Zebur

137 Wawilon derýalarynyň+ kenarynda oturardyk,

Siony ýatlap aglardyk+.

2 Wawilonyň derek agaçlaryndan

Arfalarymyzy asardyk+.

3 Sebäbi ýesir edenler aýdym aýtmagymyzy islärdiler+,

Göwünlerini açmak üçin üstümizden gülüp:

«Sion hakda aýdym aýdyň» diýerdiler.

4 Biz nädip ýat ýurtda Ýehowa aýdym aýdaly?

5 Eý Iýerusalim, eger seni unutsam,

Sag elim hünärini unutsyn*+.

6 Eý Iýerusalim, eger seni ýatlamasam,

Ähli zatdan gymmat saýmasam, guwanmasam+,

Goý, meniň dilim gurasyn.

7 Eý Ýehowa, edomlylaryň aýdanlaryny ýadyňa sal.

Olar Iýerusalimiň ýykylan güni şeýle diýipdiler:

«Şäheri weýran ediň! Düýplerini ýer bilen ýegsan ediň!»+

8 Eý Wawilon gyzy, saňa jeza berjek adam bagtlydyr.

Sen tizden haraba öwrülersiň+.

Bize edenleriň öz başyňdan iner+.

9 Çagalaryňy daşa urup öldürjek adam bagtlydyr+.