Deuteronomio
10 “Nang mismong panahong iyon ay sinabi sa akin ni Jehova, ‘Umukit ka para sa iyo ng dalawang tapyas ng bato na tulad ng mga nauna,+ at umahon ka sa akin sa bundok, at gumawa ka ng isang kaban na yari sa kahoy+ para sa iyo. 2 At isusulat ko sa mga tapyas ang mga salita na nasa unang mga tapyas, na iyong binasag, at ilagay mo sa kaban ang mga iyon.’ 3 Kaya gumawa ako ng isang kaban na yari sa kahoy ng akasya at umukit ako ng dalawang tapyas ng bato na tulad ng mga nauna+ at umahon ako sa bundok, at ang dalawang tapyas ay nasa aking kamay. 4 At isinulat niya sa mga tapyas ang gayunding sulat na gaya ng una,+ ang Sampung Salita,+ na sinalita sa inyo ni Jehova sa bundok mula sa gitna ng apoy+ nang araw ng kongregasyon;+ pagkatapos ay ibinigay sa akin ni Jehova ang mga iyon. 5 Nang magkagayon ay pumihit ako at bumaba mula sa bundok+ at inilagay ko ang mga tapyas sa kaban na ginawa ko, upang manatili roon ang mga iyon, gaya ng iniutos ni Jehova sa akin.+
6 “At ang mga anak ni Israel ay lumisan mula sa Beerot Bene-jaakan+ patungong Mosera. Doon namatay si Aaron, at inilibing siya roon;+ at si Eleazar na kaniyang anak ay nagsimulang maglingkod bilang saserdote na kahalili niya.+ 7 Mula roon ay lumisan sila patungong Gudgoda, at mula sa Gudgoda patungong Jotbata,+ isang lupain ng mga agusang libis na dinadaluyan ng tubig.
8 “Nang mismong panahong iyon ay ibinukod ni Jehova ang tribo ni Levi+ upang magdala ng kaban ng tipan ni Jehova,+ upang tumayo sa harap ni Jehova ukol sa paglilingkod sa kaniya+ at mag-ukol ng pagpapala sa kaniyang pangalan hanggang sa araw na ito.+ 9 Iyan ang dahilan kung bakit ang Levi ay hindi nagkaroon ng bahagi at mana+ kasama ng kaniyang mga kapatid. Si Jehova ang kaniyang mana, gaya ng sinabi sa kaniya ni Jehova na iyong Diyos.+ 10 At ako—tumigil ako sa bundok na gaya ng mga unang araw, apatnapung araw at apatnapung gabi,+ at nakinig din si Jehova sa akin nang pagkakataong iyon.+ Hindi nais ni Jehova na ipahamak ka.+ 11 Pagkatapos ay sinabi sa akin ni Jehova, ‘Tumindig ka, yumaon ka sa unahan ng bayan sa paglisan, upang makapasok sila at ariin ang lupain na isinumpa ko sa kanilang mga ninuno na ibibigay sa kanila.’+
12 “At ngayon, O Israel, ano ang hinihiling sa iyo+ ni Jehova na iyong Diyos kundi ang matakot+ kay Jehova na iyong Diyos, na lumakad sa lahat ng kaniyang mga daan+ at ibigin siya+ at paglingkuran si Jehova na iyong Diyos nang iyong buong puso at nang iyong buong kaluluwa;+ 13 na tuparin ang mga utos ni Jehova at ang kaniyang mga batas+ na iniuutos ko sa iyo ngayon, para sa iyong ikabubuti?+ 14 Masdan mo, kay Jehova na iyong Diyos ang mga langit,+ maging ang mga langit ng mga langit, ang lupa+ at ang lahat ng naroroon. 15 Sa iyong mga ninuno lamang naging malapít si Jehova upang ibigin sila, kung kaya pinili niya ang kanilang supling na kasunod nila,+ kayo nga, mula sa lahat ng mga bayan, gaya ng sa araw na ito. 16 At tuliin ninyo ang dulong-balat ng inyong mga puso+ at huwag na ninyong patigasin pa ang inyong mga leeg.+ 17 Sapagkat si Jehova na inyong Diyos ang Diyos ng mga diyos+ at ang Panginoon ng mga panginoon,+ ang Diyos na dakila, makapangyarihan at kakila-kilabot,+ na hindi nakikitungo kaninuman nang may pagtatangi+ ni tumatanggap man ng suhol,+ 18 naglalapat ng hatol para sa batang lalaking walang ama at sa babaing balo+ at umiibig sa naninirahang dayuhan+ anupat binibigyan ito ng tinapay at balabal. 19 Ibigin din ninyo ang naninirahang dayuhan,+ sapagkat kayo ay naging mga naninirahang dayuhan sa lupain ng Ehipto.+
20 “Si Jehova na iyong Diyos ang dapat mong katakutan.+ Siya ang dapat mong paglingkuran,+ at sa kaniya ka dapat mangunyapit,+ at sa kaniyang pangalan ka dapat sumumpa.+ 21 Siya ang Isa na papupurihan mo,+ at siya ang iyong Diyos, na gumawa sa iyo ng dakila at kakila-kilabot na mga bagay na ito na nakita ng iyong mga mata.+ 22 Ang iyong mga ninuno ay bumaba sa Ehipto na may pitumpung kaluluwa,+ at ngayon ay ginawa ka ni Jehova na iyong Diyos na gaya ng mga bituin sa langit dahil sa dami.+