การแสดงความเห็นอกเห็นใจในโลกที่โหดร้าย
ชายคนหนึ่งในบุรุนดีป่วยหนักด้วยโรคมาลาเรีย ต้องรีบพาตัวเขาส่งโรงพยาบาล. แต่จะไปได้อย่างไร? ไม่มีรถที่จะพาเขาไป. เพื่อนสนิทสองคนมาช่วยเขา. ทั้งสองคนให้เขานั่งรถจักรยานแล้วเข็นข้ามเขตเทือกเขาสูงไปด้วยความเหนื่อยยากเป็นเวลาห้าชั่วโมง จากนั้นก็พาเขาขึ้นรถประจำทางไปยังโรงพยาบาลใกล้ที่สุด. ไม่กี่วันต่อมา เขามีอาการดีขึ้นอย่างน่าสังเกต.
ในอีกซีกหนึ่งของโลก หลังจากพายุเฮอร์ริเคนแคทรีนาพัดถล่มพื้นที่แถบอ่าวเม็กซิโกของสหรัฐเสียหายยับเยินในเดือนสิงหาคม 2005 อาสาสมัครกลุ่มหนึ่งบังเอิญพบบ้านหลังหนึ่งถูกต้นไม้หักโค่นลงมาทับจนกลายเป็นซาก. เหล่าอาสาสมัครซึ่งเป็นคนที่เจ้าของบ้านไม่รู้จักเลย ใช้เวลาทั้งวันจัดการเคลื่อนย้ายต้นไม้ที่หักโค่นและเศษซากของตัวบ้านที่หักพังโดยใช้เลื่อยโซ่. เจ้าของบ้านกล่าวว่า “ฉันไม่รู้ว่าจะขอบคุณ [คน] เหล่านี้อย่างไรดีถึงจะพอ.”
รายงานของสื่อมวลชนที่สะเทือนขวัญมักจะกล่าวถึงทารุณกรรมและการกระทำที่โหดร้ายเสียเป็นส่วนใหญ่. บ่อยครั้งเรื่องดังกล่าวมักจะบดบังการกระทำด้วยความเห็นอกเห็นใจและความกรุณาที่เกิดขึ้นอยู่ทุกวัน. อย่างไรก็ดี นี่มิได้เปลี่ยนความเป็นจริงที่ว่าผู้คนทุกแห่งหนต้องการอย่างยิ่งที่จะได้รับความรัก, ความเอ็นดูรักใคร่, และความร่วมรู้สึก. เราโหยหาความเห็นอกเห็นใจ! ความรู้สึกดังกล่าวอาจเป็นเรื่องที่พบเห็นได้ทั่วไปมากขึ้นระหว่างเทศกาลคริสต์มาส ซึ่งเป็นช่วงที่หลายคนพูดถึงหรือร้องเพลงเกี่ยวกับ ‘สันติสุขท่ามกลางมนุษย์ซึ่งเป็นที่โปรดปราน.’—ลูกา 2:14.
การแสดงความเห็นอกเห็นใจอาจไม่ใช่เรื่องง่ายในโลกที่ผู้คนดูเหมือนไม่เป็นมิตรและไม่เอื้ออารีต่อกันเป็นส่วนใหญ่. เจตคติที่มีอยู่ทั่วไปคือเพื่อจะประสบความสำเร็จและชัยชนะ ต้องเป็นคนไร้ความปรานีและไม่สนใจไยดีคนอื่น. หลายคนดูเหมือนจะดำเนินตามหลักความเชื่อที่ว่า การเป็นคนโหดร้ายนับว่าฉลาดกว่าการเป็นคนเห็นอกเห็นใจ. ความโลภและการถือตัวเองเป็นใหญ่มักเป็นอุปสรรคต่อการแสดงความเห็นอกเห็นใจ.
ผลก็คือ หลายคนนึกถึงตัวเองก่อน กระทั่งไม่คำนึงถึงความรู้สึกหรือผลประโยชน์ของคนอื่นเลยด้วยซ้ำ. บ่อยครั้งมีการให้ภาพนักกีฬาชายและพระเอกในวงการบันเทิงเป็น “ลูกผู้ชายตัวจริง” (ชายที่กำยำล่ำสัน) ซึ่งไม่ได้แสดงความรักอันอ่อนโยน. ผู้ปกครองทางการเมืองบางคนก็ปฏิบัติตัวคล้ายกันนั้น.
ฉะนั้น เราควรจะถามว่า ทำไมเราควรเป็นคนเห็นอกเห็นใจ? ความเห็นอกเห็นใจก่อผลกระทบในทางดีไหม? อะไรจะช่วยเราให้แสดงความเห็นอกเห็นใจ? บทความถัดไปจะพิจารณาคำถามเหล่านี้.
[กรอบหน้า 3]
• การแสดงความเห็นอกเห็นใจเป็นความอ่อนแอไหม?
• คนที่แสดงความเห็นอกเห็นใจก่อผลกระทบในทางดีไหม?
• ในทางใดบ้างที่คุณจะแสดงความเห็นอกเห็นใจได้ในภาคปฏิบัติ?