ทัศนะของคัมภีร์ไบเบิล
วันศักดิ์สิทธิ์ประจำสัปดาห์—เป็นข้อเรียกร้องไหม?
ตลอดทั่วโลก มุสลิม ยิวและผู้คนที่อ้างว่าเป็นคริสเตียนหลายล้านคนได้กันวันหนึ่งในแต่ละสัปดาห์ไว้เป็นวันพิเศษเพื่อปฏิบัติศาสนกิจ. เพราะอะไร? ตัวอย่างเช่น อิบราฮิม ชาวมุสลิมที่เคร่งครัดไปมัสยิดทุกวันศุกร์เพื่อละหมาดและฟังคำเทศนา. เขาอธิบายว่า “ผมอยากรู้สึกใกล้ชิดพระเจ้าและมีความสงบใจ.”
คัมภีร์ไบเบิลสอนว่าพระเจ้าเรียกร้องให้เราถือวันศักดิ์สิทธิ์ประจำสัปดาห์ไหม? การนมัสการเฉพาะในวันใดวันหนึ่งเท่านั้นทำให้เรามีสัมพันธภาพที่ดีกับพระเจ้าไหม?
การจัดเตรียมชั่วคราว
กว่า 3,500 ปีมาแล้ว พระเจ้าประทานกฎหมายพิเศษฉบับหนึ่งผ่านทางผู้พยากรณ์โมเซ. กฎหมายนั้นรวมถึงข้อกำหนดเรื่องวันหยุดพักหรือวันซะบาโต ซึ่งจัดไว้สำหรับการนมัสการ. วันหยุดพักที่มีบ่อยที่สุดคือวันซะบาโตประจำสัปดาห์. วันซะบาโตเริ่มต้นเมื่อดวงอาทิตย์ตกในเย็นวันศุกร์ไปจนดวงอาทิตย์ตกในเย็นวันเสาร์.—เอ็กโซโด 20:8-10
ผู้คนทุกชาติต้องถือวันหยุดพักประจำสัปดาห์นี้ไหม? ไม่. พระเจ้าประทานพระบัญญัติของโมเซให้แก่ชาวอิสราเอลและผู้เปลี่ยนมานับถือศาสนายิวเท่านั้น. พระเจ้าตรัสกับโมเซว่า “ชนชาติยิศราเอลจึงถือวันซะบาโต . . . เป็นเครื่องหมายระหว่างเรากับชนชาติยิศราเอลเสมอไป.”a—เอ็กโซโด 31:16, 17
คัมภีร์ไบเบิลกล่าวว่าพระบัญญัติของโมเซ “เป็นเงาของสิ่งที่จะมีมา.” (โกโลซาย 2:17) ด้วยเหตุนี้ วันซะบาโตจึงเป็นส่วนหนึ่งของการจัดเตรียมชั่วคราวเพื่อนมัสการซึ่งเป็นภาพเล็งถึงการจัดเตรียมที่เหนือกว่าในอนาคต. (ฮีบรู 10:1) คัมภีร์ไบเบิลแสดงว่าในทัศนะของพระเจ้า พระบัญญัติที่ประทานแก่ชาติอิสราเอล รวมถึงข้อเรียกร้องให้ถือวันซะบาโตประจำสัปดาห์ ได้สิ้นสุดลงเมื่อพระเยซูสิ้นพระชนม์. (โรม 10:4) มีอะไรมาแทนที่พระบัญญัตินั้น?
รูปแบบใหม่ในการนมัสการ
คัมภีร์ไบเบิลอธิบายชัดเจนถึงรูปแบบการนมัสการที่พระเจ้าทรงยอมรับหลังจากที่พระบัญญัติของโมเซสำเร็จตามวัตถุประสงค์แล้ว. นั่นรวมไปถึงการนมัสการในวันใดวันหนึ่งโดยเฉพาะไหม?
พระคัมภีร์แสดงว่าพระบัญชาบางข้อที่ให้แก่ชาวอิสราเอลใช้ได้ด้วยกับประชาคมคริสเตียน เช่น พระบัญชาที่ให้ละเว้นจากการบูชารูปเคารพ การผิดประเวณี และการกินเลือด. (กิจการ 15:28, 29) น่าสังเกต วันซะบาโตประจำสัปดาห์ไม่ได้รวมอยู่ในพระบัญชาที่คริสเตียนต้องปฏิบัติตาม.—โรม 14:5
คัมภีร์ไบเบิลบอกอะไรอีกเกี่ยวกับวิธีนมัสการของคริสเตียนในศตวรรษแรก? พวกเขาประชุมกันเป็นประจำเพื่ออธิษฐาน อ่านพระคัมภีร์ ฟังคำบรรยาย และร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้า. (กิจการ 12:12; โกโลซาย 3:16) ในการประชุมเหล่านั้น คริสเตียนได้รับคำแนะนำสั่งสอน เสริมความเชื่อให้เข้มแข็ง และได้ชูใจกันและกัน.—ฮีบรู 10:24, 25
ไม่มีที่ใดในคัมภีร์ไบเบิลที่บอกว่าการประชุมคริสเตียนต้องจัดในวันอาทิตย์หรือวันใดวันหนึ่งในสัปดาห์. ถ้าอย่างนั้น ทำไมผู้ที่อ้างเป็นคริสเตียนหลายคนจึงถือว่าวันอาทิตย์เป็นวันศักดิ์สิทธิ์? ธรรมเนียมการนมัสการในวันอาทิตย์เริ่มขึ้นหลังจากคัมภีร์ไบเบิลเขียนเสร็จแล้ว และความเชื่อรวมทั้งประเพณีต่าง ๆ ที่ไม่ได้อาศัยคัมภีร์ไบเบิลเป็นหลักได้เริ่มปรากฏขึ้น.
