กำหนดการสำหรับการประชุมวิธีปฏิบัติงาน
สัปดาห์ซึ่งเริ่มวันที่ 14 กรกฎาคม
เพลงบท 56
10 นาที: คำประกาศของประชาคม. คำประกาศที่เลือกจากพระราชกิจของเรา. โดยใช้ข้อเสนอแนะในหน้า 4 จัดให้มีการสาธิตตามสภาพที่เป็นจริงสองชุดแสดงวิธีเสนอวารสารตื่นเถิด! ฉบับ 8 กรกฎาคม และหอสังเกตการณ์ ฉบับ 15 กรกฎาคมในเขตทำงานของประชาคม. ในการสาธิตแต่ละชุด ควรเสนอวารสารเป็นคู่ แม้ระหว่างการสาธิตจะเน้นฉบับเดียว.
15 นาที: การนมัสการพระยะโฮวาทำให้ชีวิตของเรามีความหมายยิ่งขึ้นอย่างไร? การพิจารณากับผู้ฟัง. การนมัสการแท้เป็นกุญแจสู่ความสุขและชีวิตที่มีความหมาย. (1) ช่วยเราให้รู้วิธีรับมือกับปัญหาและความวิตกกังวลของชีวิต. (ฟิลิป. 4:6, 7) (2) ส่งเสริมเราให้ปลูกฝังคุณลักษณะที่พระเจ้าพอพระทัย. (2 เป. 1:5-8) (3) ช่วยเราให้ใช้เวลาและทรัพยากรของเราอย่างคุ้มค่าที่สุด. (1 ติโม. 6:17-19) (4) ให้ความหวังที่แน่ใจได้สำหรับอนาคต. (2 เป. 3:13) (5) ทำให้เราสามารถพัฒนาสัมพันธภาพที่ใกล้ชิดกับพระยะโฮวา. (ยโก. 4:8) เทียบให้เห็นความแตกต่างว่าผู้ที่ไม่รู้จักหรือไม่รับใช้พระยะโฮวาขาดสิ่งเหล่านี้อย่างไร.
20 นาที: “จงสำนึกรู้คุณในความเมตตาของพระเจ้า.”a เมื่อพิจารณาวรรค 3 ให้ข้อแนะสำหรับการเริ่มสายเวียนส่งวารสารโดยอาศัยพระราชกิจของเรา เดือนตุลาคม 1998 หน้า 7 และ 8. ถามผู้ประกาศที่มีความสามารถหนึ่งหรือสองคนว่า วิธีใดที่เขาพบว่าได้ผลในการเริ่มการศึกษาพระคัมภีร์. สนับสนุนทุกคนให้ตั้งเป้าที่จะเริ่มและนำการศึกษาพระคัมภีร์.—จัดให้เป็นระเบียบ หน้า 91.
เพลงบท 176 และคำอธิษฐานปิด.
สัปดาห์ซึ่งเริ่มวันที่ 21 กรกฎาคม
เพลงบท 184
10 นาที: คำประกาศของประชาคม. รายงานบัญชี และพูดถึงคำขอบคุณจากสำนักงานสาขาสำหรับเงินบริจาคของประชาคมตามที่แสดงไว้ในใบรายการบัญชีประจำเดือน.
10 นาที: “ระเบียบวาระการประชุมหมวดครั้งใหม่.” คำบรรยายและการพิจารณากับผู้ฟัง. ประกาศว่าผู้ที่ประสงค์จะรับบัพติสมาควรแจ้งผู้ดูแลผู้เป็นประธานให้ทราบล่วงหน้านานพอก่อนที่การประชุมใหญ่จะเริ่มขึ้น. สนับสนุนทุกคนให้ออกความพยายามเป็นพิเศษที่จะชวนนักศึกษาพระคัมภีร์ไปร่วมการประชุมและอยู่ฟังทุกส่วนด้วย.
25 นาที: จงเลียนแบบความกล้าหาญของพวกเขาในการประกาศ. การพิจารณากับผู้ฟังโดยอาศัยหนังสือนมัสการพระเจ้า หน้า 170-171. เชิญผู้ฟังให้ตอบคำถามที่ยกขึ้นมาในวรรค 7 และให้เขาพูดถึงข้อคัมภีร์ในวงเล็บด้วย. อ่านข้อคัมภีร์ที่เลือกไว้สักสองสามข้อ. เน้นบทเรียนที่เราได้รับจากบันทึกเหล่านี้ และชี้ว่าบันทึกดังกล่าวช่วยเราอย่างไรให้มีทัศนะที่ถูกต้องต่องานมอบหมายให้ประกาศ.
