28:2

mga tagaroon: O “mga taong iyon na iba ang wika.” Sa ilang mas lumang salin ng Bibliya, isinaling “Barbaro” ang salitang Griegong barʹba·ros na ginamit dito. Ang pag-uulit ng pantig, “bar bar,” sa salitang Griegong ito ay nagpapahiwatig ng pagkabulol o di-maintindihang pagsasalita, kaya noong una, ginagamit ng mga Griego ang terminong ito para tumukoy sa isang dayuhan na nagsasalita ng ibang wika. Nang panahong iyon, hindi ito tumutukoy sa mga taong di-sibilisado, magaspang, o walang modo; hindi rin ito mapanlait na termino. Ginagamit lang ang salitang barʹba·ros para tukuyin ang isang tao na hindi Griego. Tinatawag ng ilang Judiong manunulat, gaya ni Josephus, ang sarili nila sa ganitong termino. (Jewish Antiquities, XIV, 187 [x, 1]; Against Apion, I, 58 [11]) Sa katunayan, tinatawag ng mga Romano na barbaro ang sarili nila bago nila yakapin ang kultura ng mga Griego. Kaya dito, ang terminong ito ay tumutukoy sa mga taga-Malta, na lumilitaw na nagsasalita ng sarili nilang wika, na posibleng Punic, na malayong-malayo sa wikang Griego.—Tingnan ang study note sa Ro 1:14.

kabaitan: Ang salitang Griego na phi·lan·thro·piʹa ay literal na nangangahulugang “pagmamahal para sa mga tao.” Kasama sa ganitong kabaitan ang pagkakaroon ng tunay na malasakit sa ibang tao at pagtiyak na mailalaan ang pangangailangan nila at magiging komportable sila. Gaya ng makikita rito, puwedeng magpakita ng ganitong makadiyos na katangian ang mga tao kahit hindi pa nila kilala si Jehova. Ganiyan din ang makikita sa Gaw 27:3, kung saan ginamit ang kaugnay na salitang phi·lan·throʹpos para ilarawan ang naging pagtrato kay Pablo ng opisyal ng hukbo na si Julio. Sa Tit 3:4, ginamit ang salitang Griego na phi·lan·thro·piʹa para ilarawan ang nararamdaman ni Jehova, at isinalin itong “pag-ibig sa mga tao.”