ผู้สำเร็จการศึกษาจากกิเลียดเริ่มเข้าสู่วิถีชีวิตที่มีบำเหน็จ
“การสำเร็จการศึกษาของชั้นเรียนที่ 90 แห่งกิเลียดช่างเป็นช่วงเวลาแห่งความปีติยินดีจริง ๆ!” คาร์ล เอฟ. ไคลน์ แห่งคณะกรรมการปกครองได้เริ่มระเบียบวาระของการสำเร็จการศึกษาด้วยถ้อยคำดังกล่าว. เมื่อรำลึกถึงคราวที่โรงเรียนกิเลียด โรงเรียนสอนพระคัมภีร์ของสมาคมวอชเทาเวอร์ได้เริ่มขึ้นนั้น เขากล่าวเพิ่มเติมว่า: “ย้อนไปในปี 1943 เมื่อชั้นเรียนที่หนึ่งของโรงเรียนกิเลียดได้สำเร็จการศึกษา ใครจะคิดบ้างว่าอีก 48 ปีต่อมา เรายังจะมาอยู่ร่วมกันอีกในการสำเร็จการศึกษาของอีกชั้นหนึ่ง นั่นคือชั้นเรียนที่ 90?
กระนั้น ในวันที่ 3 มีนาคม 1991 วันที่อากาศอบอุ่นผิดฤดูกาลในนิวเจอร์ซี แขกรับเชิญกว่า 4,000 คนและสมาชิกครอบครัวเบเธลได้มาชุมนุมกัน ณ หอประชุมใหญ่ที่เจอร์ซี ซิตี้ ซึ่งอยู่แค่คนละฝั่งแม่น้ำกับนิวยอร์ก ซิตี้ ในวันสำเร็จการศึกษาของมิชชันนารีใหม่เหล่านี้. ก่อนที่จะเข้าสู่ชีวิตมิชชันนารี บรรดาผู้สำเร็จการศึกษาเหล่านี้จะรับคำแนะนำก่อนจากไปในวันสำเร็จการศึกษาของพวกเขานี้.
ระเบียบวาระเริ่มด้วยเพลง. จากนั้น ทุกคนที่เข้าร่วมก็ได้รับการกระตุ้นใจอย่างลึกซึ้งเมื่อ เฟรเดอริค ดับเบิลยู. แฟรนซ์ ผู้อำนวยการโรงเรียนกิเลียด วอชเทาเวอร์ ไบเบิล ได้ให้คำอธิษฐานเปิดการประชุม. ครั้นแล้ว หลังจากที่ประธานการประชุมบรรยายเปิด ผู้สำเร็จการศึกษาและผู้เข้าร่วมก็ได้ฟังด้วยความสนใจในคำบรรยายชุดแบบสั้น ๆ ซึ่งใช้การได้ดี.
แม็กซ์ เอช. ลาร์สัน แห่งคณะกรรมการโรงพิมพ์บรรยายเป็นคนแรกในหัวเรื่องที่ว่า “ผู้ร่วมงานกับพระยะโฮวา.” หลังจากนำความสนใจสู่หีบแห่งการคุ้มครองชีวิตที่โนฮากับครอบครัวได้สร้างขึ้น เขากล่าวว่า: ‘ปัจจุบันนี้ พระยะโฮวากำลังรวบรวมครอบครัวที่มีคนหลายล้านทั่วโลก และพระองค์ทรงประสงค์จะนำครอบครัวใหญ่นี้ผ่านความทุกข์ลำบากใหญ่นั้น.’ โดยวิธีใด? ก็โดยใช้หีบสมัยใหม่—อุทยานฝ่ายวิญญาณ! เขาเตือนผู้สำเร็จการศึกษาว่า ‘คุณกำลังจะไปยังส่วนต่าง ๆ หลายแห่งในโลก ที่ซึ่งคุณจะเป็นผู้ร่วมงานกับพระยะโฮวาในการสร้างหีบสมัยใหม่นี้ขึ้นมา.’ เพื่อเตรียมพวกเขาไว้สำหรับสิ่งที่มีอยู่ข้างหน้า เขากล่าวว่า: ‘คุณจะต้องทำงาน. คุณจะต้องอดทน. คุณจะเผชิญกับอุปสรรคต่าง ๆ. คุณจะต้องใช้ความชำนาญซึ่งคุณได้รับการฝึกอบรมมา.’
