การเอาแต่นั่ง ๆ นอน ๆ อาจทำให้คุณตายได้
นั่นคือข่าวสารจากทั้งสมาคมหัวใจของสหรัฐ และมูลนิธิหัวใจและโรคเส้นโลหิตอุดตันแห่งแคนาดา. เป็นเวลาหลายสิบปี การสูบบุหรี่, ความดันโลหิตสูง, และคอเลสเตอรอลในเลือดสูง ได้รับการระบุว่าเป็นปัจจัยเสี่ยงต่อการเป็นโรคหัวใจประการสำคัญเพียงพวกเดียวที่อาจควบคุมได้. แต่ในปี 1992 มีการเพิ่มปัจจัยอีกอย่างหนึ่งเข้ามา—การไม่ออกกำลังกาย. บางทีเป็นปัจจัยที่ควบคุมง่ายที่สุด.
“พึงกระทำและทำอย่างสม่ำเสมอ” เป็นคำพูดของนายแพทย์ จอห์น ดันเคน แห่งดัลลาส เท็กซัส. น่าเสียดายผู้คนส่วนใหญ่ออกกำลังกายไม่สม่ำเสมอ. “มีความสำคัญผิดในอเมริกาเรื่องการนิยมมีพลานามัยสมบูรณ์ในช่วงสามสี่ปีที่ผ่านมา โดยเข้าใจว่าคนอเมริกาจำนวนเพิ่มขึ้นมีการออกกำลังกาย” เป็นคำกล่าวของ ทอม แมคมิลเลน ประธานร่วมของสภานายกพลานามัยและการกีฬา. “นั่นไม่เป็นความจริง. ความตายประมาณ 250,000 รายในแต่ละปีถือว่ามาจากการไม่ออกกำลังกาย.”
“ปัจจุบันเพียง 22 เปอร์เซ็นต์ของคนอเมริกาออกกำลังกายถึงระดับที่แนะนำว่าจะเป็นผลดีต่อสุขภาพ” ตามคำกล่าวของนายแพทย์ วอลเตอร์ อาร์ ดาวเดิล รักษาการผู้อำนวยการศูนย์ควบคุมโรคแห่งสหรัฐ. “ต้องออกความพยายามในระดับชาติเพื่อต่อสู้กับการไม่ออกกำลังกายซึ่งมีอัตราสูงในสหรัฐ.”
ไม่จำเป็นต้องออกกำลังถึงขั้นหักโหม ดังที่วารสารเมดิคัลโพสต์แห่งแคนาดารายงานว่า “การวิจัยครั้งใหม่ได้ยืนยันว่ากระทั่งการเดินเล่นสบาย ๆ ก็สามารถก่อประโยชน์ต่อสุขภาพ.” นายแพทย์ แอนโทนี เกรแฮม หัวหน้าแผนกหทัยวิทยาประจำโรงพยาบาล เวลเลสลีย์ ในโตรอนโต, แคนาดา อธิบายว่า “ที่นี่เรากำลังพูดถึงการออกกำลังกายแบบพอประมาณ รูปแบบของกิจกรรมที่ทำสม่ำเสมอซึ่งอาจจะง่าย ๆ เช่น ทำงานในสวนของคุณหลายครั้งต่อสัปดาห์เป็นประจำ หรือใช้วิธีเดินในระยะที่พอควร . . . ตอนนี้พวกเราเรียนรู้ว่าแม้แต่การออกกำลังในปริมาณเท่านี้โดยทำอย่างสม่ำเสมอจะช่วยลดการเสี่ยงของเราแต่ละคน. นับเป็น ‘อะไรบางอย่างที่ทุกคนทำได้’ เพื่อออกกำลังกาย.”
ดร. รัสเซล เพท ประจำมหาวิทยาลัย เซาท์ แคโรไลนา เห็นพ้องด้วยโดยพูดว่า “ผมแน่ใจว่าผู้คนหลายล้านในหมู่ประชาชนมีทัศนะว่า ถ้าพวกเขาไม่สามารถเข้าสโมสรสุขภาพและใช้เวลาที่นั่นสัปดาห์ละห้าชั่วโมงแล้วละก็ เลิกคิดได้เลยเรื่องการออกกำลังกาย. ผมคิดว่าเราต้องประกาศเห็นด้วยอย่างเป็นทางการต่อแนวความคิดที่ว่าการเดินเล่นสบาย ๆ รอบ ๆ ช่วงตึกหลังอาหารเย็นเป็นสิ่งน่ากระทำอย่างยิ่ง.”
เนื่องจากการออกกำลังกายแม้เพียงเบา ๆ ก็เป็นประโยชน์ต่อสุขภาพของคุณ ฉะนั้นคุณสามารถเดินออกกำลังเป็นกิจวัตรหรือเดินขึ้นลงบันไดแทนที่จะใช้ลิฟต์ได้ไหม? ทำไมคุณไม่จอดรถห่างจากจุดหมายปลายทางสักหน่อย อย่างเช่น ร้ายขายของชำ แล้วระยะทางที่เหลือก็ใช้วิธีเดินไป? “ทำอะไรสักอย่างดีกว่าไม่ทำเลย” เป็นข้อสังเกตของนายแพทย์ โรเบิร์ต อี. ลีช ประธานศัลยกรรมกระดูกประจำศูนย์การแพทย์มหาวิทยาลัยบอสตัน.