คนจนสามารถเป็นคนซื่อสัตย์ได้ไหม?
อะมีเลียอายุเพียง 29 วันเท่านั้นเมื่อยายของเธอพาเธอไปหาหมอ. แม่ของอะมีเลียพาเธอไปไม่ได้ เพราะป่วยอยู่ที่บ้านกับลูกอีกสี่คน.
พ่ออยู่ที่อื่นกำลังหางานทำอยู่. หมอตรวจดูทารกนั้น. มีอาการของทุโภชนาการ ไม่ใช่เรื่องผิดปกติในแอฟริกาตะวันตก. แต่ปัญหาใหญ่ก็คือเซลล์เนื้อเยื่ออับเสบ. หน้าอกน้อย ๆ ของอะมีเลียอักเสบเป็นหนองเนื่องด้วยการติดเชื้อขนาดหนัก.
เมื่อหมอส่งใบสั่งยาให้กับยาย เธอถามว่า “ยานี้จะต้องเสียเงินสักเท่าไร? เขาตอบว่า “สี่ถึงห้าเหรียญ.”
ยายครวญคราง. เธอไม่มีแม้แต่สองเหรียญเพื่อจ่ายค่าตรวจรักษา. เธออุทานออกมาว่า “เราจะไปหาเงินจำนวนนี้จากที่ไหน!”
หมอยืนกรานว่า “คุณจะต้องไปหาเงินที่ไหนสักแห่ง. ขอจากเพื่อนฝูงและญาติ ๆ ซิ. หากคุณไม่รักษาการติดเชื้อนี้แล้ว มันจะแพร่กระจายเข้าสู่กระแสโลหิต แล้วเด็กก็จะตาย.”
จะด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งก็แล้วแต่ ครอบครัวของอะมีเลียได้เงินมา และทารกก็มีชีวิตย่างเข้าสู่เดือนที่สอง. อย่างไรก็ดี หลายล้านคนในประเทศที่กำลังพัฒนาตลอดทั่วโลกไม่สามารถยืมเงินจากเพื่อนฝูงและญาติพี่น้องได้. และภาพความหวังข้างหน้าสำหรับการปรับปรุงให้ดีขึ้นทางด้านเศรษฐกิจมืดมน.
รายงานสถานภาพของพวกเด็กในโลกปี 1989 โดยยูนิเซฟ (กองทุนสำหรับเด็กของสหประชาชาติ) แถลงว่า “ภายหลังหลายทศวรรษแห่งความก้าวหน้าทางด้านเศรษฐกิจอย่างไม่หยุดยั้งนั้น ภูมิภาคใหญ่ของโลกเสื่อมถอยกลับไปสู่ความอัตคัดขัดสน.” ในแอฟริกา และลาตินอเมริกา รายได้โดยอัตราเฉลี่ยตกต่ำลง 10 ถึง 25 เปอร์เซ็นต์ในทศวรรษปี 1980. และระหว่างไม่กี่ปีผ่านไป ในประเทศชาติที่ยากจนที่สุดของโลก 37 ประเทศ การใช้จ่ายในด้านสุขภาพได้ตกลงไป 50 เปอร์เซ็นต์.
นี้หมายความอย่างไรสำหรับหลายล้านคนที่มีชีวิตอยู่ในสภาพอัตคัดขัดสน? สำหรับหลายคนแล้ว นั่นหมายความว่าพวกเขาไม่สามารถซื้ออาหารหรือยาที่จำเป็นได้. เพราะฉะนั้น ลูก ๆ คู่สมรส หรือบิดามารดาของเขาอาจเผชิญความตายโดยไม่จำเป็น นอกเสียจากว่าเขาใช้วิธีได้เงินในทางเดียวเท่านั้นที่ดูเหมือนจะเปิดให้พวกเขา—โดยการขโมย! ถูกแล้ว ความอัตคัดขัดสนอาจหมายถึงการปล้ำสู้กับสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออกทางด้านศีลธรรมที่ทำให้ลำบากยากเข็ญ: การขโมย หรือความตาย? การพูดโกหก หรือการอดอยาก? การติดสินบน หรือความอัตคัดขัดสน?
ในแอฟริกาตะวันตก มีคำพังเพยที่ว่า “คุณผูกวัวไว้ที่ไหน มันจะกินหญ้าที่นั่น.” กล่าวอีกนัยหนึ่ง ประชาชนจะฉวยโอกาสจากสภาพการณ์ใด ๆ ที่เปิดออกให้เขาทำให้ตัวเองร่ำรวยขึ้น. บ่อยเหลือเกิน คนเหล่านั้นที่มีอำนาจในประเทศต่าง ๆ ทั่วโลกใช้ตำแหน่งของตนเพื่อขูดรีดเอาสินบน ยักยอกเงิน หรือขโมย. การอ้างเหตุผลของพวกเขาคือ ‘ช่วยตัวเองขณะที่ช่วยได้.’ ‘คุณอาจไม่มีโอกาสทำเช่นนั้นได้ทีหลัง.’ ขณะที่สภาพทางด้านเศรษฐกิจของประเทศชาติที่กำลังพัฒนานั้นแย่ลง คนยากจนอาจสนับสนุนมากขึ้นทุกทีต่อความคิดที่ว่าความซื่อสัตย์จะเป็นนโยบายดีที่สุดสำหรับคนจนไม่ได้.
พระคัมภีร์บอกว่า “อย่าลักทรัพย์.” (เอ็กโซโด 20:15) แต่ถ้าคนจนไม่สามารถเป็นคนซื่อสัตย์ได้อย่างแท้จริงแล้ว ความถูกต้องของศีลธรรมในพระคัมภีร์ถูกแย้งไหม? กฎหมายของพระเจ้าไม่ตรงกับสภาพจริง ไม่สนองตอบไวต่อความจำเป็นอันแท้จริงของผู้คนไหม? ประสบการณ์ของคริสเตียนแท้หลายพันคนในประเทศที่กำลังพัฒนาให้คำตอบที่น่าทึ่งสำหรับปัญหาเหล่านี้.
[จุดเด่นหน้า 4]
“คุณผูกวัวไว้ที่ไหน มันจะกินหญ้าที่นั่น”
[รูปภาพหน้า 4]
คนจนอยู่ในบรรดาคนเหล่านั้นที่ตรากตรำทำงานหนักในประเทศที่กำลังพัฒนา