เหตุที่เราจึงกลับไปครั้งแล้วครั้งเล่า
1. เกิดคำถามอะไรขึ้นเกี่ยวกับงานประกาศของเรา?
1 ในหลายแห่ง เราประกาศในเขตทำงานที่ทำซ้ำบ่อยมาก. เรายังคงกลับไปบ้านหลังเดิมครั้งแล้วครั้งเล่า แม้เจ้าของบ้านอาจบอกเราว่าเขาไม่สนใจ. เหตุใดเรายังคงไปเยี่ยมผู้ที่ไม่ตอบรับในคราวก่อน ๆ?
2. เหตุผลสำคัญที่เราบากบั่นในงานรับใช้คืออะไร?
2 ความรักต่อพระยะโฮวาและต่อประชาชน: เหตุผลสำคัญที่สุดที่เราบากบั่นในงานรับใช้คือความรักที่เรามีต่อพระยะโฮวา. หัวใจของเรากระตุ้นเราให้บอกคนอื่นต่อ ๆ ไปเกี่ยวกับพระเจ้าองค์ใหญ่ยิ่ง. (ลูกา 6:45) ความรักที่เรามีต่อพระยะโฮวากระตุ้นเราให้เชื่อฟังพระบัญชาของพระองค์และช่วยคนอื่นให้ทำอย่างเดียวกัน. (สุภา. 27:11; 1 โย. 5:3) การที่เราอดทนทำงานนี้อย่างซื่อสัตย์ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการตอบรับของประชาชน. แม้เมื่อคริสเตียนในศตวรรษแรกถูกกดขี่ข่มเหง พวกเขาก็ยังประกาศเรื่อยไป “มิได้ขาด.” (กิจ. 5:42) เมื่อผู้คนไม่ยอมรับฟัง แทนที่จะยอมให้สิ่งนั้นทำให้เราท้อใจ เรายังคงยืนหยัดมั่นคง โดยแสดงให้เห็นว่าเรามีความรักและความเลื่อมใสต่อพระยะโฮวาอย่างลึกซึ้ง.
3. ความรักที่มีต่อผู้คนช่วยให้ประกาศต่อ ๆ ไปอย่างไร?
3 นอกจากนั้น ที่เราบากบั่นพยายามก็เพราะเรารักเพื่อนบ้าน. (ลูกา 10:27) พระยะโฮวาไม่ประสงค์จะให้คนหนึ่งคนใด ถูกทำลาย. (2 เป. 3:9) แม้ในเขตประกาศที่ทำซ้ำบ่อย ๆ เราก็ยังคงพบผู้ที่ต้องการรับใช้พระยะโฮวา. ยกตัวอย่าง ในกวาเดอลูป ซึ่ง 1 ในทุก ๆ 56 คนเป็นพยานพระยะโฮวา มี 214 คนรับบัพติสมาเมื่อปีที่แล้ว. มีเกือบ 20,000 คนเข้าร่วมการประชุมอนุสรณ์ ซึ่งหมายถึงประมาณ 1 ในทุก ๆ 22 คนในกวาเดอลูปมาร่วมประชุม!
4. เขตประกาศเปลี่ยนแปลงในทางใดบ้าง?
4 การเปลี่ยนแปลงในเขตประกาศ: ผู้คนในเขตประกาศมีการเปลี่ยนแปลงอยู่เรื่อย ๆ. ครั้งหน้าเมื่อเราไปเยี่ยมบ้านที่ครั้งก่อนไม่ตอบรับ บางทีสมาชิกคนอื่นในครอบครัวที่ไม่เคยได้ยินข่าวสารที่เราประกาศอาจเปิดประตูและรับฟัง. หรือเราอาจพบผู้อยู่อาศัยคนใหม่ที่สนใจ. เด็กที่พ่อแม่ต่อต้านเติบโตขึ้นและย้ายออกจากบ้าน. บุคคลเหล่านั้นอาจเต็มใจฟังข่าวสารราชอาณาจักร.
5. อะไรอาจทำให้ผู้คนตอบรับมากขึ้น?
5 ผู้คนก็เปลี่ยนแปลงด้วย. ครั้งหนึ่งอัครสาวกเปาโลเคยเป็น “คนหลู่เกียรติยศพระเจ้า, และเป็นคนข่มเหง, และเป็นคนทำการหมิ่นประมาท.” (1 ติโม. 1:13) ในทำนองเดียวกัน หลายคนที่กำลังรับใช้พระยะโฮวาในทุกวันนี้แต่ก่อนไม่สนใจความจริง. บางคนอาจถึงกับต่อต้านข่าวดีมาก่อนด้วยซ้ำ. ขณะที่สภาพการณ์ของโลกเปลี่ยนไป ผู้ต่อต้านหรือคนที่เฉยเมยบางคนอาจรู้สึกอยากรับฟังก็ได้. คนอื่น ๆ อาจตอบรับมากขึ้นหลังจากประสบเหตุการณ์ร้ายแรงด้วยตนเอง เช่น สมาชิกในครอบครัวเสียชีวิต, ตกงาน, มีปัญหาด้านการเงิน, หรือปัญหาสุขภาพ.
6. เหตุใดเราต้องประกาศต่อ ๆ ไปด้วยความกระตือรือร้น?
6 ระบบนี้กำลังจะถึงจุดจบ แต่งานประกาศและงานสอนของเรากำลังรีบเร่งมากขึ้น. (ยซา. 60:22) ดังนั้น เราประกาศต่อไปด้วยความกระตือรือร้นและพยายามรักษาทัศนะในแง่บวก. คราวหน้าคนที่เราสนทนาด้วยอาจรับฟัง. เราต้องพูดต่อ ๆ ไป! ‘เมื่อกระทำอย่างนี้ เราจะช่วยทั้งตัวเราและคนที่ฟังเราให้รอดได้.’—1 ติโม. 4:16.