แดเนียล ซีดลิก สมาชิกแห่งคณะกรรมการปกครอง ไม่นานมานี้ได้ไปเยี่ยมผู้ที่เป็นมิชชันนารีมาเป็นเวลานานในญี่ปุ่นและคอสตาริกา. โดยคำบรรยายเรื่อง “วิถีชีวิตของคุณเป็นแนวทางที่มีบำเหน็จ” เขาได้ให้ข้อชี้แนะอันเป็นประโยชน์บางอย่างที่เขาได้รวบรวมมาจากมิชชันนารีซึ่งประสบความสำเร็จเหล่านั้น. เขาเล่าว่า พี่น้องหญิงคนหนึ่งได้ทำตามคำแนะนำที่คุณแม่ของเธอได้ให้ไว้มาโดยตลอด ที่ว่า: ‘จงรักงานประกาศ. จงผูกมิตรกับผู้คน. จงใช้ชีวิตของเธอเพื่อคนอื่น และนั่นจะทำให้เธอมีความสุข.’ พี่น้องหญิงอีกคนหนึ่งบอกว่า: ‘ตลอดเวลาหลายปี เราได้มาตระหนักว่าหากเราไม่คาดหมายมากเกินไปจากคนอื่น เราก็จะไม่รู้สึกผิดหวังง่าย. และเมื่อมีการกระทำใด ๆ ด้วยความกรุณาและด้วยความเอาใจใส่ต่อเรา นั่นก็จะมีความหมายต่อเรามากขึ้นทีเดียว.’ การทำตามคำแนะนำที่ดีเช่นนั้นจะช่วยผู้สำเร็จการศึกษาให้เป็นมิชชันนารีที่ประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน.
พระธรรม 1 เธซะโลนิเก 5:14 กล่าวว่า: “ให้อดกลั้นทนนานต่อคนทั้งปวง.” เลโอน วีเวอร์แห่งคณะกรรมการฝ่ายการรับใช้ได้กล่าวถึงข้อพระคัมภีร์นี้เมื่อเขาให้คำบรรยายซึ่งมีหัวเรื่อง “จงเป็นคนอดทนในการกระทำทุกอย่างของคุณ.” มีใครบ้างที่รวมอยู่ใน “คนทั้งปวง” ซึ่งเราต้องแสดงความอดทนต่อเขา? ผู้บรรยายให้คำตอบ: ‘นั่นคือคนที่คุณจะพบในการประกาศ. พี่น้องชายหญิงในประชาคมใหม่ของคุณ. เพื่อนมิชชันนารีของคุณ. คนที่อยู่ในสำนักงานสาขา. คู่สมรสของคุณ. และตัวคุณเอง.’ ทำไมจึงต้องอดทนในการกระทำทุกอย่างของคุณ? ผู้บรรยายอธิบายว่า ‘พี่น้องชายหญิงทั้งหลาย ความอดทนช่วยลดความเครียดและความกระวนกระวาย. ความอดทนเอื้ออำนวยต่อสันติภาพ. ความอดทนรักษาความหวังไว้. ความอดทนช่วยเราให้รักษาความยินดีในการรับใช้.’
