เคล็ดลับที่ 5 ความมีเหตุผล
“ให้คนทั้งปวงเห็นว่าท่านทั้งหลายเป็นคนมีเหตุผล.”—ฟิลิปปอย 4:5
เรื่องนี้หมายความอย่างไร? ในครอบครัวที่ประสบความสำเร็จ สามีและภรรยาให้อภัยข้อผิดพลาดของกันและกันเสมอ. (โรม 3:23) พวกเขาไม่เข้มงวดเกินควรหรือตามใจลูกมากไป. พวกเขาตั้งกฎในบ้านไว้พอประมาณ. เมื่อจำเป็นต้องว่ากล่าวแก้ไข พวกเขาก็ให้ “แต่พอดี.”—ยิระมะยา 30:11
เรื่องนี้สำคัญอย่างไร? คัมภีร์ไบเบิลกล่าวว่า “สติปัญญาจากเบื้องบนนั้น . . . มีเหตุผล.” (ยาโกโบ 3:17) พระเจ้าเองก็ไม่ได้เรียกร้องความสมบูรณ์จากมนุษย์ที่ไม่สมบูรณ์ แล้วทำไมคู่สมรสจะต้องเรียกร้องความสมบูรณ์จากอีกฝ่ายหนึ่งเล่า? ที่จริง การติเตียนเรื่องความผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ รังแต่จะทำให้ข้องขัดใจ และไม่ได้ช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้น. ดีที่สุดที่จะยอมรับว่า “เราต่างพลาดพลั้งกันหลายครั้ง.”—ยาโกโบ 3:2
บิดามารดาที่ประสบความสำเร็จย่อมแสดงความมีเหตุผลเมื่อปฏิบัติต่อลูก. พวกเขาจะไม่ตีสอนลูกจนเกินเหตุ ทั้งจะไม่เป็นคน “เอาใจยาก.” (1 เปโตร 2:18) พวกเขาให้ลูกวัยรุ่นมีอิสระพอสมควรถ้าลูกแสดงให้เห็นว่าเป็นคนมีความรับผิดชอบ. พวกเขาไม่พยายามควบคุมเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ทุกอย่างในชีวิตของลูก. หนังสืออ้างอิงเล่มหนึ่งกล่าวว่า การพยายามควบคุมชีวิตวัยรุ่นในทุกแง่มุม “เท่ากับเป็นการเต้นระบำขอฝนอย่างเอาเป็นเอาตาย. ถึงอย่างไรฝนก็ไม่ตก แต่คุณก็จะเหนื่อยเปล่า.”
ลองวิธีต่อไปนี้. จงตรวจสอบความมีเหตุผลของคุณ โดยใช้คำถามต่อไปนี้.
▪ คุณชมคู่สมรสของคุณครั้งสุดท้ายเมื่อไร?
▪ คุณติคู่สมรสของคุณครั้งสุดท้ายเมื่อไร?
ตั้งใจแน่วแน่. ถ้าคำถามแรกในกรอบด้านซ้ายคุณคิดคำตอบไม่ออก แต่คำถามที่สองคุณตอบได้ง่าย ๆ ขอให้คุณตั้งเป้าหมายสักอย่างหนึ่งเพื่อจะเป็นคนมีเหตุผลมากขึ้น.
คงจะดีถ้าได้คุยกับคู่สมรสเกี่ยวกับสิ่งที่คุณทั้งสองตั้งใจจะทำ.
คิดถึงการยอมให้ลูกวัยรุ่นมีอิสระมากขึ้นเมื่อลูกแสดงให้เห็นว่าเขามีความรับผิดชอบ.
คงจะดีถ้าได้คุยกันตรงไปตรงมากับลูกวัยรุ่นเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ เช่น กำหนดเวลาที่ควรจะกลับบ้าน.
[ภาพหน้า 7]
เช่นเดียวกับคนขับรถที่ระมัดระวัง สมาชิกครอบครัวที่มีเหตุผลพร้อมจะยินยอม