พืชที่อยู่รอดได้อย่างน่าทึ่ง
โดยผู้เขียนตื่นเถิด! ในนามิเบีย
ที่ทะเลทรายนามิบทางตะวันตกเฉียงใต้ของแอฟริกา อากาศช่างบริสุทธิ์และสดชื่น. นี่เป็นวันที่ท้องฟ้าโปร่ง. เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น อุณหภูมิก็สูงขึ้นด้วย. นี่เป็นอาณาเขตสันทรายและที่ราบกรวดทรายที่มีลมพัดแรง. เรามองไปรอบ ๆ ด้วยความประหลาดใจ. กองใบไม้สีเขียวที่อยู่แต่ไกลนั้นคืออะไร? เมื่อมองดูใกล้ ๆ เราจึงรู้ว่า เราได้พบพืชชนิดหนึ่งที่แปลกที่สุดในโลกเข้าโดยบังเอิญ นั่นคือ เวลวิตส์เชีย มิราบิลิส (Welwitschia mirabilis). มิราบิลิสเป็นภาษาลาตินมีความหมายว่า “มหัศจรรย์.”
ตามธรรมชาติ มีการพบเวลวิตส์เชียเฉพาะในภูมิภาคแถบทะเลทรายของแองโกลาและนามิเบียเท่านั้น. เวลวิตส์เชียแตกต่างจากพืชชนิดอื่นมากจนนักวิทยาศาสตร์จัดเวลวิตส์เชียเป็นประเภทที่มีวงศ์สกุลที่ไม่มีใดเหมือนซึ่งประกอบด้วยพืชเพียงชนิดเดียวเท่านั้น. คริส บอร์นแมน เขียนในหนังสือของเขาชื่อเวลวิตส์เชีย—ความขัดแย้งแห่งอุทยานที่แห้งแล้ง (ภาษาอังกฤษ) ดังนี้: “มนุษย์รู้จักพืชประมาณ 375,000 ชนิด แต่ไม่มีพืชชนิดใดที่ประสบผลสำเร็จในการกระตุ้นให้เกิดความสนใจทางพฤกษศาสตร์ได้มากเท่ากับเวลวิตส์เชีย; อีกทั้งไม่มีพืชชนิดใดทำให้การจัดประเภทที่มนุษย์เคยทำมานั้นกลายเป็นเรื่องท้าทายขนาดนี้.”
เวลวิตส์เชียอาจดูคล้ายกับใบไม้กองหนึ่งที่อยู่รอบตอไม้ แต่ที่จริงต้นนี้มีเพียงสองใบเท่านั้น. ใบเหล่านี้ฉีกขาดเป็นริ้วเนื่องจากลมทะเลทราย. ชื่อภาษาอาฟริกานส์ของพืชชนิดนี้ (tweeblaarkanniedood) ตามตัวอักษรหมายถึง “สองใบที่ไม่มีวันตาย.” และช่างเป็นชื่อที่เหมาะสมสักเพียงไร! อุณหภูมิที่นี่ในตอนกลางวันบางครั้งสูงถึง 40 องศาเซลเซียส และตอนกลางคืนอาจหนาวจัดแถมยังไม่มีต้นไม้คอยกำบังลมที่พัดอย่างรุนแรง. ขณะที่พืชส่วนใหญ่อาศัยรากที่ดูดซับน้ำจากดิน แต่เวลวิตส์เชียไม่เป็นเช่นนั้น. ทะเลทรายนามิบมีปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยไม่ถึง 25 มิลลิเมตรต่อปี และบางครั้งฝนก็ไม่ตกเลยเป็นเวลาหลายปี! ภายใต้สภาพเช่นนั้น เวลวิตส์เชียยังเติบโตต่อไปและใบก็ยังเขียวสด. นักวิทยาศาสตร์สงสัยมานานแล้วว่าเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร. คำตอบดูเหมือนว่าเป็นเพราะใบเวลวิตส์เชียจะดูดซับหมอกยามเช้าที่ลมตามแนวชายฝั่งพัดพามายังทะเลทรายเป็นประจำ.
เวลวิตส์เชียไม่ผลัดใบและไม่ผลิใบใหม่. สองใบที่ออกตั้งแต่แรกจะเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ตลอดชีวิตของต้นเวลวิตส์เชีย. เมื่อคลี่ดูก็พบว่า ใบหนึ่งมีความยาวกว่า 8.8 เมตร! ลองนึกภาพดูว่าจะเป็นเช่นไรหากปลายใบของเวลวิตส์เชียไม่ตายและไม่ผลัดใบ! วารสารทางวิทยาศาสตร์ชื่อทุ่งหญ้าในแอฟริกาใต้และพรรณไม้ (ภาษาอังกฤษ) อธิบายว่า “ในช่วงชีวิตที่ยืนยาว 1,500 ปี เวลวิตส์เชีย อาจมีใบยาวถึง 225 เมตร.” แต่พืชชนิดนี้มีชีวิตอยู่ได้นานขนาดนั้นจริง ๆ หรือ? สารานุกรม เดอะ เวิลด์ บุ๊ก มัลติมีเดีย ยืนยันว่า “ต้นเวลวิตส์เชียค่อย ๆ เติบโตขึ้นและบ่อยครั้งมีอายุ 1,000 ถึง 2,000 ปี.”
เวลวิตส์เชียเป็นพืชที่อยู่รอดได้อย่างน่ามหัศจรรย์จริง ๆ. อะไรทำให้พืชชนิดพิเศษนี้สามารถมีชีวิตอยู่ได้นานมากในสภาพที่เป็นทะเลทรายอันโหดร้ายเช่นนั้น? โดยพื้นฐานแล้ว เราจำต้องขอบพระคุณพระผู้สร้าง พระยะโฮวาพระเจ้า ผู้ออกแบบที่มีสติปัญญาล้ำเลิศ ผู้ซึ่งสร้าง “ต้นผักเพื่อประโยชน์ของมนุษย์.”—บทเพลงสรรเสริญ 104:14.