อัลเบิร์ต ดี. ชโรเดอร์ สมาชิกแห่งคณะกรรมการปกครองและหนึ่งในเจ้าหน้าที่ฝ่ายลงทะเบียนในตอนเริ่มแรกของโรงเรียนกิเลียด เป็นผู้บรรยายถัดมา. ด้วยคำบรรยายซึ่งมีหัวเรื่อง “จงติดตามแบบอย่างของคุณ—พระเยซูคริสต์” เขาพูดโดยอาศัยพระธรรมฟิลิปปอยบท 2. ข้อ 5 (ล.ม.) กล่าวว่า: “จงรักษาน้ำใจอย่างนี้ไว้ในตัวท่านซึ่งน้ำใจอย่างนี้ก็มีอยู่ในพระเยซูคริสต์ด้วย.” ผู้บรรยายอธิบายว่า “ข้อนี้ชี้ให้เห็นว่าเราจำเป็นต้องมีแนวความคิดที่สมดุล.’ เมื่อเริ่มในข้อ 6 เขาได้ให้การวิเคราะห์ที่น่าสนใจ โดยแสดงให้เห็นว่าในตอนแรกเปาโลให้หลักฐานถึงการที่พระเยซูทรงมีแนวความคิดที่สมดุล (ข้อ 6–8) และจากนั้นก็กล่าวสั้น ๆ ถึงวิธีที่พระยะโฮวาทรงประทานบำเหน็จแก่พระองค์เนื่องด้วยการเชื่อฟังของพระองค์ (ข้อ 9–11). เขาสรุปว่า ‘นี่คือสิทธิพิเศษที่คุณมีในการจะประกาศถึงพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้า โดยการช่วยคนอื่น ๆ ให้มีน้ำใจอย่างเดียวกับที่พระองค์ทรงมี.’
ถ้อยคำสั้น ๆ อะไรที่ครูจะให้แก่ผู้สำเร็จการศึกษา? แจ็ค ดี. เรดฟอร์ด บรรยายในหัวเรื่อง “ความสามารถในการคิดจะป้องกันรักษาคุณไว้.” (สุภาษิต 2:10, 11) เขาอธิบายว่า ‘บัดนี้ ขณะที่คุณออกไป ความสุขของคุณจะไม่ขึ้นอยู่กับการที่ว่าคุณเป็นใครหรือคุณมีอะไรหรือแม้แต่ความจริงที่ว่าคุณเป็นคนหนึ่งที่สำเร็จจากโรงเรียนกิเลียด. แต่ความสุขของคุณจะขึ้นอยู่กับวิธีที่คุณคิด. หากคุณใช้ความสามารถในการคิดของคุณและใช้ความรู้ของคุณละก็ คุณจะมีความสุข.’ ในการแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของความสามารถในการคิด เขาอธิบายว่า: “ความผิดแผกระหว่างการกระทำที่ถูกและที่ผิดคือการคิด. สิ่งที่คุณคิดจะกำหนดสิ่งที่คุณทำ.’ เจ. ดี. เรดฟอร์ดจบด้วยการกล่าวถ้อยคำแห่งการหนุนน้ำใจเหล่านี้แก่นักเรียน: “มีผู้คนที่มีเชาวน์ปัญญามากมายในโลกที่เป็นนักคิดที่แย่. และมีผู้คนมากมายที่มีเชาวน์ปัญญาปานกลางแต่เป็นผู้เชี่ยวชาญในการคิด. ฉะนั้น จงให้ได้มาซึ่งความชำนาญในการคิด. จงมุ่งจะใช้จิตใจของคุณ. จงใช้ความรู้ของคุณ. รับมือกับปัญหาต่าง ๆ. จงคุ้นเคยกับผู้คน. จงยอมรับผู้มีอำนาจ. จงบังเกิดผลในการงาน. จงเพียรอดทนในหน้าที่มอบหมายของคุณ.’