ในเวลาต่อมา พระเจ้าได้ฟื้นฟูข้อกำหนดเกี่ยวกับวันสำหรับการนมัสการร่วมกันประจำสัปดาห์ขึ้นใหม่ไหม? ไม่. รูปแบบการนมัสการทั้งหมดมีบอกไว้อย่างละเอียดแล้วในคัมภีร์ไบเบิล. ไม่มีการเพิ่มข้อเขียนอื่นใดเข้าไปในพระคัมภีร์บริสุทธิ์. อัครสาวกเปาโลได้รับการดลใจให้เขียนว่า “ถ้าพวกเราคนใดหรือทูตจากสวรรค์องค์ใดประกาศเรื่องอื่นแก่พวกท่านว่าเป็นข่าวดีนอกจากข่าวดีที่เราประกาศก็ให้เขาถูกแช่งสาป.”—กาลาเทีย 1:8
การนมัสการที่ทำให้ สดชื่นซึ่งพระเจ้าพอพระทัย
แม้ว่าพวกผู้นำศาสนาสมัยพระเยซูถือวันศักดิ์สิทธิ์ประจำสัปดาห์อย่างเคร่งครัด แต่พระเจ้าไม่ทรงยอมรับการนมัสการของพวกเขาเพราะพวกเขามีหัวใจชั่ว. พวกเขารักเงินและเหยียดหยามสามัญชนที่ต่ำต้อย. พวกเขาอยากได้ความเด่นดัง ทำการทุจริต และเข้าไปพัวพันกับการต่อสู้ทางการเมืองในสมัยนั้นอย่างแยกไม่ออก. (มัดธาย 23:6, 7, 29-33; ลูกา 16:14; โยฮัน 11:46-48) พวกเขาอ้างว่าเป็นตัวแทนพระเจ้า. กระนั้น ทั้ง ๆ ที่พระเจ้าประสงค์ให้วันซะบาโตก่อความสดชื่น พวกเขากลับทำให้วันนั้นเต็มไปด้วยกฎเกณฑ์ที่เข้มงวดกดขี่ซึ่งพวกเขาตั้งขึ้นเอง.—มัดธาย 12:9-14
เห็นได้ชัด การถือวันศักดิ์สิทธิ์ประจำสัปดาห์ไม่ได้เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้พระเจ้ายอมรับการนมัสการ. อะไรเป็นสิ่งจำเป็น? พระเยซูทรงเชิญอย่างอบอุ่นว่า “เจ้าทั้งหลายที่ตรากตรำและมีภาระมากจงมาหาเราเถิด แล้วเราจะทำให้เจ้าทั้งหลายสดชื่น.” (มัดธาย 11:28) การนมัสการที่อาศัยคำสอนของพระเยซูอย่างแท้จริงทำให้สดชื่นอย่างยิ่ง. การนมัสการนั้นปราศจากความหน้าซื่อใจคดและพิธีกรรมที่เป็นภาระหนัก.
ตลอดทั่วโลก พยานพระยะโฮวาทำตามแบบอย่างการนมัสการที่สาวกรุ่นแรกของพระเยซูวางไว้อย่างถี่ถ้วน. พยานฯ มีโครงการสอนคัมภีร์ไบเบิลประจำสัปดาห์. พวกเขาประชุมกันวันไหนนั้นขึ้นอยู่กับสภาพการณ์ในท้องถิ่น ไม่ใช่ประเพณีที่ไม่เป็นไปตามหลักพระคัมภีร์. ขอเชิญคุณมาเข้าร่วมการประชุมเหล่านี้ในท้องถิ่นของคุณและสัมผัสการนมัสการที่ทำให้สดชื่นด้วยตัวคุณเอง.
[เชิงอรรถ]
a คำ “เสมอไป” ในคัมภีร์ไบเบิลบางครั้งไม่ได้หมายถึงตลอดไป. คำนี้อาจหมายถึงช่วงเวลายาวนานที่ไม่ได้กำหนดไว้แน่นอน.
คุณเคยสงสัยไหม?
● คุณต้องนมัสการพระเจ้าในวันใดวันหนึ่งโดยเฉพาะหรือไม่?—โรม 10:4; 14:5
● ทำไมเราควรนมัสการร่วมกัน?—ฮีบรู 10:24, 25
● อะไรเป็นปัจจัยสำคัญของการนมัสการที่ทำให้อิ่มใจพอใจอย่างแท้จริง?—มัดธาย 11:28
[แผนภูมิ/ภาพหน้า 10, 11]
(ดูรายละเอียดจากวารสาร)
อังคาร
พุธ
1 พฤหัสบดี
2 ศุกร์
3 เสาร์
4 อาทิตย์