Pag-aararo

Karaniwan nang ginagawa ang pag-aararo sa taglagas kapag napalambot na ng ulan ang lupa na tumigas dahil sa init ng araw sa panahon ng tag-init. (Tingnan ang Apendise B15.) Ang ilang araro ay may matulis na piraso ng kahoy, na malamang na metal ang dulo, at nakakabit sa isang pahabang kahoy na hinihila ng isang hayop o higit pa. Matapos araruhin ang lupa, inihahasik ang mga binhi. Sa Hebreong Kasulatan, madalas gamitin sa mga ilustrasyon ang pag-aararo dahil pamilyar dito ang mga tao. (Huk 14:18; Isa 2:4; Jer 4:3; Mik 4:3) Madalas gamitin ni Jesus ang mga gawaing pang-agrikultura para magturo ng mahahalagang aral. Halimbawa, ginamit niya ang pag-aararo para idiin ang kahalagahan ng buong-pusong paglilingkod. (Luc 9:62) Kung hindi nakapokus ang nag-aararo, magiging tabingi ang tudling. Kapag ang alagad ni Kristo ay hindi rin nakapokus o lumilihis sa atas niya, hindi siya magiging karapat-dapat sa Kaharian ng Diyos.