หนุ่มสาวถามว่า . . .
ดนตรีทำความเสียหายแก่ฉันได้จริง ๆ หรือ?
ทอมเป็นเด็กที่ดูปกติ วัย 14 ปี—เรียนได้คะแนนดีและชอบทำโน่นทำนี่ให้เพื่อนบ้าน. แต่หลังจากที่ซื้อเครื่องเสียงสเตอริโอราคาแพง เขาก็เริ่มฟังดนตรีประเภทเฮฟวีเมทัล.
ทอมกลายเป็นคนที่ตัดตัวเองอยู่แต่ในห้อง. พ่อของเขาระลึกขึ้นมา: “ผมจะบอกเขาว่า ‘แกจะอยู่แต่ในห้องและฟังสเตอริโอตลอดเวลาไม่ได้.’” แต่ทอมก็ฟังต่อไป. แล้วมาวันหนึ่งในฤดูหนาว เขาได้แทงแม่จนสิ้นใจ และฆ่าตัวตายตาม. “บอกบรรดาคุณพ่อคุณแม่ให้คอยดูว่าลูก ๆ ของเขาฟังดนตรีประเภทไหน” เป็นคำเตือนจากพ่อของทอมที่ตรมทุกข์. หลายวันก่อนการฆาตกรรม ทอมได้ร้องเพลงซ้ำไปซ้ำมาเกี่ยวกับ “เลือด และการทำมาตุฆาต.”
เป็นกรณีที่สุดโต่งกระนั้นหรือ? แน่นอน. และในขณะที่ปัจจัยอื่น ๆ มีส่วนทำให้เกิดโศกนาฏกรรมครั้งนี้ มันก็ให้หลักฐานถึงบางสิ่งซึ่งเยาวชนหลายคนถือว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยนั่นคือ: ดนตรีมีผลกระทบต่อคุณ! เอาละ คุณอาจไม่ได้เป็นแฟนเพลงประเภทเฮฟวีเมทัล หรือคงไม่ทำอะไรที่บ้าระห่ำรุนแรง. กระนั้นก็ตาม ดนตรีมีผลกระทบต่อคุณได้ในหลาย ๆ ทางอย่างที่คุณอาจจะคิดไม่ถึงเสียด้วยซ้ำ.
พลังของดนตรี
ดนตรีมีพลัง. อันที่จริง มันอาจก่อให้เกิดอารมณ์หลายรูปแบบ—ตั้งแต่ความเศร้าโศกและเวทนาจนถึงความรักและความยินดี. ดนตรีอาจกล่อมคนเราให้สงบและยั่วยุเราให้บันดาลโทสะ. ดนตรีอาจดลใจให้เกิดความเลื่อมใสศรัทธาและส่งเสริมความเสื่อมทราม. จึงไม่น่าแปลกใจที่ดนตรีเป็นเครื่องโน้มน้าวจิตใจซึ่งซาตานพญามาร “พระเจ้าของระบบนี้” ได้ใช้ตั้งแต่โบราณกาล.—2โกรินโธ 4:4 ล.ม.
เพื่อเป็นตัวอย่าง: ไม่นานหลังจากที่พวกยิศราเอลได้รับการช่วยให้พ้นจากการเป็นทาสในอียิปต์ พวกเขาก็ได้ละทิ้งการนมัสการพระยะโฮวาแล้วหันไปกราบรูปโคทองคำ. มีอะไรร่วมอยู่ด้วยกับพฤติกรรมอันน่าละอายของพวกเขา? ดนตรีที่ร้อนแรงและเสื่อมทราม! (เอ็กโซโด 32:1–6,17,18) และในคราวที่กษัตริย์นะบูคัดเนซัรผู้ทะนงตนตรัสสั่งไพร่ฟ้าประชากรของพระองค์ให้ทำการนมัสการรูปเคารพแบบชนนอกรีต พระองค์ได้พยายามปลุกเร้าผู้คนให้เกิดน้ำใจรักชาติและศาสนาโดยวิธีใด? ก็โดยการใช้ดนตรีที่ปลุกเร้าจิตใจ!—ดานิเอล 3:1–7.
