Ibinilanggo si Pablo sa Roma sa ikalawang pagkakataon. Alam niyang malapit na siyang mamatay. (2Ti 4:6) Bukod diyan, iniwan pa siya ng ilan sa mga kasamahan niya, gaya ni Demas. (2Ti 1:15; 4:10) Pero may dahilan pa rin si Pablo para maging masaya. Maraming kapatid ang lakas-loob na sumuporta sa kaniya at hindi siya ikinahiya. (2Ti 4:21) Halimbawa, hinanap siya ni Onesiforo sa buong Roma. (2Ti 1:16, 17) Kahit nakagapos si Pablo, hindi siya nasiraan ng loob. Nagpokus siya sa gantimpalang naghihintay sa kaniya sa “Kaharian [ni Kristo] sa langit.” (2Ti 4:8, 18) At sa mahirap na kalagayang ito, inisip ni Pablo ang kapakanan ng iba, hindi ang sa kaniya. Habang nakabilanggo, isinulat niya ang ikalawang liham niya kay Timoteo at pinasigla niya itong manatiling tapat.—2Ti 1:7, 8; 2:3.