จดหมายถึงคุณพ่อและคุณแม่
การเป็นบิดามารดาที่ดีนั้นเป็นเรื่องสำคัญสักเพียงไร? จดหมายต่อไปนี้ซึ่งเขียนโดยบุตรที่โตแล้วถึงบิดามารดาแสดงให้เห็นคุณค่าของท่านเหล่านั้น:
“คุณพ่อคุณแม่ที่รักยิ่ง:
“กว่า 16 ปีแล้วที่ผมจากบ้านไป จึงอาจดูเป็นเรื่องแปลกที่ได้รับจดหมายทำนองนี้จากผม. แต่หลังจากที่ได้คิดอยู่นาน ผมรู้สึกว่าจำเป็นจะต้องเขียนจดหมายนี้. หลายปีมาแล้ว ตอนที่ผมออกจากบ้าน ผมเอาหลายสิ่งหลายอย่างไปจากคุณพ่อคุณแม่โดยไม่ได้ขออนุญาตก่อน. คุณพ่อคุณแม่อาจไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่าสิ่งเช่นว่าหายไป. ที่จริง ผมค่อนข้างจะใช้เล่ห์เหลี่ยมในการฉกฉวยซึ่งผมไม่ได้ตระหนักว่าผมมีสิ่งเหล่านั้นจนอีกหลายปีต่อมา. ผมได้ทำรายการสิ่งดังกล่าวเป็นข้อ ๆ ดังนี้:
“ความรักต่อสิ่งที่ถูกต้อง: โอ สิ่งนี้ได้ช่วยป้องกันผมไว้มากจริง ๆ!
“ความรักต่อผู้คน: ขนาด, รูปร่าง, และสีผิวไม่ใช่เรื่องสำคัญ. สิ่งที่อยู่ภายในต่างหากที่สำคัญ.
“ความซื่อสัตย์: สิ่งที่เป็นของผมก็คือของผม แต่ทางที่ดีก็น่าจะแบ่งปันคนอื่นบ้าง. อย่าไปยุ่งกับของคนอื่น.
“ความตั้งใจแน่วแน่: ในเวลายุ่งยากที่สุดของผม สิ่งนี้ทำให้ผมผ่านพ้นมาได้.
“ความอดทน: คุณพ่อคุณแม่ช่างกรุณา อีกทั้งรักและอดทนกับผมเหลือเกิน. คุณพ่อคุณแม่ไม่เคยท้อแท้กับผมเลย.
“การตีสอน: คุณพ่อคุณแม่ไม่เคยเข้มงวดเกินไปหรือผ่อนผันเกินไป. แต่ผมไม่ตระหนักเลยในตอนนั้น. ยกโทษให้ผมได้ไหมครับ?
“เสรีภาพ: เสรีภาพพ้นจากความเจ็บปวดซึ่งเด็กอื่นมากมายได้เติบโตขึ้นมาด้วยสิ่งนั้น—ความเจ็บปวดอันเนื่องมาจากบิดามารดาทำร้ายทางกาย, จิตใจ, และอารมณ์. แต่คุณพ่อคุณแม่คิดถึงแต่สิ่งดีที่สุดสำหรับผม และปกป้องผมจากอันตราย. ผมไม่มีวันลืมสิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ทำเพื่อผมเลย.
“ความรักต่อสิ่งปกติธรรมดา: ภูเขา, แม่น้ำ, ท้องฟ้าโปร่ง, การเดินทางไกล, การพักแรม. คุณพ่อคุณแม่ทำให้ชีวิตเต็มไปด้วยความสนุกสนานรื่นรมย์. ไม่มีพ่อแม่คู่ไหนที่อาจทำมากไปกว่านี้. และคุณพ่อคุณแม่ก็ไม่เคยคิดเลยว่านั่นทำให้ท่านลำบาก.
“ความระมัดระวัง: อย่าด่วนเชื่ออะไรที่ได้ยิน. แต่เมื่อเชื่อสิ่งใดแล้ว ก็จงยึดมั่นกับสิ่งนั้น ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม.
“ความจริงจากพระวจนะของพระเจ้า: มีความสำคัญที่สุด. นี่เป็นมรดกของผม. ไม่ว่าเงิน, เรือ, บ้าน, หรือทรัพย์สมบัติใด ๆ ก็ไม่อาจเทียบได้. สิ่งดังกล่าวจะทำให้ผมได้ของชิ้นสำคัญที่สุด—ชีวิตนิรันดร์.
“สิ่งต่าง ๆ ข้างต้นนี้ยากจะประเมินค่าได้. ล้วนแต่ล้ำค่าเหลือประมาณ. ผมนำไปใช้ในชีวิตมากทีเดียว. และผมอยากจะใช้ต่อไปถ้าท่านไม่ทวงคืน. หากคุณพ่อคุณแม่ไม่ว่าอะไร ผมอยากจะมอบสิ่งเหล่านั้นต่อไปยังลูกชายเล็ก ๆ ของผม. ผมรู้ว่าสิ่งเหล่านั้นจะเป็นประโยชน์แก่เขาเหมือนกับที่เป็นประโยชน์แก่ผม. และผมจะย้ำเตือนเขาเสมอว่าผมได้มาจากไหน—จากคุณปู่กับคุณย่าของเขาไงล่ะครับ.
“จากลูก”
(ขอสงวนชื่อผู้เขียน.)