«Ine, meniň saýlan, söýgüli we göwnüme laýyk gullukçym! Men oňa ruhumy bererin, ol hem halklara adalatyň nämedigini aýdyň görkezer. Ol ne dawalaşar, ne-de gygyrar. Uly ýollarda hiç kim onuň sesini eşitmez. Ol adalaty berkarar edýänçä, egrelen gamşy döwmez, sönüp barýan peltäni öçürmez. Hawa, halklar onuň adyna umyt baglarlar» (Matta 12:18—21; Işaýa 42:1—4).

Şeýle-de Isa göçme manyda egrelen we döwüljek bolup duran gamşa meňzeýän adamlara göwünlik beriji habary aýdýar. Adamlaryň ýaşaýşa bolan höwesi gaçyp barýardy, olar sönüp barýan peltä meňzeýärdiler. Isa egrelen gamşy döwmez ýa-da sönüp barýan peltäni öçürmez. Gaýtam, ýumşak adamlary mähir we söýgi bilen ruhlandyrýar. Dogrudan-da, milletler Isa pygambere bil baglap bilerler!