จดหมายพิเศษฉบับหนึ่งถึงพ่อแม่
ไม่นานมานี้ เด็กสาววัยรุ่นสองคนในสเปนได้เขียนจดหมายถึงคุณพ่อคุณแม่เพื่อแสดงความหยั่งรู้ค่าที่มีต่อท่าน. ต่อไปนี้เป็นข้อความบางตอนที่คัดมาจากจดหมาย:
กราบคุณพ่อเปเปและคุณแม่บีเทนทาที่รักของลูก:
ลูกจะขึ้นต้นอย่างไรดีหนอ? มีหลายอย่างที่ลูกอยากจะพูด และรู้สึกว่ายากที่จะเขียนเรื่องทั้งหมดเป็นคำพูดเพียงไม่กี่คำ. ลูกอยากจะขอบพระคุณคุณพ่อคุณแม่ที่ตลอด 17 และ 15 ปีในชีวิตของลูก ลูกได้รับการเอาใจใส่ดูแลด้วยความรักใคร่อย่างเต็มที่.
ลูกทราบถึงความคิดเห็นและกฎเกณฑ์ของคุณพ่อคุณแม่เสมอมา. บางครั้งลูกไม่เข้าใจว่าทำไมเราต้องกลับบ้านตามกำหนดเวลา แต่เวลานี้ หลังจากสังเกตเห็นสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับหนุ่มสาวคนอื่น ๆ ที่พ่อแม่ไม่ได้กำหนดเวลากลับบ้าน ลูกตระหนักดีว่ากฎข้อบังคับเหล่านั้นได้ปกป้องเราไว้.
ตัวอย่างของคุณพ่อคุณแม่ที่ไม่เคยขาดการประชุมคริสเตียน ณ หอประชุมราชอาณาจักร เว้นแต่เมื่อมีเหตุผลอันควร และการออกไปทำงานเผยแพร่กับคุณพ่อคุณแม่ในวันอาทิตย์ก็ช่วยลูกได้มากเช่นกัน. พอถึงเช้าวันอาทิตย์เราไม่ต้องถามกันว่าเราจะออกไปเผยแพร่ตามบ้านไหม. เรารู้เป็นอย่างดีว่าเราจะไป!
การเรียนรู้ที่จะแสดงความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ก็รวมอยู่ในการอบรมสั่งสอนที่เราได้รับนั้นด้วย. มีหลายคนมาเยี่ยมเราที่บ้าน และคุณพ่อคุณแม่ได้แบ่งปันสิ่งดีที่สุดให้แขกเสมอ. ลูกได้เห็นการกระทำแบบนี้ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก และลูกปลื้มปีติที่เรามีพ่อแม่ที่วิเศษเช่นนี้.
ไม่มีใครรู้จักหรือเข้าใจลูกได้ดีกว่าคุณพ่อคุณแม่. คุณพ่อคุณแม่เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของลูก เป็นผู้ที่ลูกไว้วางใจเต็มที่.
สุดท้ายนี้ ลูกอยากจะบอกว่าลูกรักคุณพ่อคุณแม่. คุณพ่อคุณแม่เป็นพ่อแม่ของลูก และลูกจะไม่แลกคุณพ่อคุณแม่กับใครทั้งนั้น. หากลูกเลือกผู้ที่จะมาเป็นพ่อแม่และเลือกวิถีชีวิตของเราได้อีกครั้งหนึ่ง ไม่ต้องสงสัย ลูกจะเลือกคุณพ่อคุณแม่นี่แหละ และเราจะขอดำเนินชีวิตแบบเดียวกันนี้อีก.
ด้วยความเคารพรัก จากลูกสาวของคุณพ่อคุณแม่
เอสเมอรัลดาและโยลันดา