ด้วยเหตุนี้ เราจึงควร คาดหมาย ว่าทุกวันนี้ซาตานจะใช้ดนตรีเพื่อทำให้ผู้คนหลงทาง. มันคือ “ผู้มีอำนาจครอบครองในอากาศ คือวิญญาณที่ครอบครองอยู่ในคนทั้งหลายที่ไม่เชื่อฟัง.” (เอเฟโซ 2:2) ดนตรีไม่น้อยในทุกวันนี้สะท้อนซึ่งน้ำใจกบฏของซาตาน. และไม่น่าแปลกใจเนื่องจากคนที่แต่งเพลงส่วนใหญ่เป็นดั่งที่คัมภีร์ไบเบิลกล่าวว่า ‘ดำเนินด้วยความคิดอันไร้ประโยชน์ ผู้ซึ่งอยู่ในความมืดทางจิตใจ และเหินห่างไปจากชีวิตซึ่งมาจากพระเจ้า.’ ที่จริง เมื่อพิจารณาจากรูปแบบการดำเนินชีวิตของพวกเขาละก็ นักร้อง, นักดนตรี, และนักแต่งเพลงซึ่งเป็นที่นิยมหลายคนได้ “มาถึงขั้นปราศจากความสำนึกด้านศีลธรรม.”—เอเฟโซ 4:17–19, ล.ม.
ด้วยเหตุนี้การฟังดนตรีของพวกเขาอาจก่ออันตรายอย่างแท้จริงสำหรับเยาวชนคริสเตียน. ทั้งนี้มิได้หมายความว่าดนตรีสมัยใหม่ทุกชนิดไม่ดี หรือที่ว่าดนตรีร็อกเป็นประเภทเดียวที่คุณพึงระวัง.a ดนตรีที่เสื่อมทรามมีในแวดวงเพลงคลาสสิกและอุปรากรเช่นกัน. ในอดีตดนตรีบางอย่างเพียงแต่บอกเป็นนัยหรือทำให้นึกถึงการผิดศีลธรรม แต่ทว่าทุกวันนี้ดนตรีส่วนใหญ่กลับส่งเสริมความต่ำทรามอย่างโจ่งแจ้งแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน.
ไม่เหมาะแก่การฟังและการดู
ลองพิจารณาดนตรีประเภทเฮฟวีเมทัล—แนวหนึ่งของดนตรีฮาร์ดร็อกที่เสื่อมทรามด้านศีลธรรมโดยเฉพาะซึ่งมักมีการเปิดให้ดังลั่นจนแก้วหูแทบแตก. วงเฮฟวีเมทัลมักอวดอ้างด้วยชื่อต่าง ๆ เช่น พอยซัน, สกิดโร, กันส์แอนด์โรเซส, และสเลเยอร์. วารสาร ไทมส์ กล่าวว่า “แค่ชื่อของวงเหล่านี้ก็พอจะทำให้เกิดจินตภาพของการทำร้ายอย่างเจตนา, การทรมานและความตาย.” อาจกล่าวได้อย่างเดียวกันเกี่ยวกับภาพวาดอันน่ากลัวที่อยู่บนปกอัลบั้มเพลงเหล่านี้และซึ่งบ่อยครั้งแสดงถึงเครื่องหมายต่าง ๆ แบบซาตาน.
