Apocalipsis
18 Pagkatapos ng mga bagay na ito ay nakakita ako ng isa pang anghel na bumababa mula sa langit, na may malaking awtoridad;+ at nagliwanag ang lupa dahil sa kaniyang kaluwalhatian.+ 2 At sumigaw siya sa malakas na tinig,+ na sinasabi: “Siya ay bumagsak na! Ang Babilonyang Dakila ay bumagsak na,+ at siya ay naging tahanang dako ng mga demonyo at kublihang dako ng bawat maruming hininga+ at kublihang dako ng bawat marumi at kinapopootang ibon!+ 3 Sapagkat dahil sa alak ng galit ng kaniyang pakikiapid ang lahat ng mga bansa ay bumagsak,+ at ang mga hari sa lupa ay nakiapid+ sa kaniya, at ang mga naglalakbay na mangangalakal+ sa lupa ay yumaman dahil sa kapangyarihan ng kaniyang walang-kahihiyang karangyaan.”+
4 At narinig ko ang isa pang tinig mula sa langit na nagsabi: “Lumabas kayo sa kaniya, bayan ko,+ kung hindi ninyo nais na makibahagi sa kaniya sa mga kasalanan niya,+ at kung hindi ninyo nais na tumanggap ng bahagi ng kaniyang mga salot. 5 Sapagkat ang kaniyang mga kasalanan ay nagkapatung-patong hanggang sa langit,+ at inalaala ng Diyos ang kaniyang walang-katarungang mga gawa.+ 6 Ibigay ninyo sa kaniya ang gaya rin ng kaniya mismong ibinigay,+ at gawin ninyo sa kaniya nang makalawang ulit pa, oo, makalawang dami ng mga bagay na ginawa niya;+ sa kopa+ na pinaglagyan niya ng halo ay maglagay kayo ng makalawang ulit+ pa ng halo para sa kaniya.+ 7 Kung gaano niya niluwalhati ang kaniyang sarili at namuhay sa walang-kahihiyang karangyaan, sa gayunding paraan ay bigyan ninyo siya ng pahirap at pagdadalamhati.+ Sapagkat sa kaniyang puso ay patuloy niyang sinasabi, ‘Ako ay nakaupong isang reyna,+ at hindi ako balo,+ at hindi ko kailanman makikita ang pagdadalamhati.’+ 8 Iyan ang dahilan kung bakit sa isang araw ay darating ang kaniyang mga salot,+ kamatayan at pagdadalamhati at taggutom, at lubusan siyang susunugin sa apoy,+ sapagkat ang Diyos na Jehova, na humatol sa kaniya, ay malakas.+
9 “At ang mga hari+ sa lupa na nakiapid sa kaniya at namuhay sa walang-kahihiyang karangyaan ay tatangis at dadagukan ang kanilang sarili sa pamimighati dahil sa kaniya,+ kapag nakita nila ang usok+ na mula sa pagsunog sa kaniya, 10 habang nakatayo sila sa malayo dahil sa kanilang takot sa pahirap sa kaniya at nagsasabi,+ ‘Sa aba, sa aba, ikaw na dakilang lunsod,+ Babilonya ikaw na matibay na lunsod, sapagkat sa isang oras ay dumating ang paghatol sa iyo!’+
11 “Gayundin, ang mga naglalakbay na mangangalakal+ sa lupa ay tumatangis at nagdadalamhati sa kaniya,+ sapagkat wala nang bibili pa ng kanilang maraming paninda, 12 maraming paninda+ na ginto at pilak at mahalagang bato at mga perlas at mainam na lino at purpura at seda at iskarlata; at lahat ng bagay na yari sa mabangong kahoy at bawat uri ng kasangkapang garing at bawat uri ng kasangkapang yari sa napakahalagang kahoy at sa tanso at sa bakal at sa marmol;+ 13 gayundin ang kanela at espesya mula sa India at insenso at mabangong langis at olibano at alak at langis ng olibo at mainam na harina at trigo at mga baka at mga tupa, at mga kabayo at mga karwahe at mga alipin at mga kaluluwang tao.+ 14 Oo, ang mainam na bunga na ninasa+ ng iyong kaluluwa ay lumisan na mula sa iyo, at ang lahat ng maririkit na bagay at maririlag na bagay ay nalipol na mula sa iyo, at ang mga iyon ay hindi na muling masusumpungan pa ng mga tao.+
15 “Ang mga naglalakbay na mangangalakal+ ng mga bagay na ito, na yumaman dahil sa kaniya, ay tatayo sa malayo dahil sa kanilang takot sa pahirap sa kaniya at tatangis at magdadalamhati,+ 16 na nagsasabi, ‘Sa aba, sa aba—ang dakilang lunsod,+ na nadaramtan ng mainam na lino at purpura at iskarlata, at marangyang nagagayakan ng gintong palamuti at mahalagang bato at perlas,+ 17 sapagkat sa isang oras ay nawasak ang gayon kalaking kayamanan!’+
“At ang bawat kapitan ng barko at ang bawat tao na nagbibiyahe saanmang dako,+ at ang mga magdaragat at ang lahat niyaong mga naghahanapbuhay sa dagat, ay tumayo sa malayo+ 18 at sumigaw habang nakatingin sila sa usok mula sa pagsunog sa kaniya at nagsabi, ‘Anong lunsod ang tulad ng dakilang lunsod?’+ 19 At nagsaboy sila ng alabok sa kanilang mga ulo+ at sumigaw, na tumatangis at nagdadalamhati,+ at nagsabi, ‘Sa aba, sa aba—ang dakilang lunsod, na sa kaniya ay yumaman+ ang lahat ng mga may barko sa dagat+ dahil sa kaniyang pagiging maluho, sapagkat sa isang oras ay nawasak siya!’+
20 “Matuwa ka dahil sa kaniya, O langit,+ gayundin kayong mga banal+ at kayong mga apostol+ at kayong mga propeta, sapagkat ang Diyos ay may-kahatulang naglapat ng kaparusahan sa kaniya para sa inyo!”+
21 At binuhat ng isang malakas na anghel ang isang bato na tulad ng isang malaking gilingang-bato+ at inihagis iyon sa dagat,+ na sinasabi: “Gayon ibubulid sa isang mabilis na paghahagis ang Babilonya na dakilang lunsod, at hindi na siya masusumpungan pang muli.+ 22 At ang tinig ng mga mang-aawit na sinasaliwan ang kanilang sarili ng alpa at ng mga manunugtog at ng mga plawtista at ng mga manunugtog ng trumpeta ay hindi na maririnig pang muli sa iyo,+ at wala nang bihasang manggagawa ng anumang hanapbuhay ang masusumpungan pang muli sa iyo, at wala nang tunog ng gilingang-bato ang maririnig pang muli sa iyo, 23 at wala nang liwanag ng lampara ang sisinag pang muli sa iyo, at wala nang tinig ng kasintahang lalaki at ng kasintahang babae ang maririnig pang muli sa iyo;+ sapagkat ang iyong mga naglalakbay na mangangalakal+ ay ang mga taong matataas ang katungkulan+ sa lupa, sapagkat sa pamamagitan ng iyong mga espiritistikong+ gawain ay nailigaw ang lahat ng mga bansa. 24 Oo, sa kaniya nasumpungan ang dugo+ ng mga propeta+ at ng mga banal+ at ng lahat niyaong mga pinatay sa lupa.”+