จงเอาอย่างพวกผู้พยากรณ์—ซะฟันยา
1. มีอะไรเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ซะฟันยาเป็นผู้ส่งข่าวของพระยะโฮวา และเขาเป็นตัวอย่างที่ดีให้เราในทุกวันนี้อย่างไร?
1 ในช่วงกลางศตวรรษที่ 7 ก่อน ค.ศ. ผู้คนในยูดาห์นมัสการบาอัลอย่างเปิดเผย กษัตริย์อาโมนที่ชั่วช้าเพิ่งถูกฆ่า และตอนนี้กษัตริย์โยซียาที่อายุยังน้อยก็ขึ้นปกครอง (2 โคร. 33:21–34:1) ในช่วงนั้น พระยะโฮวาให้ซะฟันยาไปบอกข่าวกับผู้คนว่าพระองค์จะลงโทษพวกผู้นำของยูดาห์ เขาบอกข่าวจากพระยะโฮวาอย่างตรงไปตรงมา แม้เขาเองก็เป็นญาติกับคนเหล่านั้น (ซฟัน. 1:1; 3:1-4) เช่นกัน เราก็พยายามเลียนแบบความกล้าหาญของซะฟันยา และไม่ให้ความผูกพันในครอบครัวมากระทบการนมัสการของเรา (มัด. 10:34-37) ซะฟันยาประกาศข่าวเรื่องอะไร? และผลเป็นอย่างไร?
2. เราจะต้องทำอะไรเพื่อพระยะโฮวาจะช่วยเราให้รอดชีวิต?
2 แสวงหาพระยะโฮวา พระยะโฮวาเท่านั้นที่สามารถช่วยแต่ละคนให้รอดชีวิต ดังนั้น ซะฟันยาจึงกระตุ้นให้ผู้คนในยูดาห์แสวงหาพระยะโฮวา แสวงหาความชอบธรรม และแสวงหาความอ่อนน้อมถ่อมตนในขณะที่ยังมีเวลาอยู่ (ซฟัน. 2:2, 3) พวกเราก็เหมือนกับซะฟันยา เราไม่เพียงแค่กระตุ้นคนอื่นให้แสวงหาพระยะโฮวา แต่เราเองก็ต้องทำเช่นกัน เราตั้งใจที่จะไม่ “กลับหลังจากพระยะโฮวา” (ซฟัน. 1:6) เราพยายามแสวงหาพระยะโฮวาโดยเรียนคัมภีร์ไบเบิลและอธิษฐานขอพระองค์ช่วยนำทางเรา เราแสวงหาความชอบธรรมโดยทำตามสิ่งที่พระยะโฮวาสอนในเรื่องศีลธรรม เราแสวงหาความอ่อนน้อมถ่อมตนโดยพัฒนาทัศนะที่จะเชื่อฟัง และทำตามสิ่งที่องค์การแนะนำ
3. ทำไมเราควรคิดอยู่เสมอว่าการประกาศของเราจะต้องเกิดผล?
3 เกิดผลดี มีบางคนในยูดาห์เชื่อในสิ่งที่ซะฟันยาประกาศ และเด็กน้อยโยซียาก็เช่นกัน เขาเริ่มแสวงหาพระยะโฮวาตั้งแต่ยังเด็ก ต่อมา เขาพยายามอย่างมากเพื่อกำจัดการนมัสการรูปเคารพในแผ่นดินยูดาห์ (2 โคร. 34:2-5) ทุกวันนี้ก็เช่นกัน แม้เมล็ดพืชแห่งราชอาณาจักรตกตามริมทาง ตามพื้นหิน ตามต้นไม้มีหนาม แต่ก็มีที่ตกในดินดีและเกิดผลด้วย (มัด. 13:18-23) เมื่อเราพยายามหว่านเมล็ดพืชแห่งราชอาณาจักรต่อ ๆ ไป เราก็มั่นใจว่าพระยะโฮวาจะอวยพรให้เราเกิดผล—เพลง. 126:6
4. ทำไมเราควร ‘คอยท่าพระยะโฮวา’ เสมอ?
4 บางคนในยูดาห์คิดว่าพระยะโฮวาจะไม่ลงโทษพวกเขาจริง ๆ แต่พระองค์ยืนยันว่าวันที่พระองค์จะทำอย่างนั้นกำลังใกล้เข้ามา (ซฟัน. 1:12, 14) คนที่วางใจพระยะโฮวาเท่านั้นที่จะรอดชีวิต (ซฟัน. 3:12, 17) ขณะที่เรา ‘คอยท่าพระยะโฮวา’ ขอให้เรามีความสุขในการรับใช้พระองค์อย่างพร้อมเพรียงกันกับพี่น้องของเรา!—ซฟัน. 3:8, 9