จงแสดงความสนใจเป็นส่วนตัว—โดยแสดงความกรุณา
1 เมื่อนึกถึงตอนที่รู้จักพยานพระยะโฮวาเป็นครั้งแรก สตรีคนหนึ่งซึ่งเคยมีอคติกับพยานฯ กล่าวว่า “จริง ๆ แล้วดิฉันจำไม่ได้ว่าเราคุยกันเรื่องอะไร แต่ที่จำได้แม่นก็คือเธอเป็นคนใจดี มีน้ำใจเอื้อเฟื้อและอ่อนโยนต่อดิฉันจริง ๆ. ดิฉันรู้สึกอยากคบหาใกล้ชิดกับเธอเป็นส่วนตัวอย่างแท้จริง.” ถ้อยคำเหล่านี้เน้นว่าการแสดงความสนใจเป็นส่วนตัวอย่างจริงใจต่อคนที่เราประกาศเป็นเรื่องสำคัญจริง ๆ.—ฟิลิป. 2:4.
2 ความรักแสดงความกรุณา: วิธีหนึ่งที่เราจะแสดงความรักต่อคนอื่นก็คือ การแสดงความกรุณา. (1 โก. 13:4) คนที่มีความกรุณาจะสนใจสวัสดิภาพของผู้อื่น พยายามทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อพวกเขา. แน่นอนว่า การประกาศเป็นการกระทำที่แสดงความกรุณาอยู่แล้ว. แต่ความห่วงใยที่เรามีต่อผู้คนจากใจจริงจะสะท้อนออกมาไม่เพียงแค่ประกาศให้เขาฟังเท่านั้น. วิธีที่เราปฏิบัติกับคนอื่น เช่น ความเป็นมิตร, กิริยามารยาทที่ดี, วิธีที่เราฟัง, สิ่งที่เราพูดและวิธีพูด แม้กระทั่งการแสดงสีหน้าขณะที่พูดกับคนอื่น ๆ —ล้วนเผยให้เห็นว่าเราห่วงใยเขาจริง ๆ.—มัด. 8:2, 3.
3 นอกจากนี้ ความรักและความห่วงใยต่อผู้คนจะกระตุ้นเราให้ลงมือช่วยเหลือในวิธีต่าง ๆ. ขณะที่ประกาศตามบ้าน พี่น้องชายไพโอเนียร์คนหนึ่งถูกแม่ม่ายสูงอายุปฏิเสธที่จะคุยด้วยเมื่อเธอรู้ว่าเขาเป็นพยานฯ. เธอบอกพี่น้องชายว่า เธอกำลังยืนอยู่บนบันไดพับเพื่อจะเปลี่ยนหลอดไฟในห้องครัวตอนที่พี่น้องคนนี้มากดกริ่ง. เขาบอกว่า “ผมว่าไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไรนะครับถ้าคุณป้าจะทำเอง.” เธอเชิญเขาเข้ามาในบ้าน. เขาเปลี่ยนหลอดไฟให้แล้วก็จากไป. เมื่อลูกชายของหญิงคนนี้มาเยี่ยมแม่ของเขาหลังจากนั้นไม่นาน เธอได้เล่าให้ลูกชายฟังถึงเรื่องที่เกิดขึ้น. ลูกชายรู้สึกประทับใจมากจนถึงกับออกตามหาพี่น้องคนดังกล่าวเพื่อจะขอบคุณ. นั่นนำไปสู่การสนทนาที่ดี และผลก็คือลูกชายตอบรับการศึกษาคัมภีร์ไบเบิล.
4 โดยการแสดงความกรุณา เราแสดงให้ผู้คนเห็นถึงความรักของพระยะโฮวาและทำให้ข่าวสารราชอาณาจักรน่าดึงดูดใจยิ่งขึ้น. ด้วยเหตุนี้ ขอเรา “แนะนำตัวเองว่าเป็นผู้รับใช้ของพระเจ้า . . . โดยการแสดงความกรุณา” เสมอ.—2 โก. 6:4, 6, ล.ม.