คุณกำลังอดทนไหม?
1 “ไม่มีเหตุอันใดที่จะทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกขอบคุณยิ่งไปกว่าสิ่งเหล่านี้ คือที่ . . . ลูกทั้งหลายของข้าพเจ้าดำเนินอยู่ในความจริงต่อ ๆ ไป.” (3 โย. 4, ล.ม.) การที่บุตรฝ่ายวิญญาณของโยฮันเพียรอดทนทำให้ท่านได้รับความยินดีอย่างมาก. พระบิดาฝ่ายสวรรค์ของเราคงยินดีสักเพียงไรที่ทรงเห็นหลายล้านคนซึ่งกำลังจะมาเป็นบุตรของพระองค์ “ดำเนินอยู่ในความจริงต่อ ๆ ไป”!—สุภา. 23:15, 16; 27:11.
2 ขณะที่ไพร่พลของพระเจ้าโดยรวมกำลังมีใจแรงกล้าในกิจกรรมคริสเตียนอย่างไม่หยุดหย่อน แต่บางคนกลับค่อย ๆ เลื่อยล้าลง. แม้ว่าเขาเหล่านี้อาจเคยกระตือรือร้นในตอนแรกที่เรียนรู้ความจริง แต่พอหลายปีผ่านไป เขากลับกลายเป็นคนที่มีส่วนร่วมเพียงเล็กน้อยหรือไม่บ่อยนักในงานทำคนให้เป็นสาวก.
3 เป็นที่เข้าใจได้ว่าบางคนอาจช้าลงเนื่องจากข้อจำกัดทางร่างกายและผลกระทบจากอายุที่มากขึ้น. อย่างไรก็ตาม พวกเขาสมควรได้รับคำชมเชยที่ได้อดทน. พวกเขากำลังทำเท่าที่ตัวเองทำได้. ทว่าแต่ละคนที่ได้อุทิศชีวิตแด่พระเจ้าแล้วควรถามตัวเองว่า ‘ฉันปล่อยให้ตัวเองหมกมุ่นกับเรื่องส่วนตัวมากจนกระทั่งผลประโยชน์แห่งราชอาณาจักรเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ในชีวิตของฉันไหม? ฉันกลายเป็นคน “อุ่น ๆ” หรือฉันยังคงบากบั่น “อย่างแข็งขัน”?’ (วิ. 3:15, 16; ลูกา 13:24, ล.ม.) ขอให้เราทุกคนคิดทบทวนด้วยการอธิษฐานในสิ่งที่เรากำลังทำและปรับปรุงในส่วนที่จำเป็น โดยคำนึงไว้เสมอว่าพระยะโฮวาทรงสัญญาจะประทาน ‘สง่าราศียศศักดิ์และความสุขสำราญแก่ทุกคนที่ประพฤติดี.’—โรม 2:10.
4 วิธีอดทน: อะไรช่วยพระเยซูให้อดทน? เปาโลอธิบายว่า “เพราะเห็นแก่ความยินดีซึ่งมีอยู่ตรงหน้า พระองค์ยอมทนหลักทรมาน ไม่คำนึงถึงความละอาย แล้วพระองค์ได้เสด็จนั่งเบื้องขวาราชบัลลังก์ของพระเจ้า.” (เฮ็บ. 12:1-3, ล.ม.) ความยินดีที่อยู่ตรงหน้าพระเยซูมีค่ามากกว่าการทดลองชั่วคราวที่พระองค์ทรงประสบมากนัก. การคำนึงถึงความยินดีที่อยู่ตรงหน้าเราก็สามารถช่วยเราให้อดทนเช่นกัน. (วิ. 21:4, 7; 22:12) ถ้าเราหมายพึ่งพระยะโฮวาที่จะทรงเสริมกำลังเราโดยการศึกษาส่วนตัว, การเข้าร่วมประชุมเป็นประจำ, และการหมั่นอธิษฐาน เราก็จะสามารถเพียรอดทนได้ในงานที่พระองค์บัญชาให้เราทำ.
5 พระยะโฮวาทรงยินดีในความอดทนของผู้ที่ภักดีต่อพระองค์. ดังนั้น ขอเราทำให้พระองค์ทรงยินดียิ่งขึ้นโดย ‘ดำเนินในความจริง’ ต่อ ๆ ไป.