ทัศนะของคัมภีร์ไบเบิล
คุณควรคัดค้านการฌาปนกิจไหม?
มีบางคนคิดว่าฌาปนกิจ ซึ่งก็คือการเผาศพ เป็นการดูถูกศพและภาพความทรงจำที่เรามีต่อผู้ตาย. พวกเขาให้เหตุผลว่า ‘การนี้มีต้นตอจากศาสนานอกรีต และเมื่อเป็นเช่นนั้น บรรดาผู้ที่แสดงตัวว่านมัสการพระเจ้าจึงควรหลีกเลี่ยง.’ ส่วนคนอื่นเชื่อว่าการฌาปนกิจเป็นแนวทางที่ยอมรับได้อย่างแท้จริงและเป็นวิธีการปลงศพอย่างมีเกียรติ. ส่วนคุณล่ะคิดอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้?
ในสมัยคัมภีร์ไบเบิลการฝังศพถือเป็นธรรมเนียมปฏิบัติ. ตัวอย่างเช่น อับราฮามได้นำศพซาราห์ ภรรยาของเขาใส่ไว้ในถ้ำ. พระศพของพระเยซูถูกนำไปใส่ไว้ในอุโมงค์ซึ่งได้เจาะไว้ในศิลา. (เยเนซิศ 23:9; มัดธาย 27:60) คัมภีร์ไบเบิลกำหนดเงื่อนไขไว้ไหมว่าการฝังศพเป็นวิธีเดียวเท่านั้นที่พึงยอมรับ? การฝังศพเป็นข้อบ่งชี้ไหมว่าผู้รับใช้ของพระเจ้าในสมัยโบราณคัดค้านการฌาปนกิจ?
บ่งชี้ไหมว่าไม่เป็นที่พอพระทัยพระเจ้า?
เมื่ออ่านข้อความหลายตอนในคัมภีร์ไบเบิลเพียงผิวเผิน อาจดูเหมือนว่าการเผาศพมีไว้สำหรับคนที่พระเจ้าไม่พอพระทัย. ยกตัวอย่าง บัญญัติของโมเซระบุว่าถ้าบุตรสาวของปุโรหิตที่ปรนนิบัติพระยะโฮวากระทำตัวเป็นโสเภณีจะต้องถูกประหาร แล้ว “ต้องเผาเธอเสียด้วยไฟ.” (เลวีติโก 20:10; 21:9, ฉบับ R73) ทำนองเดียวกัน เมื่ออาคานและครอบครัวของเขาแสดงการไม่เชื่อฟังอันเป็นเหตุให้กองทัพอิสราเอลต้องพ่ายแพ้ข้าศึกที่เมืองอาย (ฮาย) นั้น ชนร่วมชาติจึงพากันเอาหินขว้างพวกเขาแล้ว “เอาไฟเผาเสีย.” (ยะโฮซูอะ 7:25) ผู้คงแก่เรียนบางคนตั้งข้อสันนิษฐานว่านี่เป็นวิธีปฏิบัติต่อคนเหล่านั้นที่ต้องตายอย่างน่าอัปยศและการเผาศพเป็นไปเพื่อไม่ให้คนกระทำชั่วได้ถูกฝังอย่างมีเกียรติ.
ยิ่งกว่านั้น เมื่อกษัตริย์โยซียาห์พยายามชำระลัทธิบูชารูปเคารพให้หมดสิ้นจากแผ่นดินยูดาห์ ท่านได้รื้อสุสานที่ฝังศพพวกปุโรหิตที่เคยถวายเครื่องบูชาแก่บาละ และเอากระดูกพวกเขาขึ้นมาเผาบนแท่นบูชา. (2 โครนิกา 34:4, 5) ตัวอย่างดังกล่าวแสดงว่าพระเจ้าไม่พอพระทัยคนเหล่านั้นที่ศพถูกเผาเช่นนั้นหรือ? ไม่ใช่ ดังเห็นได้จากอีกหนึ่งเรื่องในคัมภีร์ไบเบิล.
เมื่อชาวฟิลิสตินมีชัยเหนือกษัตริย์ซาอูลแห่งอิสราเอล พวกเขาบังอาจตรึงพระศพของซาอูลและศพราชบุตรสามองค์ไว้ที่กำแพงเมืองเบท-ชานอย่างดูหมิ่น. อย่างไรก็ตาม ครั้นพลเมืองชาวอิสราเอลแห่งเมืองยาเบช-กิเลียด (ยาเบชฆีละอาด) ได้ยินข่าวการกระทำที่ดูหมิ่นศพเหล่านั้น จึงได้นำศพลงจากกำแพงเมืองกลับมาจัดการเผาแล้วฝังกระดูก. (1 ซามูเอล 31:2, 8-13) ทีแรก เรื่องนี้ดูเหมือนจะยืนยันความหมายในแง่ลบของการฌาปนกิจ. ว่าไปแล้ว ซาอูลก็ชั่วเหมือนกัน เขาได้ต่อสู้ดาวิดผู้ถูกเจิมของพระยะโฮวา และสิ้นชีวิตลงอย่างที่พระเจ้าไม่พอพระทัยเลย.
