ผิวหนังของคุณเป็นดั่ง “กำแพงเมือง”
ชาวเมืองในสมัยโบราณสร้างกำแพงขึ้นเพื่อป้องกันผู้รุกราน. กำแพงเมืองเป็นทั้งที่มั่นสำหรับต้านทานศัตรู และเป็นทั้งป้อมปราการที่ผู้ปกป้องจะใช้ป้องกันเมืองได้. ร่างกายของคุณก็ได้รับการปกป้องจาก “กำแพง” เช่นเดียวกัน นั่นคือผิวหนังของคุณ. ผิวหนังจะป้องกันคุณจากผู้รุกรานได้อย่างไร?
ผิวหนังของคุณเต็มไปด้วยแบคทีเรียและจุลินทรีย์ต่าง ๆ ซึ่งบางชนิดอาจทำให้เกิดการติดเชื้อและเป็นโรคได้. ดูเหมือนว่า ผิวหนังไม่เพียงทำหน้าที่เป็นเกราะป้องกันเท่านั้น แต่ยังขับไล่ผู้รุกรานโดยผลิตโปรตีนที่ต่อต้านจุลินทรีย์ขึ้น ซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้ปกป้อง. โปรตีนเหล่านี้บางชนิดปฏิบัติการอยู่ตลอดเวลา. โปรตีนชนิดอื่น ๆ จะถูกขับออกมาเมื่อผิวหนังได้รับความเสียหาย.
โปรตีนที่ต่อต้านจุลินทรีย์สองกลุ่มแรกที่มีการค้นพบเรียกว่า ดีเฟนซินส์และคาธีลิซิดินส์ ซึ่งจะปฏิบัติหน้าที่เมื่อมีความจำเป็น. เซลล์ผิวหนังชั้นบนจะสร้างโปรตีนทั้งสองชนิดนี้ขึ้นเพื่อตอบสนองการบาดเจ็บหรือการอักเสบ. โปรตีนเหล่านี้จะกำจัดผู้รุกรานโดยการแทงเยื่อหุ้มเซลล์ของผู้รุกรานจนทะลุ.
ในปี 2001 คณะนักวิจัยของมหาวิทยาลัยทือบิงเงน ประเทศเยอรมนี ได้พบโปรตีนที่ต่อต้านจุลินทรีย์อีกชนิดหนึ่งเรียกว่าเดอร์มิซิดิน ซึ่งเป็นโปรตีนที่ปฏิบัติการตลอดเวลา. ไม่เหมือนกับโปรตีนสองกลุ่มนั้น ผิวหนังที่มีสุขภาพดีจะผลิตเดอร์มิซิดินในต่อมเหงื่อ. ยังไม่เป็นที่ทราบว่าโปรตีนชนิดนี้ทำงานอย่างไร. แต่ข้อเท็จจริงที่ว่า เหงื่อช่วยขับไล่โรคภัยนั้นอาจอธิบายได้ว่า ทำไมคนที่อาบน้ำบ่อยเกินไปจึงทำให้ผิวหนังมีโอกาสติดเชื้อและเกิดแผลเปื่อยได้ง่ายขึ้น.
เช่นเดียวกับกำแพงเมืองในสมัยโบราณ ผิวหนังของเราเป็นเครื่องป้องกันในการต้านทานศัตรูผู้รุกราน. แน่นอน คุณคงจะเห็นพ้องกับผู้ประพันธ์เพลงสรรเสริญที่กล่าวว่า “ข้าแต่พระยะโฮวา, พระราชกิจของพระองค์มีเป็นอเนกประการจริง! พระองค์ได้ทรงกระทำการนั้นทั้งสิ้นโดยพระสติปัญญา.”—บทเพลงสรรเสริญ 104:24.