อธิบายข้อคัมภีร์
สุภาษิต 22:6—“จงฝึกเด็กในทางที่เขาควรจะเดินไป และเมื่อเขาเติบใหญ่ เขาจะไม่พรากจากทางนั้น”
“ควรอบรมสั่งสอนเด็กให้เดินในทางที่ควรจะเดิน เมื่อเขาอายุมากแล้ว เขาจะไม่ออกไปจากทางนั้น”—สุภาษิต 22:6, ฉบับแปลโลกใหม่
“จงฝึกเด็กในทางที่เขาควรจะเดินไป และเมื่อเขาเติบใหญ่ เขาจะไม่พรากจากทางนั้น”—สุภาษิต 22:6, ฉบับมาตรฐาน
ความหมายของสุภาษิต 22:6
พ่อแม่ที่สอนลูกให้รักและทำตามกฎหมายของพระเจ้าสามารถคาดหมายได้ว่าการฝึกอบรมนี้จะส่งผลดีต่อลูกไปตลอดชีวิต
“ควรอบรมสั่งสอนเด็กให้เดินในทางที่ควรจะเดิน” ประโยคนี้อาจหมายความว่าให้พ่อแม่ “เริ่มสอนลูกให้เดินในทางที่ถูกต้อง” นี่เป็นอีกข้อหนึ่งที่หนังสือสุภาษิตกระตุ้นพ่อแม่ให้สอนลูกของพวกเขาตั้งแต่ลูกอายุยังน้อยเกี่ยวกับสิ่งที่ถูกและสิ่งที่ผิด (สุภาษิต 19:18; 22:15; 29:15) และพ่อแม่ที่รักลูกต้องเข้าใจด้วยว่าลูกของพวกเขาก็มีอิสระในการเลือกเหมือนกับผู้ใหญ่ ดังนั้นแทนที่จะบอกให้ลูกทำอย่างนั้นอย่างนี้ พ่อแม่จึงต้องหาเหตุผลกับลูก เพราะเมื่อลูกโตเป็นผู้ใหญ่ พวกเขาจะสามารถคิดเองและตัดสินใจได้ดี—เฉลยธรรมบัญญัติ 6:6, 7; โคโลสี 3:21
นักวิชาการด้านคัมภีร์ไบเบิลบางคนให้ความเห็นว่าประโยคนี้หมายถึง “การฝึกสอนเด็กให้สอดคล้องกับแนวโน้มตามธรรมชาติของเขา” นี่ฟังดูเหมือนว่ามีเหตุผล แต่คำภาษาฮีบรูที่บอกว่าให้ “เดินในทางที่ควรจะเดิน” น่าจะหมายถึงการใช้ชีวิตในทางที่ดีและถูกต้อง สุภาษิตพูดถึงสองทางที่คนเราจะเลือกเดินได้ ทางหนึ่งถูกเรียกว่า “ทางของคนดี” “ทางแห่งสติปัญญา” และ “ทางที่ถูกต้อง” (สุภาษิต 2:20; 4:11; 23:19) ส่วนอีกทางหนึ่งเรียกว่า “ทางของคนเลว” และ “ทางผิด” (สุภาษิต 4:14; 16:29) ดังนั้นทางที่เด็ก “ควรจะเดิน” จึงหมายถึง “ทางที่ถูกต้อง” ซึ่งเป็นแนวทางชีวิตที่ได้รับการสอนจากถ้อยคำของพระเจ้าในคัมภีร์ไบเบิล—สดุดี 119:105
“เมื่อเขาอายุมากแล้ว เขาจะไม่ออกไปจากทางนั้น” เมื่อพ่อแม่สอนลูกเกี่ยวกับมาตรฐานด้านศีลธรรมของพระเจ้า เขาก็มีแนวโน้มที่จะอยู่ในทางที่ถูกต้องตลอดชีวิตของเขา แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเด็กที่ได้รับการสอนอย่างเหมาะสมจะไม่ออกจากทางที่ถูกต้องหรือจะไม่ละทิ้งแนวทางของพระเจ้า ตัวอย่างเช่น ถ้าคนหนึ่งใช้เวลากับคนที่ทำสิ่งที่ไม่ดีในที่สุดเขาก็อาจทิ้งแนวทางที่ซื่อตรงและทำผิดก็ได้ (สุภาษิต 2:12-16; 1 โครินธ์ 15:33) แม้เรื่องแบบนี้อาจเกิดขึ้น แต่เมื่อพ่อแม่อบรมสั่งสอนเด็กให้ทำตามมาตรฐานของพระเจ้า พวกเขาก็กำลังให้สิ่งที่ดีที่สุดกับลูกเพื่อลูกจะประสบความสำเร็จในชีวิต—สุภาษิต 2:1, 11
ท้องเรื่องของสุภาษิต 22:6
สุภาษิตบท 22 ประกอบด้วยคำพูดสั้น ๆ ที่สะท้อนให้เห็นถึงสติปัญญาของพระเจ้าเกี่ยวกับคำแนะนำในการใช้ชีวิต คำพูดเหล่านี้เน้นให้เห็นว่าการมีชื่อเสียงดีกับพระยะโฮวาaมีคุณค่ามาก และเพื่อจะมีชื่อเสียงดีคนนั้นต้องเป็นคนถ่อม ใจกว้าง และขยัน (สุภาษิต 22:1, 4, 9, 29) ส่วนข้ออื่น ๆ แสดงให้เห็นว่าคนที่ไม่ทำตามมาตรฐานของพระเจ้าและข่มเหงรังแกคนจนจะต้องทนทุกข์จากผลเสียหายที่เกิดขึ้น—สุภาษิต 22:8, 16, 22-27
ถึงแม้ข้อคัมภีร์ส่วนใหญ่ในสุภาษิตบท 22 ไม่ได้พูดถึงวิธีอบรมสั่งสอนเด็กแต่ข้อเหล่านี้ก็อธิบายวิธีใช้ชีวิตที่ทำให้พระเจ้าพอใจซึ่งจะทำให้มีความสุขแท้ (สุภาษิต 22:17-19) เมื่อพ่อแม่อบรมสั่งสอนลูกให้ใช้ชีวิตตามแนวทางนี้ พวกเขาก็กำลังทำให้ลูกเห็นว่าเขาอยากให้ลูกมีชีวิตที่ดีที่สุด—เอเฟซัส 6:1-3
ดูวีดีโอนี้เพื่อจะเข้าใจภาพรวมของหนังสือสุภาษิต
a ยะโฮวาเป็นชื่อของพระเจ้า (สดุดี 83:18) ดูบทความ “พระยะโฮวาเป็นใคร?”