“เพื่อมิให้สิ่งใดเสียไป”
โดยผู้สื่อข่าว ตื่นเถิด ในกานา
ผมพบเขาในโรงไม้เล็ก ๆ ของเขาที่ลาบาดิ ชานเมืองอักกรา กำลังเลื่อยและไสกบด้วยมือซึ่งแสดงให้เห็นพลกำลังอันน่าทึ่ง. เขาชื่ออาดัมส์ อะกุเอตเตห์. เขามีอายุ 70 ปี และเคยเป็นช่างไม้ตลอด 50 ปีที่ผ่านมา.
เมื่อผมถามเขาว่าอะไรที่คิดว่าเป็นช่วงสุดยอดแห่งอาชีพช่างไม้ของเขา เขาตอบอย่างไม่ลังเลใจว่าสี่ปีที่ได้ทำงานในการก่อสร้างสำนักงานสาขาใหม่ของสมาคมว็อชเทาเวอร์ที่นุนกัว ประเทศกานา. นั่นคือช่วงปี 1984 ถึง 1988.
“คุณทำอะไรที่งานก่อสร้างนั้น? ผมถาม.
“ผมทำงานเกี่ยวกับแบบเทคอนกรีตและช่วยทำหลังคา.”
“ดูเหมือนเขาจำคุณได้แม่นกว่าในด้านการจัดหาตะปูสำหรับงานก่อสร้าง” ผมเสนอออกมา.
“อ้า ใช่ ตะปู. อย่างที่รู้ตะปูแพงมากในกานา. ตอนนั้นตะปูครึ่งกิโลราคา 50-75 บาท. ผมจึงพูดกับตัวเองว่า ‘เราจะนำตะปูที่ใช้แล้วมาใช้อีกไม่ได้หรือ? ผมจะลองดู.’
“ดังนั้น ผมจึงลงมือด้วยความริเริ่มของตนเองโดยใช้เวลาส่วนตัว. เมื่อผู้ดูแลโครงการมาพบผมเขายินดีอย่างยิ่ง. เขาจึงมอบหมายให้ผมทำงานนี้ถาวร. ฉะนั้นเป็นเวลาสี่ปี ผมได้ค้นหาทั่วบริเวณก่อสร้างทุก ๆ เช้าเพื่อเก็บตะปูที่ตกหล่น. อีกทั้งถอนตะปูอย่างระมัดระวังทุกตัวที่ผมพบจากแบบไม้ที่ถอดออกแล้ว.”
“คุณทิ้งตะปูทู่และคดงอไหม?”
“เปล่า. ตะปูทู่นำไปใช้กับไม้นิ่ม หรือมีการใช้สว่านนำไปก่อนเมื่อใช้กับไม้แข็ง. ที่คดงอผมดัดให้ตรงอย่างระมัดระวังด้วยค้อน.”
“คุณไม่รู้สึกว่างานนี้น่าเบื่อและจำเจเลยหรือ?”
“คนหนุ่มอาจรู้สึกเช่นนั้น แต่ผมไม่. ผู้ดูแลโครงการบอกว่างานของผมประหยัดเงินของสมาคม เงินของพระยะโฮวา ผมจึงดีใจอย่างยิ่ง. ผมยินดีเป็นพิเศษเมื่อเห็นกองตะปูขนาดต่าง ๆ โตขึ้น. และผมจะบอกกับตัวเองว่า ‘ฮะฮ่า! เดี๋ยวนี้ผมแซงขึ้นหน้าช่างทำหลังคาแล้วนะ!’ แต่แล้วกองเหล่านั้นก็อันตรธานไป. พวกเขาจะตะโกนขอตะปูอีกจากบนหลังคา! ผมก็ลงมือทำอย่างสุดเหวี่ยงอีก.”
“ตอนนี้คุณทำอะไรอยู่ในเมื่องานก่อสร้างสิ้นสุดลงแล้ว?”
“ผมเป็นผู้สอนศาสนาเต็มเวลาอีกครั้ง รอเวลาเมื่อคุณจะมาสร้างส่วนต่อเติมสำหรับสาขากานา. แล้วผมจะอยู่ที่นั่นอีกช่วยกู้ตะปูและประหยัดเงิน—ด้วยความยินดี.”
เป็นเวลาสี่ปี เขาทำสิ่งที่บางคนคงจะมองว่าเป็นงานชั้นต่ำ. แต่อาดัมส์ อะกุเอตเตห์ “ผู้ดัดตะปูให้ตรงแห่งสาขากานา” ไม่เคยคิดเช่นนั้น. เขาทำให้ตะปูที่ใช้แล้วกลับมาใช้ได้อีกเพื่อประหยัดเงินให้แก่พระยะโฮวา.
พระเยซูก็คิดเช่นเดียวกัน. แม้ว่าพระองค์มีอำนาจมหัศจรรย์ไร้ขีดจำกัดเพื่อทำให้ขนมปังมีมากขึ้น แต่พระองค์ได้ตรัสหลังอาหารมื้อหนึ่งว่า “จงเก็บเดนที่เหลือนั้นเพื่อมิให้สิ่งใดเสียไป.”—โยฮัน 6:12.
[รูปภาพหน้า 32]
อาดัมส์ อะกุเอตเตห์ “ผู้ดัดตะปูให้ตรงแห่งสาขากานา”