แต่ขอสังเกตว่าใครตายในเวลาไล่เลี่ยกับซาอูล. ศพของโยนาธานราชบุตรองค์หนึ่งก็มีการปลงศพเหมือนกับซาอูล. โยนาธานไม่ใช่คนเลวทราม. ตรงกันข้าม เขาเป็นเพื่อนสนิทและอยู่ฝ่ายดาวิด. เกี่ยวกับโยนาธาน ชาวอิสราเอลยอมรับว่า “พระเจ้าทรงสถิตอยู่ด้วยในซึ่งท่านกระทำ.” (1 ซามูเอล 14:45) เมื่อดาวิดได้มารู้เรื่องการกระทำของชนชาวยาเบช-กิเลียด ท่านยกย่องและขอบคุณพวกเขาที่ได้ทำเช่นนั้น โดยกล่าวว่า “ขอพระยะโฮวาทรงอวยพระพรให้ท่านทั้งหลายเถิด, ด้วยได้มีความกตัญญูต่อซาอูลเจ้านายของท่านทั้งหลาย.” ดูเหมือนว่าการเผาซาอูลและโยนาธานไม่ได้ทำให้ดาวิดรู้สึกเคืองพระทัย.—2 ซามูเอล 2:4-6.
ไม่เป็นอุปสรรคในเรื่องการกลับเป็นขึ้นจากตาย
คัมภีร์ไบเบิลสอนชัดเจนว่าพระยะโฮวาพระเจ้าจะทำให้หลายคนที่ตายไปกลับมีชีวิตอีก. (ท่านผู้ประกาศ 9:5, 10; โยฮัน 5:28, 29) เมื่อพรรณนาเชิงพยากรณ์เกี่ยวกับเวลาที่คนตายจะกลับมีชีวิตอีก พระธรรมวิวรณ์ในคัมภีร์ไบเบิลบอกดังนี้: “ทะเลได้ยอมปล่อยคนที่ตายในทะเล ความตายและหลุมศพก็ยอมปล่อยคนตายที่อยู่ในนั้น.” (วิวรณ์ 20:13) สำหรับพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ใหญ่ยิ่งแล้วไม่ว่าศพถูกเผาหรือฝัง, จมในทะเล, ถูกสัตว์ป่ากิน, หรือกระทั่งสลายเป็นจุณด้วยแรงระเบิดปรมาณู พระเจ้าก็สามารถปลุกให้กลับมีชีวิตได้.
คัมภีร์ไบเบิลไม่ได้ให้คำชี้นำที่เจาะจงในเรื่องวิธีปลงศพ. พระยะโฮวาไม่ได้ตำหนิการเผาศพ. แต่เห็นได้ชัดว่า สมควรจัดงานศพอย่างมีเกียรติและน่านับถือ.
สิ่งที่อาจส่งผลกระทบการตัดสินใจของบางคนในการจัดงานศพคือทัศนะของผู้คนในท้องถิ่นที่มีต่อธรรมเนียมงานศพ. ผู้ที่ปฏิบัติตามหลักการของคัมภีร์ไบเบิลย่อมไม่ต้องการทำสิ่งใด ๆ อันเป็นเหตุให้เพื่อนบ้านของตนขุ่นเคืองโดยไม่จำเป็นอย่างแน่นอน. นอกจากนั้น ไม่สมควรด้วยที่จะเข้าไปร่วมกิจปฏิบัติซึ่งอาจแสดงถึงความเชื่อในคำสอนเท็จทางศาสนา เช่น คนเรามีดวงจิตซึ่งเป็นอมตะเป็นต้น. นอกเหนือจากนี้แล้ว ไม่ว่าคนหนึ่งจะตัดสินใจให้ปลงศพของตนเองหรือของคนอื่นอย่างไรก็ย่อมขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของแต่ละคนหรือในครอบครัวของเขาเอง.
คุณเคยสงสัยไหม?
◼ คัมภีร์ไบเบิลกล่าวถึงการเผาศพผู้นมัสการที่ซื่อสัตย์คนไหน?—1 ซามูเอล 31:2, 12.
◼ ดาวิดกล่าวอย่างไรกับพวกที่ได้จัดการกับพระศพของซาอูล?—2 ซามูเอล 2:4-6.
◼ อะไรแสดงให้รู้ว่าการฌาปนกิจไม่ได้ตัดสิทธิ์ของคนตายที่จะได้รับการปลุกขึ้นจากตาย?—วิวรณ์ 20:13.
[คำโปรยหน้า 11]
คัมภีร์ไบเบิลไม่ได้ให้คำชี้นำที่เจาะจงในเรื่องวิธีปลงศพ