จงเลือกเฟ้นนันทนาการ
นันทนาการมีผลกระทบต่อเด็กอย่างไร? แอลวิน ปูแซง อาจารย์และแพทย์ ซึ่งได้ทำงานเกี่ยวกับเด็กมาประมาณ 30 ปี เชื่อมั่นว่าการดูภาพยนตร์ซึ่งมีเรื่องเพศและความรุนแรงสอนหนุ่มสาวว่าพฤติกรรมเช่นว่านั้นเป็นเรื่องธรรมดา. เขายังชี้ถึงอันตรายอีกอย่างหนึ่งคือ “ผมเคยพบว่าหลังจากชมภาพยนตร์ดังกล่าวแล้วเมื่อกลับบ้านเด็กกลายเป็นคนที่หวาดกลัว—หรือก้าวร้าวเอามาก ๆ. ผมได้เห็นเด็กคนอื่นแย่ถึงขนาดที่เกาะติดหรือชอบดูดนิ้วหัวแม่มือหรือไม่ก็ปัสสาวะรดที่นอน.” ตามที่แพทย์คนนี้กล่าว ผู้เชี่ยวชาญได้รายงานถึงเหตุการณ์อื่น ซึ่งอาจทำให้เกิดพฤติกรรมดังกล่าว นั่นคือการทำร้ายร่างกายหรือทางเพศ หรือการอยู่ในเขตสู้รบ ที่กล่าวมานี้เป็นเพียงส่วนน้อย. เขาอธิบายว่า “ไม่มีใครในพวกเราจะยินดีให้เด็กอยู่ในสภาพการณ์ดังว่า กระนั้นเราก็ไม่ทำอะไรเพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาดูภาพยนตร์เกี่ยวกับสิ่งที่เราจะรู้สึกสยดสยองถ้าให้เขาเห็นนอก จอ.”
คริสเตียนมีเหตุผลที่ดีที่จะเลือกเฟ้น และแน่ใจว่านันทนาการที่เขาเลือกนั้นไม่ละเมิดหลักการในคัมภีร์ไบเบิล. เพื่อเป็นตัวอย่าง บทเพลงสรรเสริญ 11:5 (ล.ม.) กล่าวว่า “พระยะโฮวาเองทรงตรวจสอบคนชอบธรรมและคนอธรรมด้วย และคนใดที่รักความรุนแรงนั้นจิตวิญญาณของพระองค์ทรงเกลียดชังอย่างแน่นอน.” และคริสเตียนอัครสาวกเปาโลเขียนว่า “เหตุฉะนั้น จงประหารอวัยวะแห่งร่างกายของท่านทั้งหลายซึ่งอยู่บนแผ่นดินโลกนี้ในเรื่องการล่วงประเวณี, การโสโครก, ราคะตัณหา, ความปรารถนาที่ก่อความเสียหาย, และความละโมบ . . . ท่านทั้งหลายจงเปลื้องการเหล่านี้ทั้งหมดเสียคือ การโกรธแค้น, การมีโทโส, การชั่ว, การพูดหยาบช้า, และการพูดโลนลามกจากปากของท่าน.”—โกโลซาย 3:5, 8, ล.ม.
ดังนั้น บิดามารดาทั้งหลายควรระวังนันทนาการที่เขาเลือกสำหรับลูกหลาน—และสำหรับตัวเอง เพื่อจะไม่ส่งเสริม “การงานของเนื้อหนัง.” (ฆะลาเตีย 5:19-21, ฉบับแปลใหม่) บิดามารดาควรเลือกเฟ้น โดยพิจารณาทั้งคุณภาพและปริมาณนันทนาการของพวกเขา.—เอเฟโซ 5:15-17.