Libo-libong taon nang nagtatanim ng punong ubas (Vitis vinifera) ang mga tao, at karaniwan ito sa lugar na kinalakhan ni Jesus. Kung may magagamit na mga kahoy, gumagawa ng tukod o bakod ang mga magsasaka para suportahan ang mga punong ubas. Kapag taglamig, pinuputol ng mga magsasaka ang bahagi ng puno na tumubo sa nakalipas na taon. Kapag may tumubo nang mga sanga sa tagsibol, pinuputol ng mga magsasaka ang mga sanga na walang bunga. (Ju 15:2) Makakatulong ito para dumami ang mas magagandang bunga ng punong ubas. Inihalintulad ni Jesus ang kaniyang Ama sa isang tagapagsaka, ang sarili niya sa isang punong ubas, at ang mga alagad niya sa mga sanga. Kung paanong ang mga sanga ng isang literal na punong ubas ay sinusuportahan ng pinakapuno nito at tumatanggap ng sustansiya mula rito, magiging matatag at malusog din sa espirituwal ang mga alagad ni Jesus kung mananatili silang kaisa niya, “ang tunay na punong ubas.”—Ju 15:1, 5.