภาพการณ์ต่าง ๆ ดีขึ้น. แต่ผลเป็นอย่างไร? แม้ผู้คนในหลายประเทศจะมีสิ่งฝ่ายวัตถุมากขึ้น แต่เขาก็ไม่ได้มีความสุขเพิ่มขึ้น และปัญหาที่พวกเขาเผชิญก็ซับซ้อนกว่าที่เคยเป็นมา.]
หลังจากการพิจารณา ให้ผู้ประกาศที่เตรียมตัวอย่างดีสาธิตวิธีใช้ข้อคัมภีร์ข้อหนึ่งอย่างมีประสิทธิภาพในการกลับเยี่ยม โดยให้คำอธิบายพอสังเขป, ยกตัวอย่างง่าย ๆ, และประยุกต์ใช้ข้อนั้นสั้น ๆ เพื่อแสดงให้เจ้าของบ้านเห็นว่าราชอาณาจักรจะเป็นประโยชน์ต่อเขาเป็นส่วนตัว. เริ่มการสาธิตโดยให้ผู้ประกาศอ่านพระคัมภีร์ข้อนั้น. หลังจากการสาธิต ให้ทบทวนวิธีที่ผู้ประกาศอธิบาย, ยกตัวอย่าง และประยุกต์ใช้ข้อพระคัมภีร์. สนับสนุนทุกคนให้พัฒนาความสามารถในการใช้พระคำของพระเจ้าอย่างมีประสิทธิภาพ.
เพลงบท 171 และคำอธิษฐานปิด.
สัปดาห์ซึ่งเริ่มวันที่ 7 กรกฎาคม
เพลงบท 165
5 นาที: คำประกาศของประชาคม.
15 นาที: ประสบการณ์ท้องถิ่น. เล่าหรือให้ผู้ประกาศในประชาคมสาธิตจากประสบการณ์จริงที่เขาได้ประสบเมื่อ (1) ให้คำพยานกับผู้คนที่พูดภาษาต่างประเทศ หรือ (2) ให้คำพยานในสถานที่อื่น ๆ ที่ไม่ใช่การประกาศตามบ้านและตามถนน. สนับสนุนทุกคนให้ใช้ประโยชน์เต็มที่จากหนังสือเล่มเล็กข่าวดีสำหรับทุกชาติ และแบบฟอร์มโปรดติดตาม (S-43) เมื่อพบผู้ที่พูดภาษาอื่น.
25 นาที: “การทำให้พระนามของพระเจ้าเป็นที่รู้จัก.”f ใช้คำถามที่จัดเตรียมให้. เมื่อพิจารณาวรรค 4 ให้รวมเอาความเห็นจากกรอบ “การทำให้พระนามของพระเจ้าเป็นที่รู้จัก” ในหนังสือผู้ประกาศราชอาณาจักร (ภาษาอังกฤษ) หน้า 124. ให้ผู้ประกาศที่มีประสบการณ์สาธิตการกลับเยี่ยม. ใช้พระคัมภีร์สองสามข้อจากหนังสือการหาเหตุผล (ภาษาอังกฤษ) หน้า 196-197 [เอ็ก. 3:15, ยซา. 12:4, ยเอศ. 38:17, 23, มลคี. 3:16, โย. 17:26, กิจ. 15:14] แสดงให้เห็นว่า ทำไมการรู้และการใช้พระนามของพระเจ้าจึงสำคัญ.
เพลงบท 197 และคำอธิษฐานปิด.
[เชิงอรรถ]
a จำกัดคำนำให้สั้นกว่าหนึ่งนาที แล้วตามด้วยการพิจารณาถาม-ตอบ.
b จำกัดคำนำให้สั้นกว่าหนึ่งนาที แล้วตามด้วยการพิจารณาถาม-ตอบ.
c จำกัดคำนำให้สั้นกว่าหนึ่งนาที แล้วตามด้วยการพิจารณาถาม-ตอบ.
d จำกัดคำนำให้สั้นกว่าหนึ่งนาที แล้วตามด้วยการพิจารณาถาม-ตอบ.
e จำกัดคำนำให้สั้นกว่าหนึ่งนาที แล้วตามด้วยการพิจารณาถาม-ตอบ.
f จำกัดคำนำให้สั้นกว่าหนึ่งนาที แล้วตามด้วยการพิจารณาถาม-ตอบ.