มีผู้ออกแบบไหม?
พฤติกรรมของฝูงปลา
ในแต่ละปี อุบัติเหตุทางรถยนต์ได้คร่าชีวิตผู้คนมากกว่าหนึ่งล้านคนและทำให้มีผู้บาดเจ็บประมาณ 50 ล้านคน. แต่ปลานับล้าน ๆ ตัวทั่วโลกสามารถว่ายไปด้วยกันเป็นฝูงโดยแทบจะไม่ชนกัน. ทำไมปลาจึงไม่ชนกัน และพวกมันสอนให้เรารู้วิธีแก้ปัญหารถชนกันได้อย่างไร?
ขอพิจารณา: เมื่อปลาว่ายกันเป็นฝูง พวกมันรู้ว่ามีอะไรอยู่รอบตัวมันโดยอาศัยตาและอวัยวะรับสัมผัสตามลำตัวที่เรียกว่าเส้นข้างตัว. พวกมันใช้อวัยวะเหล่านี้เพื่อรับรู้ตำแหน่งของปลาตัวอื่น และแสดงพฤติกรรมตอบสนองต่าง ๆ ดังนี้:
ว่ายไปด้วยกัน. พวกมันจะว่ายด้วยความเร็วอัตราเดียวกันกับปลาตัวข้าง ๆ และพยายามรักษาระยะห่างของกันและกัน.
ว่ายเข้าไปใกล้ปลาตัวอื่น. พวกมันจะว่ายเข้าไปหาปลาตัวหน้าด้วยอัตราที่เร็วขึ้นถ้าเห็นว่าเริ่มห่างจากปลาตัวอื่นแล้ว.
เลี่ยงการชนกัน. พวกมันจะเปลี่ยนทิศทางการว่ายเพื่อหลีกเลี่ยงการชนกับปลาตัวอื่น.
โดยศึกษาพฤติกรรมตอบสนองของฝูงปลาทั้งสามด้าน ผู้ผลิตรถยนต์ในญี่ปุ่นได้ออกแบบหุ่นยนต์รถขนาดจิ๋วจำนวนหนึ่งซึ่งสามารถเคลื่อนที่ไปด้วยกันเป็นกลุ่มโดยไม่ชนกัน. หุ่นยนต์เหล่านี้ใช้เทคโนโลยีสื่อสารแทนที่จะใช้ตาเหมือนปลา และพวกมันใช้กล้องวัดระยะด้วยเลเซอร์แทนที่จะใช้เส้นข้างตัว. บริษัทรถยนต์นี้คิดว่าเทคโนโลยีดังกล่าวจะช่วยให้พวกเขาผลิตรถยนต์ที่ “ปลอดการชน” และ “เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมและไม่ต้องเจอปัญหารถติดอีกต่อไป.”
โทชิยูกิ อันโด หัวหน้าวิศวกรโครงการหุ่นยนต์รถกล่าวว่า “เราเลียนแบบพฤติกรรมของฝูงปลา [โดย] ใช้เทคโนโลยีอิเล็กทรอนิกส์ล่าสุด. ในโลกยานยนต์ เราอาจเรียนรู้ได้อีกมากมายจากพฤติกรรมของฝูงปลา.”
คุณคิดอย่างไร? พฤติกรรมของฝูงปลาเกิดขึ้นโดยไม่ต้องอาศัยสติปัญญาไหม? หรือมีผู้ออกแบบ?