ความประพฤติที่ดีของเราก่อผลดี
(จากหนังสือประจำปี 2012 หน้า 106 วรรค 1)
ตัวอย่างหนึ่งคือเอเวน กุนดาร์สรุดซึ่งได้รับบัพติสมาในปี 1917 และสมทบกับประชาคมเชน. ทีแรก ภรรยาพยายามขัดขวางเขาไม่ให้เข้าร่วมการประชุมโดยเอารองเท้าของเขาไปซ่อน แต่เขาก็ไม่ได้หยุดประชุม เพียงแต่ว่าต้องไปด้วยเท้าเปล่า! ครั้งหนึ่งเธอขังเอเวนอยู่ในห้องนอน แต่เขาก็กระโดดออกไปทางหน้าต่าง. ไม่ว่าภรรยาจะทำอย่างไรก็ไม่อาจทำให้เขาหยุดเข้าร่วมการประชุมได้. เวลาเดียวกัน เขายังคงแสดงความกรุณาต่อเธออยู่. เธอเริ่มรู้สึกอายที่สามีเข้าไปในเมืองด้วยเท้าเปล่า. เพราะอยากสืบดูว่าทำไมการประชุมจึงสำคัญสำหรับเอเวนถึงเพียงนั้น เธอจึงไปกับเขา. ในที่สุดเธอได้เข้ามาเป็นพยานพระยะโฮวาด้วย.
(จากหนังสือประจำปี 2012 หน้า 133 วรรค 2)
ทำไมมีคนมากมายจากเขตนี้เข้ามาเป็นพยานฯ ที่มีใจแรงกล้า? ถึงแม้คนส่วนใหญ่ในชุมชนเล็ก ๆ นี้ไม่ได้ไปโบสถ์เป็นประจำ แต่พวกเขาก็เชื่อในพระเจ้าและคัมภีร์ไบเบิล. ยิ่งกว่านั้น พยานฯ หลายคนเป็นที่รู้จักกันในชุมชนว่าเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีและได้รับการเกื้อหนุนจากภรรยาที่ภักดี. คนหนึ่งในจำนวนนี้คือ อาร์นุฟ เจนเซ่น หลานของดักซึ่งรับบัพติสมาในปี 1947. ในวันธรรมดา เขาหาเลี้ยงชีพด้วยการจับปลา โดยออกทะเลไปครั้งละหลายวัน. แต่ทุกเย็นวันศุกร์เขาจะกลับบ้าน แม้แต่ในช่วงที่สามารถจับปลาได้มาก ขณะที่ชาวประมงคนอื่น ๆ ยังอยู่ในทะเลต่อไปเพื่อจะหาได้เงินมากขึ้น. อาร์นุฟไม่ยอมจากบ้านไปไหนในช่วงสุดสัปดาห์เพื่อจะเข้าร่วมการประชุมและออกประกาศร่วมกับภรรยาและลูกทั้งแปดคนซึ่งยืนหยัดอยู่ฝ่ายความจริงทุกคน. ในวันเสาร์และวันอาทิตย์ พวกพี่น้องจะทำงานเป็น “ผู้จับคน” และพวกเขามักจะใช้เรือของอาร์นุฟเพื่อไปหาผู้คนในชุมชนที่ห่างไกล.—มโก. 1:16-18
(จากหนังสือประจำปี 2012 หน้า 146 วรรค 3)
“สังคมพี่น้องเข้มแข็งขึ้น”
การสร้างหอประชุมทำให้มีสถานนมัสการที่เหมาะสมและสวยงาม ทั้งยังเป็นคำพยานที่ดีแก่ผู้คนในท้องถิ่น. ตัวอย่างเช่น ในปี 1987 พี่น้องชายสามคนไปพบเจ้าหน้าที่ของเมืองเฟรดริกสทาดเพื่อเตรียมการสำหรับการสร้างหอประชุมแห่งหนึ่ง. พวกเจ้าหน้าที่หัวเราะเมื่อพี่น้องบอกพวกเขาว่าจะสร้างหอประชุมเสร็จภายในสามวัน. แต่เมื่อถึงเวลา แม้กระทั่งในวันแรก คือวันศุกร์ พวกเจ้าหน้าที่ก็เห็นแล้วว่าพยานฯ คงจะสร้างหอประชุมเสร็จตามที่วางแผนไว้. ในวันเสาร์ เจ้าหน้าที่คนหนึ่งได้นำวงดนตรีมาเล่นให้อาสาสมัครก่อสร้างหอประชุมฟังเพื่อขอโทษที่ก่อนหน้านั้นเขาไม่เชื่อในความสามารถของพี่น้อง. ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งได้สังเกตดูการก่อสร้างหอประชุมอเรนดาลที่สร้างในปี 1990 กล่าวว่า “เหลือเชื่อจริง ๆ ที่พวกพยานฯ ก่อสร้างได้เร็วขนาดนั้น แต่ที่น่าทึ่งยิ่งกว่านั้นคือ พวกเขาทุกคนยิ้มแย้มและร่าเริง.”