จากผู้อ่านของเรา
การเสาะหาของบุตรบุญธรรม ดิฉันขอขอบคุณสำหรับประสบการณ์ “เรื่องไม่คาดคิดที่น่าตื่นเต้น.” (8 มีนาคม 1997) รู้สึกตื้นตันใจที่ได้อ่านเรื่องราวที่ลูกชายคนนี้ได้พบแม่ผู้ให้กำเนิดและรู้ว่าเธอเป็นพี่น้องฝ่ายวิญญาณของตนอีกด้วย!
เอ็ม. จี. ดี., อิตาลี
ดิฉันอ่านเรื่องราวชีวิตของ เดนา โฟลซ์ พร้อมด้วยน้ำตา. ดิฉันมีพี่ชายบุญธรรมซึ่งได้พบแม่ผู้ให้กำเนิดเมื่อเขาโตแล้ว. นั่นเป็นการได้มาพบกันอีกครั้งที่ไม่สุขใจ. แม้กระทั่งทุกวันนี้เขายังต้องรับมือกับความรู้สึกในแง่ลบต่อครอบครัวของเรา. บทความนี้ทำให้ดิฉันเห็นความสำคัญในการแสดงความอดทนและความรักต่อเขา.
เอ็ม. ดี. แอล., อาร์เจนตินา
ผมพบวารสารของคุณในห้องสุขาของสำนักงานท้องถิ่นแห่งหนึ่ง. มีบทความหนึ่งซึ่งเร้าใจที่สุดเท่าที่ผมเคยอ่าน! มีคนถามผมบ่อย ๆ ว่า “จะว่าอย่างไรถ้าเกิดท้องขึ้นมาเมื่อถูกข่มขืน? คุณจะไม่เห็นด้วยกับการทำแท้งหรอกหรือในสภาพการณ์เช่นนั้น?” ไม่มีการขอให้ไว้ชีวิตทารกในครรภ์ที่อาจโน้มน้าวจิตใจได้มากไปกว่าฉากเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นจากชีวิตจริงของเดนา โฟลซ์.
เอ็ม. พี., สหรัฐ
อาชญากรรมแบบองค์การ ผมเป็นที่ปรึกษาด้านความปลอดภัยและสมาชิกคณะกรรมการความสัมพันธ์ระหว่างตำรวจกับชุมชน. ผมพบว่า ข้อเสนอแนะถึงวิธีป้องกันครอบครัวของตนจากอาชญากรรมนั้นใช้การได้จริงและมีประโยชน์. (“อาชญากรรมแบบองค์การ—วิธีที่มันส่งผลกระทบคุณ” ฉบับ 8 มีนาคม 1997) ผมได้เวียนส่งวารสารฉบับนี้ถึงสมาชิกคณะกรรมการคนอื่น ๆ แล้ว. น่าชื่นใจที่ทราบว่าสักวันหนึ่งเราจะมีโลกที่ปราศจากอาชญากรรม.
ซี. อี. เจ. เอ., ไนจีเรีย
บทความเหล่านี้ช่วยได้มากเป็นพิเศษ เพราะผมนำการศึกษาคัมภีร์ไบเบิลกับชายผู้หนึ่งที่พัวพันกับอาชญากรรมแบบองค์การตลอด 11 ปีที่ผ่านมา. ความยุ่งยากในการตัดความสัมพันธ์กับอาชญากรรมแบบองค์การมีการอธิบายอย่างถูกต้องแม่นยำ. ด้วยความช่วยเหลือของพระยะโฮวา เขาก็เช่นกันสามารถแยกตัวออกมาได้ถ้าเขาตัดสินใจแน่วแน่ที่จะทำเช่นนั้น.
เอ. เอ็ม., สหรัฐ
งูกัด ในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านสัตว์เลื้อยคลาน ผมรับผิดชอบเรื่องการดูแลและการจับงู อีกทั้งการรีดพิษงู. บทความ “อันตราย—ข้าเป็นสัตว์มีพิษ” (8 กันยายน 1996) ได้แสดงทัศนะในด้านบวกต่อการทรงสร้างของพระยะโฮวา. อย่างไรก็ตาม ผมอยากชี้แจงว่า ไม่แนะนำให้ใช้สายรัดห้ามเลือดเมื่อถูกงูกัด. คนส่วนใหญ่ไม่สามารถใช้สายรัดชนิดนี้อย่างถูกวิธี ยังผลให้บางคนเสียแขนขาไป. ผมขอแนะนำอย่างหนักแน่นว่า ควรใช้ผ้าพันแผลชนิดที่ใช้รัดเพื่อรัดทั้งแขนหรือขาให้แน่น ดังที่ใช้พันข้อเท้าหรือข้อมือเมื่อเกิดอาการเคล็ด. ขณะที่พิษถูกกักไว้ในบริเวณแขนหรือขาที่ถูกกัด เลือดยังคงหล่อเลี้ยงได้ ทำให้แขนหรือขายังคง “มีชีวิต.”
พี. อาร์., อังกฤษ
ตำราแพทย์หลายเล่มที่ออกเมื่อเร็ว ๆ นี้เห็นด้วยในจุดนี้ และเราขอขอบคุณผู้อ่านของเราที่ช่วยให้ความกระจ่างในเรื่องนี้.—บก.