«Ine, meniň saýlan, söýgüli we göwnüme laýyk gullukçym! Men oňa ruhumy bererin, ol hem halklara adalatyň nämedigini aýdyň görkezer. Ol ne dawalaşar, ne-de gygyrar. Uly ýollarda hiç kim onuň sesini eşitmez. Ol adalaty berkarar edýänçä, egrelen gamşy döwmez, sönüp barýan peltäni öçürmez. Hawa, halklar onuň adyna umyt baglarlar» (Matta 12:18—21; Işaýa 42:1—4).

«Ol ne dawalaşar, ne-de gygyrar. Uly ýollarda hiç kim onuň sesini eşitmez» diýen sözler nämäni aňladýar? Isa syrkawlary sagaldanda, olara hem-de jynlara «özi hakda hiç kime gürrüň bermezligi» tabşyrýardy (Markus 3:12). Ol özi barada adamlaryň köçelerde kimdir birinden eşitmegini ýa-da dilden-dile geçen nädogry maglumatlar arkaly bilmeklerini islemeýärdi.