จงสรรเสริญพระยะโฮวาเสมอ
1 มีกิจกรรมสำคัญมากไม่กี่อย่างที่คู่ควรให้เราเอาใจใส่อยู่เสมอ. เรานับรวมเอาการกิน, การหายใจ, และการนอนหลับไว้ด้วยในกิจกรรมเหล่านั้น. กิจกรรมเหล่านี้สำคัญยิ่งเพื่อเราจะค้ำจุนชีวิตฝ่ายกายของเราไว้. อัครสาวกเปาโลจัดการประกาศข่าวดีไว้ในกิจกรรมประเภทที่คล้ายกันเมื่อท่านกระตุ้นเตือนดังนี้: “ให้เราถวายคำสรรเสริญแด่พระเจ้าเป็นเครื่องบูชาเสมอ.” (เฮ็บ. 13:15, ล.ม.) ดังนั้น การสรรเสริญพระยะโฮวาคู่ควรให้เราเอาใจใส่อย่างสม่ำเสมอเช่นกัน. นี่คือสิ่งที่เราควรพยายามทำทุกวัน คือการสรรเสริญพระบิดาในสวรรค์ของเราอยู่เสมอ.
2 เมื่อคนอื่น ๆ พยายามหันเหความสนพระทัยของพระองค์ไปที่อื่น พระเยซูตรัสตอบดังนี้: “เราต้องไปประกาศกิตติคุณแห่งแผ่นดินของพระเจ้า.” (ลูกา 4:43) ระหว่างงานรับใช้สามปีครึ่งของพระองค์ ทุกสิ่งที่พระองค์ทรงทำแต่ละวันนั้นล้วนเกี่ยวข้องโดยตรงกับการถวายเกียรติแด่พระเจ้าไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง. เราทราบว่าเปาโลรู้สึกเช่นนี้เมื่อคำนึงถึงแนวคิดที่ท่านสำแดงออกมาใน 1 โกรินโธ 9:16: “ถ้าข้าพเจ้ามิได้ประกาศ, วิบัติจะเกิดแก่ข้าพเจ้า.” คริสเตียนที่ซื่อสัตย์คนอื่น ๆ ได้รับการสนับสนุนให้พร้อมเสมอจะกล่าวโต้ตอบคนอื่น ๆ เกี่ยวกับความหวังของตน. (1 เป. 3:15) ทุกวันนี้ ไพโอเนียร์หลายแสนคนและผู้ประกาศในประชาคมหลายล้านคนพยายามจะเลียนแบบอย่างอันดีเยี่ยมนั้น.
3 เมื่อเราใคร่ครวญเกี่ยวกับความกระตือรือร้นอันแรงกล้าที่พระเยซูคริสต์ผู้เป็นแบบอย่างของเราทรงสำแดงให้เห็น เราถูกกระตุ้นใจให้ติดตามรอยพระบาทของพระองค์อย่างใกล้ชิด. (1 เป. 2:21) บางครั้ง เราอาจท้อใจเมื่อเราต้องเผชิญปัญหาในชีวิตประจำวัน. เราจะใช้โอกาสต่าง ๆ ให้เป็นประโยชน์ได้อย่างไรเพื่อสรรเสริญพระยะโฮวาทุกวันในเมื่อเราทำงานอาชีพเต็มเวลา? และเราก็ไม่อาจละเลยพันธะต่อครอบครัวซึ่งเรียกร้องเวลาจากเรามากด้วย. คนหนุ่มสาวส่วนใหญ่ต้องเรียนทุกวัน. บางคนอาจคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะสรรเสริญพระยะโฮวาอย่างเปิดเผยทุก ๆ วัน. บางครั้ง บางคนอาจทำงานทั้งเดือน โดยไม่ได้บอกข่าวดีเลยไม่ว่าด้วยวิธีใด.
4 ยิระมะยาเป็นคนหนึ่งที่ไม่อาจยับยั้งไว้จากการบอกข่าวดีได้. เมื่อท่านไม่ได้กล่าวในพระนามของพระยะโฮวาแต่ช่วงสั้น ๆ ท่านรู้สึกเหมือนมีไฟเผาอยู่ภายในจนทนไม่ได้. (ยิระ. 20:9) เมื่อเผชิญสิ่งที่ดูเหมือนเป็นภยันตรายที่ไม่อาจต้าน ยิระมะยาพบหนทางเสมอ ที่จะพูดถึงข่าวสารของพระยะโฮวาแก่คนอื่น ๆ. เราจะเลียนแบบอย่างความกล้าของท่านได้ไหมและยืนหยัดในการหาโอกาสจะสรรเสริญพระผู้สร้างของเราทุกวัน?
5 การที่เราพูดถึงพระยะโฮวาไม่ควรถูกจำกัดไว้แค่เวลาที่จัดไว้เป็นกิจลักษณะสำหรับการให้คำพยานกับผู้ประกาศคนอื่น ๆ ในเขตประกาศของประชาคม. ที่เราต้องการคือ ใครสักคนที่พร้อมจะรับฟัง. เราพบปะผู้คนไม่เว้นแต่ละวัน—พวกเขามาที่บ้านเรา, เราทำงานกับเขา, เราเข้าคิวจ่ายเงินกับเขาที่ซูเปอร์มาร์เก็ต, หรือเรานั่งรถประจำทางกับเขา. ทั้งหมดที่ต้องทำคือ การทักทายฉันมิตรและใช้คำถามที่กระตุ้นความคิดหรือคำพูดที่จะเริ่มการสนทนา. หลายคนพบว่าวิธีนี้เป็นแบบการให้คำพยานที่บังเกิดผลที่สุดของเขา. ในเมื่อเรามีโอกาสมากมายจะพูดกับคนอื่นในเรื่องข่าวดี คงเป็นไปไม่ได้ที่เราจะทำงานทั้งเดือนโดยไม่ได้ให้คำพยานเรื่องราชอาณาจักร.
6 สิทธิพิเศษแห่งการสรรเสริญพระยะโฮวาไม่มีวันหมด. ดังที่ผู้ประพันธ์เพลงสรรเสริญชี้ให้เห็น ทุกสิ่งที่มีลมหายใจควรสรรเสริญพระยะโฮวา และแน่นอน เราต้องการรวมอยู่ในนั้น. (เพลง. 150:6) หากหัวใจกระตุ้นเราให้ทำเช่นนั้นเสมอ เราก็จะใช้โอกาสต่าง ๆ ทุกวันเพื่อพูดถึงพระยะโฮวาและพระคำของพระองค์.