ยูลิสซิส วี. กลาสส์ เจ้าหน้าที่ลงทะเบียนของโรงเรียน เลือกหัวเรื่อง “พระยะโฮวาทรงพยุงเราไว้” โดยอาศัยบทเพลงสรรเสริญ 37:23, 24. เขาให้ข้อสังเกตว่า: ‘ข้าพเจ้าต้องขอชมเชยชั้นเรียนนี้ในความเอาใจใส่ในการเรียน.’ เขาเตือนให้นึกถึงสิ่งช่วยเหลือบางอย่างซึ่งพระยะโฮวาทรงจัดเตรียมไว้เพื่อสนับสนุนพวกเขา—นั่นคือพระวจนะของพระเจ้า บ่าวสัตย์ซื่อและสุขุมรอบคอบซึ่งอยู่ภายใต้การทรงนำของพระเยซูเพื่อให้ความหมายและความเข้าใจในพระคัมภีร์, สรรพหนังสือต่าง ๆ, การประชุมต่าง ๆ, และการประชุมใหญ่. เขาสรุปว่า ‘สิ่งช่วยเหลือต่าง ๆ ที่พวกคุณได้ใช้ในการเรียนนั้นเป็นเสมือนไม้เท้าหรือตะบอง. เราจำเป็นต้องมีสิ่งเหล่านั้นเพื่อสนับสนุนเราทางฝ่ายวิญญาณ และสิ่งเหล่านั้นสามารถช่วยเราให้พูดอย่างมีพลังในการให้พระคำของพระเจ้าแก่คนอื่น ๆ.’ เขาได้ให้คำแนะนำแก่นักเรียนในตอนสรุปดังนี้: ‘หากหัวใจของคุณเปี่ยมด้วยความรักต่อผู้คนทั้งหลาย ผู้มีหัวใจสุจริตก็จะตอบรับความรักของคุณ และคุณจะได้รู้ว่าพระยะโฮวาทรงสนับสนุนการงานของคุณ.’
ผู้บรรยายคนสุดท้ายในระเบียบวาระช่วงเช้าคือ แครี ดับเบิลยู. บาร์เบอร์ แห่งคณะกรรมการปกครอง ซึ่งเลือกบรรยายในหัวเรื่อง “จงเข้าไปในประตูคับแคบ.” เขาได้ให้ข้อสังเกตโดยอาศัยพระธรรมลูกา 13:23, 24 ว่า: “หลายคนอยากจะได้พระพรเกี่ยวกับชีวิต แต่น้อยคนนักที่เต็มใจจะทุ่มเทตนเองอย่างแข็งขันเพื่อจะได้รับพระพรเหล่านั้น.’ พวกเราล่ะเป็นอย่างไร? ‘เป็นการดีที่จะถามตัวเองว่า “ประตูคับแคบที่มีแสดงภาพให้เห็นนั้นมีความหมายอย่างไรแก่เราเป็นส่วนตัว?”’ คนเหล่านั้นซึ่งพลาดไปไม่ได้เข้าในประตูคับแคบก็ล้มเหลว ไม่ใช่เพราะเป็นสิ่งที่ทำไม่ได้ แต่เป็นเพราะพวกเขาไม่เต็มใจจะทุ่มเทตนเอง. ผู้บรรยายชี้แจงว่า ‘พระยะโฮวาไม่ทรงเรียกร้องมากเกินไปจากเรา.’ เขาสรุปว่า ‘ด้วยความช่วยเหลือจากพระยะโฮวา ขอให้เราทุกคนทุ่มเทพลังอย่างเต็มที่ด้วยความยินดีเพื่อจะเบียดผ่านประตูคับแคบนั้นเข้าไปในโลกใหม่แห่งชีวิตถาวร, สันติภาพ, ความชื่นบาน, และความสุข, เพื่อสง่าราศีนิรันดร์ของพระยะโฮวา!’
