nakita kong natupad sa loob ng aking salinlahi ang mga hula ng Bibliya na isinulat ng kinasihan at nag-alay na mga lalaki daan-daang taon na ngayon.”

Mangyari pa, ang mga kabilang sa aking salinlahi na wala sa organisasyong teokratiko ay lumabas na kagayang-kagaya ng sinasabi ng Photo-Drama of Creation: sakim sa salapi, hibang sa kalayawan, at baliw sa kapangyarihan. Kami naman na nasa loob ng organisasyon ng Panginoon ay nagsumikap, sa lahat ng paraang posible, na ibaling ang kanilang pansin sa mensahe ng buhay. Gumamit kami ng mga salawikain, mga anunsiyong buong-pahina, radyo, sound cars, nabibitbit na ponograpo, pagkalalaking mga kombensiyon, mga parada ng information-walkers na may dalang mga karatula, at isang dumadaming hukbo ng mga ministro sa bahay-bahay. Ang gawaing ito ay nagsilbing tagapagbaha-bahagi sa mga tao​—ang mga nasa panig ng tatag na Kaharian ng Diyos, at ang mga laban dito na nasa kabilang panig. Ito ang gawain na inihula ni Jesus para sa aking salinlahi!​—Mateo 25:31-46.

Hanggang sa ang “napapagod na pusong” ito na taglay ko ay pumintig ng kaniyang kahuli-hulihang pintig, patuloy na pipintig ito sa pagpapahalaga sa pribilehiyo na tinatamasa ko bilang narito sa isang bukod-tanging salinlahi. Ito’y patuloy na pipintig dahil sa malabis na kagalakan sa taglay ko ngayong pribilehiyo na makita ang angaw-angaw na nakangiting mga mukha na nakatalagang magpapatuloy na ngumiti magpakailanman.

Isang Batang Pumupuri kay Jehova

MARAMING pagkakataon para sa pagpapatotoo ang bukás sa mga bata pagka sila’y may matinding pagnanasa na maglingkod kay Jehova. Ito’y nakita sa karanasan ng isang singko-anyos na batang lalaki sa kanlurang Kenya.​—Eclesiastes 12:1.

Tinanong siya ng kaniyang ina: “Ano ba ang gusto mo paglaki mo?” Naobserbahan ng batang lalaki ang isang espesyal payunir sa kongregasyon at tumugon: “Ibig kong maging isang espesyal payunir katulad ni Brother F​—​—.” Tumugon ang ina: “Pero hindi ito maaari; hindi ka pa nga maaaring maging isang regular payunir sapagkat wala kang pag-aaral sa Bibliya.” Ang bata ay nagtanong: “Kung gayo’y ano ang dapat kong gawin?” Iminungkahi ng nanay sa bata na turuan niya ang kaniyang mga kalaro sa kaniyang kopya ng Ang Aking Aklat ng mga Kuwento sa Bibliya.

Kinuha ng singko-anyos na bata ang kaniyang aklat na Mga Kuwento sa Bibliya at tinawag ang kaniyang mga kaibigan, upang makipag-aral sa kaniya ng Bibliya. Ano ang resulta?

Siya’y bumuo ng isang grupo ng sampung bata upang makipag-aral sa kaniya. Ginamit niya ang mga larawan, nagbangon ng maraming sumasaliksik na mga tanong, at nagrepaso sa katapusan ng pag-aaral. Pagka hindi nila natatandaan, muling pinapasadahan nila ang materyal. Ipinaliwanag ng nanay na talagang isang kagalakan na makitang lahat ng mga batang ito ay nakaupo sa lupa sa harap ng kaniyang bahay at sama-samang nagsisipag-aral! Naroon ang kaniyang singko-anyos na anak na nagbabangon ng mga tanong, at pagkatapos lahat ay nagtataas ng kamay upang sumagot.

Higit pang kagalakan ang naidulot sa ina, gayundin sa kongregasyon, na makitang walo sa mga batang ito ang dumadalo sa mga pulong ng kongregasyon. Yaong dalawa ay napakaliliit pa. Lahat na ito ay nangyari dahilan sa isang singko-anyos ang nais pumuri kay Jehova at tumulong sa iba.