4 Si Jehova ay sumumpa, at hindi magbabago ang isip niya:*

27 “‘At ang kaharian at ang pamamahala at ang karangalan ng mga kaharian sa ibabaw ng buong lupa* ay ibinigay sa banal na bayan ng Kadaki-dakilaan.+ Ang kaharian nila ay walang hanggan,+ at ang lahat ng pamahalaan ay maglilingkod at susunod sa kanila.’

32 “Huwag kayong matakot, munting kawan,+ dahil ibinigay sa inyo ng inyong Ama ang Kaharian.+

12 kung patuloy tayong magtitiis, maghahari din tayong magkakasama;+ kung ikakaila natin siya, ikakaila rin niya tayo;+

28 Kaya dahil tatanggap tayo ng isang Kaharian na hindi mauuga, patuloy tayong tumanggap ng walang-kapantay* na kabaitan, dahil sa pamamagitan nito, maaaring malugod ang Diyos sa ating sagradong paglilingkod sa kaniya nang may makadiyos na takot at paggalang.

5 Makinig kayo, mahal kong mga kapatid. Hindi ba pinili ng Diyos ang mahihirap sa sanlibutan para maging mayaman sa pananampalataya+ at mga tagapagmana ng Kaharian, na ipinangako niya sa mga umiibig sa kaniya?+

6 at ginawa niya tayong isang kaharian,+ mga saserdote+ ng kaniyang Diyos at Ama—oo, sumakaniya nawa ang kaluwalhatian at kalakasan magpakailanman. Amen.

9 At umaawit sila ng isang bagong awit:+ “Ikaw ang karapat-dapat kumuha sa balumbon at magbukas nito, dahil ikaw ay pinatay at sa pamamagitan ng dugo mo ay bumili ka ng mga tao para sa Diyos+ mula sa bawat tribo at wika at bayan at bansa,+ 10 at ginawa mo silang isang kaharian+ at mga saserdote sa ating Diyos,+ at pamamahalaan nila ang lupa bilang mga hari.”+