แต่จะว่าอย่างไรเกี่ยวกับตัวดนตรีเอง? สาระของดนตรีประเภทนี้ก็เป็นไปตามชื่อของเพลงเช่น “เนื้อและเลือด” และ “กระหายความพินาศ” และมีเนื้อร้องที่ยกย่องการกระทำทารุณกรรม, การข่มขืน และการฆ่าคน. ดังนั้นจึงไม่แปลกที่หนังสือแนะแนวดนตรีเฮฟวีเมทัลชื่อ บันไดสู่นรก (ภาษาอังกฤษ) เรียกเฮฟวีเมทัลว่า “ชัยชนะของความต่ำช้า, ความเร็ว, คำพูดตามตัวอักษร, ความเฉยเมยที่รุนแรง.” ครั้งแล้วครั้งเล่ามีการเกี่ยวโยงดนตรีเฮฟวีเมทัลกับการใช้ยาเสพย์ติด, ลัทธิซาตาน, และการฆ่าตัวตายของพวกผู้ฟัง. กระนั้น ตามรายงานของสื่อมวลชนดนตรีประเภทนี้กำลังเป็นที่ยอมรับมากขึ้นของผู้คนส่วนใหญ่.
ดนตรีแรป (หรือฮิบ-ฮ็อบ) ส่วนใหญ่ก็เช่นกันมักมีการเลยเถิดอย่างบ้าคลั่ง.b วารสาร ไทมส์ กล่าวว่า “พวกกวีแรป . . . ร้องเรียกเปลวเพลิงแห่งสงครามต่อต้านพวกตำรวจหรือไฟกำมะถันแห่งความโจ่งแจ้ง . . . ทางเพศ.” ว่ากันตามความจริงแล้วเนื้อร้องของเพลงแรปหลายเพลงอันเป็นที่นิยมนั้นหยาบช้าเกินกว่าจะยกมาอ้าง ณ ที่นี้. เมื่อกล่าวถึงเพลงอย่างว่าเพลงหนึ่ง หญิงสาวคนหนึ่งพูดดังนี้: “แค่ได้ยินคำแรกที่ร้องออกมา—ฉันก็สะดุ้งแล้ว!”
อย่างไรก็ดี แม้แต่เพลงร็อกที่คนส่วนใหญ่ฟังกันก็ไม่เหมาะสำหรับคริสเตียนที่จะฟัง. ในขณะที่เพลงยอดฮิต 40 เพลงน้อยครั้งจะหน้าด้านไร้ยางอายเท่าเพลงแรปหรือเฮฟวีเมทัล กระนั้นหลายเพลงก็ยังส่งเสริมอย่างแยบยล—หรืออย่างโจ่งแจ้ง—ต่อการประพฤติผิดศีลธรรมทางเพศและการประพฤติอย่างอื่นที่ไม่เป็นไปตามหลักการคริสเตียน. มิวสิควิดีโอ อันเป็นที่นิยมอย่างกว้างขวางในหมู่เยาวชน เพิ่มแรงกระทบของดนตรีโดยการเติมภาพที่ต้องตามีพลัง. ในการศึกษารายหนึ่งเกี่ยวกับมิวสิควิดีโอพบว่าร้อยละ 57 มีความรุนแรง และร้อยละ 75 มีฉากของความสัมพันธ์ทางเพศที่มิชอบด้วยศีลธรรม. การแต่งกายแบบยั่วยวนใจและการเต้นรำที่เร้าอารมณ์ก็เป็นสิ่งที่ปรากฏให้เห็นบ่อย ๆ ในมิวสิควิดีโอ.
ดนตรีก่อความเสียหายต่อคุณได้ไหม?
แทนที่จะเป็นสิ่งเสริมสร้างและดีงาม ดนตรีไม่น้อยที่มีการเผยแพร่ในทุกวันนี้เป็น “ตามอย่างแผ่นดินโลก, อย่างเดียรัจฉาน, อย่างผีปิศาจ.” (ยาโกโบ 3:15, ล.ม.) แต่ น่าแปลก ไม่ใช่เยาวชนคริสเตียนทุกคนเล็งเห็นอันตรายของการฟังเพลงหรือการชมมิวสิควิดีโอดังกล่าว. “คุณไม่ต้องกังวลกับเนื้อร้องในดนตรีแรปหรอก” เด็กสาวคนหนึ่งแย้งขึ้น. “ยังไง ๆ คุณก็ฟังไม่ออกอยู่ดี!” ใครก็ตามที่เคยลองแกะเนื้อร้องเพลงแรปคงเห็นด้วยว่านี้เป็นเรื่องจริงอยู่บ้าง.