ต่อจากคำบรรยายชุด ประธานการประชุมได้ส่งมอบความปรารถนาดีที่ได้รับจากหลายส่วนของโลกให้แก่ผู้เข้าร่วม. บัดนี้ก็มาถึงเวลาที่ผู้สำเร็จการศึกษาจะได้รับประกาศนียบัตร. นักเรียนเหล่านี้มาจากหกประเทศ—คือแคนาดา, ฟินแลนด์, เยอรมนี, อังกฤษ, สวิทเซอร์แลนด์, และสหรัฐ. แต่งานมอบหมายของพวกเขาจะนำพวกเขาไปสู่ประเทศต่าง ๆ เช่น อาร์เจนตินา, เบนิน, โบลิเวีย, สาธารณรัฐโดมินิกัน, ปาปัว นิวกินี, เปรู, เซนต์ลูเซีย, และไต้หวัน. และบรรดาผู้สำเร็จการศึกษาเหล่านี้รู้สึกอย่างไรในวันสำเร็จการศึกษาของเขา? ในจดหมายที่บ่งบอกความรู้สึกซึ่งจ่าหน้าถึงคณะกรรมการปกครองและครอบครัวเบเธล ตอนหนึ่งพวกเขาบอกว่า: “เรารู้สึกมั่นใจในการสนับสนุนของคณะกรรมการปกครอง, ครอบครัวเบเธล, และองค์การทั้งสิ้นของพระยะโฮวา. ขณะที่เราเผชิญการทดลองในภายภาคหน้า การสนับสนุนเหล่านี้เป็นสิ่งหนึ่งที่เราจะจดจำไว้. เรารู้สึกขอบคุณอย่างแท้จริงต่อสิ่งนี้.”
หลังจากการพัก ระเบียบวาระภาคบ่ายก็เริ่มด้วยการศึกษาวารสารวอชเทาเวอร์ อย่างสั้น ๆ ซึ่งนำโดย คาร์ล เอ. อะดัมส์. ต่อจากนั้น พวกนักเรียนได้มีการแสดงประสบการณ์ในชีวิตจริงเกี่ยวกับการมุ่งไปยังหัวใจในการสั่งสอนพระคำของพระเจ้า. สุดท้าย ผู้เข้าร่วมทุกคนรวมทั้งผู้สำเร็จการศึกษาแห่งชั้นเรียนที่ 90 ได้เพลิดเพลินกับละครที่เหมาะกับสถานการณ์ปัจจุบันเรื่อง จงหลีกเลี่ยงความกังวลของชีวิต เสนอโดยผู้ประกาศในประชาคมท้องถิ่น.
คาร์ล ไคลน์ ประธานการประชุม ได้พูดแทนทุกคนเมื่อเขากล่าวในคำบรรยายสุดท้ายว่า: “เป็นการดีสำหรับพวกเราที่ได้อยู่ที่นี่ในวันที่สามเดือนมีนาคมปี 1991!” แล้วระเบียบวาระที่ยังความปีติยินดีนี้ก็สิ้นสุดลงด้วยเพลงปิดการประชุม ติดตามด้วยการอธิษฐานโดย ฮาโรลด์ เจ. ไดส์.
[กรอบหน้า 27]
สถิติของชั้นเรียน
นักเรียนมาจาก 6 ประเทศ
ได้รับมอบหมายให้ไปยัง 10 ประเทศ
จำนวนนักเรียนทั้งหมด 24 คน
เฉลี่ยอายุ 31.2 ปี
เฉลี่ยจำนวนปีที่อยู่ในความจริง 15 ปี
เฉลี่ยจำนวนปีที่อยู่ในงานรับใช้เต็มเวลา 11 ปี
[รูปภาพหน้า 26]
ชั้นเรียนที่ 90 แห่งโรงเรียนกิเลียดวอชเทาเวอร์ไบเบิล
ในรายชื่อข้างล่าง แถวนับจากหน้าไปหลัง และชื่อเรียงจากซ้ายไปขวาในแต่ละแถว. (1) Miller, M.; Helenius, S.; Marsh, L.; Kleeman, A.; Loosli, Y.; Nizan, H. (2) Skogen, R.; Nutter, D.; Noack, E.; Diehl, L.; Hair, J. (3) Marsh, C.; Helenius, H.; Loosli, M.; Danio, A.; Danio, A.; Nizan, D. (4) Miller, L.; Noack, J.; Hair, L.; Kleeman, W.; Skogen, D.; Diehl, S.; Nutter, W.