เพลงบท 201 และคำอธิษฐานปิด.
สัปดาห์ซึ่งเริ่มวันที่ 28 กรกฎาคม
เพลงบท 45
10 นาที: คำประกาศของประชาคม. เตือนพี่น้องให้ส่งรายงานการประกาศสำหรับเดือนกรกฎาคม. โดยใช้ข้อเสนอแนะในหน้า 4 จัดให้มีการสาธิตสองชุดแสดงวิธีเสนอวารสารหอสังเกตการณ์ ฉบับ 1 สิงหาคม และตื่นเถิด! ฉบับ 8 สิงหาคม. ในการสาธิตแต่ละชุด ควรเสนอวารสารเป็นคู่ แม้ระหว่างการสาธิตจะเน้นฉบับเดียว. ในการสาธิตชุดหนึ่ง ให้ผู้ประกาศแสดงวิธีให้คำพยานอย่างไม่เป็นทางการ.
15 นาที: ความจำเป็นของประชาคม.
20 นาที: “การให้คำพยานเป็นกลุ่มนำมาซึ่งความยินดี.”b เมื่อพิจารณาวรรค 3 ให้พูดถึงคำแนะนำจากตู้ปัญหาในพระราชกิจของเรา เดือนกันยายน 2001. สัมภาษณ์ผู้ดูแลการศึกษาหนังสือประจำประชาคมสั้น ๆ. ถามเกี่ยวกับการจัดเตรียมเรื่องงานประกาศที่เขาได้ทำสำหรับกลุ่มการศึกษาของตน และพี่น้องในกลุ่มได้รับประโยชน์อย่างไรจากการให้คำพยานด้วยกัน.
เพลงบท 36 และคำอธิษฐานปิด.
สัปดาห์ซึ่งเริ่มวันที่ 4 สิงหาคม
เพลงบท 178
10 นาที: คำประกาศของประชาคม. พูดถึงหนังสือที่จะเสนอในเดือนนี้. สาธิตการเสนอสั้น ๆ หนึ่งหรือสองชุดที่อาจใช้ได้.
20 นาที: “การเสนอหนังสือในเขตทำงานที่ใช้หลายภาษา.”c ใช้คำถามที่จัดเตรียมให้. เมื่อพิจารณาวรรค 3 ให้สาธิตการเสนอแบบง่าย ๆ ในภาษาต่างประเทศที่พูดกันในเขตทำงานของประชาคมและในภาษาที่ไม่มีประชาคมใดใช้.—พระราชกิจ 7/02 หน้า 1 วรรค 4.
15 นาที: เยาวชนกำลังสรรเสริญพระยะโฮวา! คำบรรยายพร้อมด้วยการพิจารณากับผู้ฟังและการสัมภาษณ์. เราดีใจที่ได้ยินเยาวชนออกความเห็นที่เตรียมมาอย่างดี ณ การประชุม. ความขยันขันแข็งและความก้าวหน้าของพวกเขาในโรงเรียนการรับใช้ตามระบอบของพระเจ้าทำให้เราชื่นใจ. พวกเขาแสดงความเชื่อแท้ขณะให้คำพยานอย่างดีในงานประกาศ. ความประพฤติที่ดีงามของพวกเขาทำให้พระยะโฮวาได้รับพระเกียรติ. (หนังสือประจำปี 1988 หน้า 53-54, ภาษาอังกฤษ) ความก้าวหน้าฝ่ายวิญญาณของพวกเขาปูพื้นฐานไว้สำหรับการได้รับสิทธิพิเศษในวันข้างหน้า. สัมภาษณ์เยาวชนคริสเตียนสองหรือสามคนสั้น ๆ ซึ่งร่วมกิจกรรมของประชาคมเป็นประจำ. ชมเชยเยาวชนในประชาคมอย่างอบอุ่นที่เขาออกความพยายามเต็มที่เพื่อสรรเสริญพระยะโฮวา.
เพลงบท 49 และคำอธิษฐานปิด.
[เชิงอรรถ]
a จำกัดคำนำให้สั้นกว่าหนึ่งนาที แล้วตามด้วยการพิจารณาถาม-ตอบ.
b จำกัดคำนำให้สั้นกว่าหนึ่งนาที แล้วตามด้วยการพิจารณาถาม-ตอบ.
c จำกัดคำนำให้สั้นกว่าหนึ่งนาที แล้วตามด้วยการพิจารณาถาม-ตอบ.