พวกเยาวชนไม่ใช่ว่าจะเข้าใจความหมายที่แอบแฝงอยู่ในบรรดาเพลงยอดนิยมเสมอไป. ในการศึกษารายหนึ่ง มีการขอให้เยาวชนพรรณนาเนื้อร้องของเพลงยอดนิยมบางเพลง. เยาวชนส่วนใหญ่ไม่ได้สังเกตเนื้อร้องในเรื่องเพศ, ความรุนแรง, ยาเสพย์ติด, และลัทธิซาตานที่ซึมซ่านอยู่ในดนตรีของพวกเขาอย่างแยบยล. นิตยสารสมาคมแพทย์แห่งอเมริกา จึงสรุปว่า “ไม่มีหลักฐานที่แสดงว่าดนตรีดังกล่าวมีผล [เสีย] ประการใดต่อพฤติกรรมของพวกเยาวชน.”
แต่ คัมภีร์ไบเบิลแสดงให้เห็นอีกอย่าง. ข้อหนึ่งบอกเราว่า “การคบหาสมาคมที่ไม่ดีย่อมทำให้นิสัยดีเสียไป.” (1 โกรินโธ 15:33, ล.ม.) ลองคิดดู คุณจะใช้เวลาหลาย ๆ ชั่วโมงคบค้าหรือนั่งฟังใครคนหนึ่งที่ใช้ภาษาหยาบโลน, ผู้ที่รบเร้าคุณให้ใช้ยาเสพย์ติด, ผู้ที่ส่งเสริมการบูชาซาตาน, หรือผู้ที่พรรณนาเรื่องเพศแบบวิปริตในลักษณะที่เห็นภาพชัดแจ้ง กระนั้นหรือ? คงไม่ทำอย่างแน่นอน! ดังนั้นแล้วเหตุใดภาษาดังกล่าวจะเป็นพิษเป็นภัยน้อยกว่าเพียงเพราะมันประกอบเป็นเพลง หรือพูดตามจังหวะเพลง? เมื่อเล่นเพลงที่มีเรื่องต่ำทรามดังกล่าวซ้ำกันหลาย ๆ ครั้ง มันจะมีผลกระทบต่อคุณอย่างแน่นอน! สุภาษิต 6:27 ถามว่า “บุรุษใดเล่าเมื่อเอาไฟใส่ที่หน้าอกของตน เสื้อผ้าของเขาจะไม่ไหม้หรือ?”
ด้วยเหตุนี้ คัมภีร์ไบเบิลจึงเตือนเราไม่ให้แม้แต่เอ่ยเรื่องผิดศีลธรรม แล้วสำมะหาอะไรกับการพูดซ้ำไปซ้ำมา. (เอเฟโซ 5:3–5; ฟิลิปปอย 4:8) ผู้ใดไม่ใส่ใจต่อหลักการข้อนี้ย่อม “เกี่ยวเก็บผลอนิจจัง.” (ฆะลาเตีย 6:8) “เพลงทำให้ครุ่นคิด” หญิงสาวที่ชื่อ โจดี ยอมรับ. “เมื่อเกิดมีความปรารถนาที่ไม่ดีขึ้นมา เพลงเหล่านั้นช่วยเติมเชื้อเพลิงทางใจสำหรับไฟแห่งความปรารถนาดังกล่าว.” หลังจากที่ฟังเพลงแรปเพลงหนึ่งที่บรรยายเรื่องเพศแบบวิปริตอย่างชัดแจ้ง เยาวชนคนหนึ่งยอมรับว่า “ผมไม่อาจขจัดมันออกจากความคิดได้เลย.”
แต่จะว่าอย่างไรกับการฟังเพลงเฮฟวีเมทัลที่ประกาศเรื่องความตาย, ยาเสพย์ติด, หรือลัทธิซาตาน? เยาวชนคริสเตียนคนหนึ่งเริ่มฟังเพลงเฮฟวีเมทัลและในไม่ช้าความคิดของเขาก็ฝังแน่นอยู่กับความตาย. เพียงเฉพาะด้วยความพยายามอันตั้งใจแน่วแน่ในส่วนของบิดามารดาและเพื่อนคริสเตียนอาวุโสคนหนึ่งเท่านั้นที่เขาได้รอดจากความหายนะฝ่ายวิญญาณและฝ่ายร่างกาย.
