จงให้จิตใจคุณจดจ่อกับสิ่งทั้งหลายที่อยู่เบื้องบนเสมอไป
1 เมื่อออกความเห็นเกี่ยวกับคนชั่วอายุที่อยู่รอบ ๆ ตัวเราและทัศนะที่พวกเขามีต่ออนาคต บทความหนึ่งในเดอะ นิวยอร์ก ไทม์ส ฉบับ 31 ธันวาคม 1994 กล่าวว่า “พวกเขากลัวอนาคต. พวกเขากลัวเรื่องงาน, ความเจ็บป่วย, เศรษฐกิจ, สถานการณ์โลก.” ทุกหนทุกแห่งที่เรามองดู มีแต่ความรู้สึกไม่แน่นอนในเรื่องชีวิต. งานรับใช้ของเราในฐานะพยานพระยะโฮวาทำให้เราได้พบผู้คนที่รู้สึกแบบนี้ทุกวัน. ขณะที่เราเผชิญปัญหาเช่นเดียวกับที่พวกเขาเผชิญ ความเชื่อและความมั่นใจที่เรามีต่อคำสัญญาแน่นอนในพระคำของพระเจ้าทำให้เราสามารถมีทัศนะที่ต่างไปมากเกี่ยวกับชีวิตและอนาคตของมนุษยชาติ.—ยซา. 65:13, 14, 17.
2 การมองในแง่ดีและทัศนะของเราในเรื่องความหวังที่แน่นอนทำให้ผู้คนที่สุจริตใจหลายคนฟังข่าวสารที่เราไปบอกเขา. หลายคนที่รู้สึกห่อเหี่ยวและถูกกดดันพบว่า การพูดคุยกับเราทำให้เขาสบายใจขึ้น. เนื่องจากพวกเขาชอบสิ่งที่เขาได้ฟัง บางคนจึงตกลงศึกษาพระคัมภีร์กับเรา. แต่บางครั้ง ในตอนแรกผู้คนอาจอยากจะพูดคุยถึงปัญหาส่วนตัวของตน. ขณะที่อาจใช้เวลาบ้างในการฟังเรื่องที่บางคนรู้สึกกังวลเป็นส่วนตัว เราไม่ควรลืมจุดประสงค์ของเรา ซึ่งก็คือการสอนผู้คนให้รู้ความจริงที่ก่อร่างสร้างขึ้นเกี่ยวกับพระคำของพระเจ้า.
3 เราต้องการจะแสดงความเห็นอกเห็นใจต่อคนที่มีภาระหนัก. พระเยซูทรงวางแบบอย่างไว้เมื่อพระองค์ตรัสดังที่บันทึกไว้ที่มัดธาย 11:28 (ล.ม.): “บรรดาผู้ที่ทำงานหนักและมีภาระมาก จงมาหาเรา.” เราต้องการชูใจผู้คนด้วยท่าทีอย่างเดียวกัน. แต่โปรดสังเกต ในตอนท้ายของข้อ 28 พระเยซูตรัสว่า “เราจะทำให้เจ้าทั้งหลายสดชื่น.” นั่นควรเป็นความมุ่งหมายของเรา. เราทำเช่นนั้นด้วยการบอกให้ทราบคำสัญญาที่ยังความสดชื่นจากพระคำของพระเจ้า. การเป็นผู้ฟังที่ดีแสดงให้เห็นถึงความสนใจเป็นส่วนตัวและความห่วงใยที่เรามี และเป็นสิ่งสำคัญยิ่งต่อการทำงานมอบหมายของเราในการประกาศข่าวดีเรื่องราชอาณาจักรให้สำเร็จ ด้วยการช่วยคนอื่น ๆ ให้ตระหนักว่า ราชอาณาจักรเป็นทางแก้เพียงอย่างเดียวสำหรับปัญหาทั้งสิ้นของมนุษยชาติ.—มัด. 24:14.
4 งานของเราไม่ใช่งานของผู้เชี่ยวชาญในอาชีพดูแลสุขภาพ. แต่งานนี้เป็นดังที่อัครสาวกเปาโลชี้แจงตามที่แจ้งไว้ใน 1 ติโมเธียว 4:6 เป็นงานรับใช้ที่มุ่งอยู่ที่ “คำสอนอันดี” คือคำสอนที่มีอยู่ในพระคำของพระเจ้านั่นเอง. ผู้ที่มีปัญหาส่วนตัวหรือปัญหาด้านอารมณ์อาจจำเป็นต้องได้รับการหนุนกำลังใจให้พึ่งพระยะโฮวา. จงสอนพวกเขารักษาความคิดให้ “จดจ่อกับสิ่งที่อยู่เบื้องบนเสมอไป” คือสิ่งซึ่งเกี่ยวพันกับความหวังเรื่องราชอาณาจักร. (โกโล. 3:2) เมื่อผู้คนมุ่งความสนใจของตนอยู่กับพระคำของพระเจ้าเสมอ พวกเขาก็สามารถได้รับการเสริมสร้างขึ้นอันเป็นผลสืบเนื่องจากแรงชักจูงอันทรงพลังที่พระคำนั้นก่อขึ้นในชีวิตของพวกเขา.—เฮ็บ. 4:12.
5 ดังนั้น จุดมุ่งหมายของเราคือเพื่อจะช่วยผู้คนให้มุ่งความคิดของตนอยู่กับสิ่งซึ่ง ‘ชอบธรรม, บริสุทธิ์, น่ารัก, และน่าสรรเสริญ.’ (ฟิลิป. 4:8) ถ้าพวกเขามุ่งสนใจที่ความหวังเรื่องราชอาณาจักร พวกเขาจะได้รับพระพรเช่นเดียวกับที่เราได้รับ. พวกเขาเช่นกัน จะประสบความชื่นชมยินดีซึ่งมาพร้อมกับความรู้ที่ว่า ในที่สุด พระยะโฮวาจะทรงแก้ปัญหาทุกประการของเขาโดยทางราชอาณาจักรของพระองค์.—เพลง. 145:16.