9 “Narito! Ang araw ni Jehova ay dumarating, malupit kapuwa sa pagkapoot at sa pag-aapoy ng galit, upang ang lupain ay gawing isang bagay na panggigilalasan,+ at upang malipol nito mula roon ang mga makasalanan sa lupain.+

11 Kapag natuyo na ang mumunting sanga nito, ang mga iyon ay babaliin ng mga babae na pumaparoon, at sisindihan ang mga iyon.+ Sapagkat hindi ito bayan na may matalas na unawa.+ Kaya naman hindi ito pagpapakitaan ng awa ng kaniyang Maylikha, at hindi ito pagpapakitaan ng lingap ng kaniyang Tagapag-anyo.+

4 At ang aking mata ay hindi maaawa sa iyo,+ ni mahahabag man ako, sapagkat pasasapitin ko sa iyo ang iyong sariling mga lakad, at ang iyong sariling mga karima-rimarim na bagay ay mapapasagitna mo;+ at inyo ngang makikilala na ako ay si Jehova.’+

14 Ako mismong si Jehova ang nagsalita.+ Iyon ay darating,+ at kikilos ako. Hindi ako magpapabaya,+ ni maaawa+ man ako o malulungkot.+ Ayon sa iyong mga lakad at ayon sa iyong mga pakikitungo ay tiyak na hahatulan ka nila,’+ ang sabi ng Soberanong Panginoong Jehova.”

5 Ngunit ayon sa iyong katigasan+ at pusong di-nagsisisi+ ay nag-iimbak ka ng poot+ para sa iyong sarili sa araw ng poot+ at ng pagsisiwalat+ sa matuwid na paghatol ng Diyos.+