บางครั้งความคิดนำไปสู่การกระทำ. (ยาโกโบ 1:14,15) และดนตรีไม่น้อยในทุกวันนี้ได้ใช้เล่ห์เพทุบายอย่างแยบยลเพื่อบรรจุความคิดที่ชั่วร้ายในจิตใจของคุณ. จริงอยู่ หากคุณได้รับการเลี้ยงดูตามมาตรฐานแห่งคัมภีร์ไบเบิล คุณคงไม่ฆ่าคนหรือทำผิดศีลธรรมทางเพศเพียงเพราะคุณได้ยินเรื่องนี้ในเพลง. แต่คุณอาจได้รับอิทธิพลผิด ๆ ในทางอื่นได้. เยาวชนคริสเตียนบางคนเริ่มสวมเสื้อผ้าและไว้ทรงผมที่ดูพิลึกตามอย่างการอวดโก้ของพวกศิลปินร็อกและแรป. คำพูด, ท่าทาง, และทัศนะของพวกเยาวชนดังกล่าวแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าพวกเขากำลัง ได้รับ ผลกระทบจากสิ่งที่เขาฟัง.
เด็กหนุ่มชาวแอฟริกาใต้คนหนึ่งกล่าวว่า “พวกเยาวชนพูดว่าดนตรีไม่มีผลกระทบต่อพวกเขา. แต่มันเปิดช่องทางให้ซาตานเข้าถึงชีวิตของคุณ—ที่จะควบคุมชีวิตนั้น.” เขารู้เรื่องนี้จากประสบการณ์ของตัวเอง ดังที่เขาอธิบายว่า “ดนตรีที่ผมเคยฟังเกี่ยวข้องกับลัทธิภูตผี, ยาเสพย์ติด, และเพศ.” เขาสลัดตัวพ้นจากผลกระทบที่ยังความเสียหายของดนตรีต่ำทรามได้โดยวิธีใด?
“ผมทิ้งแผ่นเสียงและเทปเพลงทั้งหมดที่มีอยู่. ช่างเป็นการเปลี่ยนแปลงอย่างขนานใหญ่ที่ได้นั่งอยู่ในห้องอันเงียบสงบ. แต่นั้นทำให้ผมเป็นคนที่ดีขึ้นมาก.” คุณล่ะจำต้องทำตามขั้นตอนคล้ายคลึงกันนั้นไหม—อาจไม่ต้องถึงกับทิ้งดนตรีทั้งหมด แต่อย่างน้อยก็ขจัดแผ่นเสียงที่เห็นชัด ๆ ว่าต่ำทรามซึ่งคุณมีอยู่?—เทียบ กิจการ 19:19.
นี้หมายความว่า ไม่ใช่การเลิกฟังดนตรีแต่การเรียนรู้ที่จะ เลือกเฟ้น ดนตรี! ในบทความข้างหน้าจะพิจารณาวิธีทำเช่นนั้น.
[เชิงอรรถ]
a คำว่า “ดนตรีร็อก” ที่มีการใช้ ณ ที่นี้หมายถึงดนตรีในแนวต่าง ๆ อันเป็นที่นิยมท่ามกลางพวกเยาวชน.
b ดูบทความ “หนุ่มสาวถามว่า . . . ดนตรีของฉันเสียหายตรงไหน?” ในอะเวก! ฉบับ 8 กุมภาพันธ์ 1993.
[รูปภาพหน้า 27]
การบรรจุสมองของคุณด้วยเรื่องราวต่าง ๆ เกี่ยวกับความตาย, ความพินาศ, และความต่ำทรามทางเพศจะช่วยคุณหรือว่าทำให้คุณเสียหาย?